Γιάννης Ρίτσος: Είχε λιακάδα τότε -Ιούλιος μήνας- δίπλωναν το ψωμί στην πετσέτα...

Τι χρειάζονται;

Ολα γερνάνε, παλιώνουν, αχρηστεύονται - είπε-
παράνομοι καπνοί, κλεισμένες κάμαρες,

σημαίες, σκοτωμένοι, προκηρύξεις, αγάλματα-
η άσπρη κουρτίνα κιτρίνισε,

ο καθρέφτης γδάρθηκε μαζί με το πρόσωπο,
στ' όμορφο φόρεμα που φορούσες κείνη τη νύχτα

εγκαταστάθηκε ο σκόρος,
το καφενείο της γωνιάς έκλεισε,

το μπαλκόνι έπεσε μπρούμυτα στις τσουκνίδες,
τ' άγαλμα του κήπου χωρίς φαλλό-

τι χρειάζεται, λοιπόν, η λύπη, τι χρειάζεται το μίσος,
η ελευθερία, η έλλειψη ελευθερίας,

τ' ασημένια κουταλάκια, η αποταμίευση,
η χρυσή μασέλα της νεκρής, ο ήλιος,

τα δυο κηροπήγια στο τραπέζι, οι ασπιρίνες,
τι χρειάζονται ο έρωτας κι η ποίηση;

Είχε λιακάδα τότε -Ιούλιος μήνας-

δίπλωναν το ψωμί στην πετσέτα,
το πλοιάριο έφευγε,

έκαιγαν οι εφημερίδες σ' ένα ψάθινο καπέλο
καταμεσής στο νερό.

Απόσπασμα από το Διάδρομος και σκάλα-Γιάννης Ρίτσος