– Η μίζερη συναισθηματική ατμόσφαιρα έσβησε τη λαμπερή υλική άνεση που υπήρχε γύρω μας.
– Καλό μου αγόρι, η καλή καρδιά κάνει και το όμορφο πρόσωπο. Και απ’ την άλλη, μια στριμμένη ψυχή, κι το πιο όμορφο το κάνει να φαίνεται πιο άσχημο κι απ’ το άσχημο!
– Αν ήμουν στη θέση σου θα έφτιαχνα μια τέτοια ιστορία, που θα σου έδινε κουράγιο να αντιμετωπίσεις με αξιοπρέπεια όσα υποφέρεις εδώ σαν παραγιός του υποτακτικού.
– Αυτή η ασταμάτητη σκληρή δουλειά, από το πρωί ως το βράδυ, είχε σκοτώσει μέσα του εκείνη την έφεση που είχε για μάθηση και την αγάπη που έδειχνε παλιά για τα βιβλία.
– Έχω δει όνειρα στη ζωή μου που με καθορίσανε και μ’ αλλάξανε πολύ. Περάσανε μέσα απ΄ το μυαλό μου και το πότισαν σαν το κρασί μες στο νερό, κι αλλάξανε το χρώμα του.
– Αντί να γέρνει η τσουκνίδα πάνω στ’ αγριολούλουδο, έγερνε τα’ αγριολούλουδο πάνω στην τσουκνίδα και την αγκάλιαζε, και βεβαίως ποιος θα ήτανε κακότροπος κι εριστικός, όταν ούτε του αντιστέκονται ούτε τον παραμελούν;
– Είναι φορές που λυπόμαστε τα πλάσματα που δεν μπορούν να νιώσουν λύπη τα ίδια.
– Κλεισμένος στο δικό του πόνο, δεν έδειχνε να μας προσέχει, κι όσο τον παρατηρούσες, τόσο καταλάβαινε την πίκρα της σκέψης του, τόσο πίκρα, που χαραζόταν σε βαθιές ρυτίδες.
– Ο ένας πήρε κοντά του για παρέα την ελπίδα ο άλλος την απελπισία… Μόνοι τους κάνανε τις επιλογές τους και είναι άξιοι της τύχης τους!
– Τα χρήσιμα φυτά χάνονται μέσα στους αγριότοπους και στα ζιζάνια που δεν τα αφήνουνε να μεγαλώσουν, ενώ αν φυτρώνανε σε εύφορα χώματα, χωρίς τα ζιζάνια, θα γίνονταν τα πιο θαυμάσια φυτά.
– Αν είχε γεννηθεί χαζός δε θα χαιρόμουνα όσο τώρα. Όμως δεν είναι χαζός και τον συμπαθώ για ό,τι νιώθει, γιατί τα έχω νιώσει κι εγώ τα ίδια. Ξέρω πόσο υποφέρει τώρα, αλλά τα βάσανά του είναι ακόμα στην αρχή, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσει να πάψει να είναι άξεστος και αγροίκος. Τον ελέγχω πιο σταθερά απ’ ό,τι έλεγχε εμένα εκείνος ο παλιάνθρωπος ο πατέρας του αλλά και πιο χαμηλά, γιατί αυτός είναι και περήφανος για την κτηνωδία του. Τον δίδαξα να περιφρονεί σαν ανοησία και αδυναμία κάθετί που δεν είναι ζωώδες.
-Μέχρι τώρα δεν είχε αντιμετωπίσει την «κακία». Ήξερε μονάχα για τα δικά της μικροαδικήματα και τους ασήμαντους θυμούς της που περνάγανε την ίδια μέρα που ξεκινούσαν. Τώρα έβλεπε πόση μαυρίλα υπήρχε στον κόσμο. Μίση που κρατάγανε χρόνια, άσβηστα, υποχθόνια σχέδια για εκδίκηση. Φάνηκε να έχει εντυπωσιαστεί βαθιά και να δυσφορεί μ΄’ αυτή την καινούργια πλευρά της ανθρώπινης φύσης, που μέχρι τώρα την είχαμε κρατήσει μακριά, και απ’ τις σπουδές της και από τη ζωή της.
– Είναι πολύ πιθανό να είμαι ερωτευμένος μαζί της, αλλά εκείνη θα με αγαπούσε; Διστάζω πολύ να ρισκάρω την ηρεμία μου τρέχοντας πίσω από ένα πειρασμό…
– Και βέβαια, υπάκουσε. Η αγάπη της γι’ αυτόν είχε ακόμα την πρώτη θέση στην καρδιά της. Της μιλούσε χωρίς θυμό, με τη βαθιά τρυφερότητα του ανθρώπου που επρόκειτο πολύ σύντομα να αφήσει το μοναδικό θησαυρό του μέσα σε εχθρούς και σε κινδύνους και που οι συμβουλές του θα είναι η μοναδική βοήθεια που θα μπορούσε να της αφήσει για να την καθοδηγούν.
– Και παρόλο που είναι σκληρό να τσακίσω την παιδική της ξεγνοιασιά, πρέπει να την κάνω να συνηθίσει στον πόνο, όσο ακόμα ζω, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα μόνη της όταν εγώ πεθάνω.
– Εκείνη η ιδιοτροπία του, που μπορούσε να γίνεται τρυφερότητα αν τον καλόπιανες, είχε δώσει τώρα την θέση της σε μια ανήκουστη απάθεια. Δεν υπήρχε πια το παιδί γκρινιάζει και κλαίει και παραπονιέται για να το προσέξουν, υπήρχε ένας δύστροπος άρρωστος, που απωθούσε κάθε παρηγοριά και ήταν έτοιμος να θεωρήσει σαν προσβολή τη χαρούμενη διάθεση των άλλων.
– Βλέπεις, υπάρχει η πρόθεση, και η αδύνατη θέλησή του τροχίζει το μυαλό του να βρει κάτι που θα κάνει ό,τι δεν μπορεί να κάνει η αδυναμία του.
– Η τίμια, ζεστή και έξυπνη φύση του γρήγορα έδιωξε τα σύννεφα της αμάθειας και του εξευτελισμού… Το φώτισμα του μυαλού του έδωσε λάμψη και στα χαρακτηριστικά του και μια ευγένεια στην όψη του.
– Σου λέω μονάχα, πως στο δικό μου παράδεισο έχω σχεδόν φτάσει. Τώρα, όσο για τους παράδεισους των άλλων, αυτοί δεν έχουν καμιά αξία για μένα κι ούτε τους θέλω.
