Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Όχι άλλη αναβολή Μιχάλη» της Μάρω Βαμβουνάκη
-…αδιαπέραστη στο κουκούτσι της η ζωή. Δεν ανιχνεύεται από ένα σημείο και πέρα. Ακόμα κι η δική μας.
–«Καλύτερα κάτι έστω και κακό, παρά το τίποτα»
-Μπορεί να διάβαζα σαν παλαβή να μαζεύω άριστα, όχι τόσο από δίψα για γνώση όσο για να με θαυμάσουν οι γονείς μου, και να μαζεύω μπράβο παντού όπου τα έβρισκα, διψομανής από αρχαία δίψα.
-…ήταν μια ψυχή πιο μορφωμένη, πιο καλλιεργημένη και πνευματική από τους άλλους, τους αριστούχους. Είχε μυαλό εύστροφο, παρατηρητικό, μια σπάνια, ευφυή ευαισθησία. Ένα ένστικτο του ωραίου, άνετο σαν την αναπνοή. Ένα σβέλτο συμπέρασμα. Κρίση και ευστοχία…συναισθηματική εξυπνάδα.
-Το μόνιμο άγχος μου: Φταίω;
-…η πεμπτουσία μιας κατάστασης βρίσκεται περισσότερο στο κλίμα της παρά στα νοήματα. Στο ακατανόητο παρά στο κατανοητό.
-Κατά τον Φρόϋντ και τη γύρω του ψυχαναλυτική σχολή, όλα τα πλάσματα έχουν αμφίφυλη ιδιοσυστασία.
–Τον δέχθηκα και τον θαύμασα, όταν κανείς δεν τον θαύμαζε, κι όταν, το χειρότερο, εκείνος δεν θαύμαζε καθόλου μα καθόλου τον εαυτό του.
–Με το «άνευ όρων» της αληθινής αγάπης, της μόνης. Με το «άνευ όρων» που δεν μας χαρίσθηκε από οικογένειες αυστηρές, όπου οι πανταχού παρόντες όροι ξεπροβάλουν ατέρμονοι, λερναίες ύδρες, από κάθε γωνιά, να παλέψουμε.
–Να καμαρώνουν για μας προκειμένου να μας αγαπούν. Για να μας αναγνωρίσουν και να μας το πουν επιτέλους πως κάτι αξίζουμε.
-Η εμπιστοσύνη η κινητήρια που σου χαρίζει όποιος άνευ όρων σε αγαπά. Δεν μπορεί ν΄αγαπάει κανείς αλλιώς.
–Όταν ένας άνθρωπος εμποδίζεται να είναι ο εαυτός του, θυμώνει.
-Πρέπει να τα βρεις πρώτα με την ψυχή σου, για να μπορείς να συμβουλέψεις προς τα που να πάει ένα παιδί.
-…μας έσμιξαν -και ίσως μας βασάνισαν- οι ομοιότητες.
-Την κλήση των ανοιχτών οριζόντων απ΄τη μια κι απ΄την άλλη τη σαγήνη της ερωτευμένης σκλαβιάς.
-Τόσο δεδομένος, που κάποιες στιγμές τον ξεχνώ, …
-…Φρόϋντ που λέει: «Ευτυχία είναι η εκπλήρωση κάποιας παιδικής επιθυμίας. Γι’ αυτό ο πλούτος δίνει τόσο ελάχιστη ευτυχία. Το χρήμα δεν είναι επιθυμία της παιδικής ηλικίας.»
-«Οι πόρνες είναι για την κοινωνία τόσο χρήσιμες όσο οι υπόνομοι για μια πολιτεία». Γυναίκες – Υπόνομοι! Αγόρια που οφείλουν να βουτήξουν μέσα! Έτσι όπως βιάζουν δίχως αγαπητικά συναισθήματα, κι όπως ταυτόχρονα βιάζονται οι βιαστές.
-Μπερδεύεται το τι νιώθουμε με το τι πρέπει να νιώθουμε.
-…αυτό που απο μια ιστορία ζωής απομένει είναι η επιλογή από αποσπάσματα.
-...στον δύσκολο έρωτά μου που θέλω πολύ και που δεν θέλω. Που πότε μου δίνει πρωτόγνωρη φλόγα και πότε καταπίεση.
-…η αφοσίωση είναι σπάνια, σχεδόν αδύνατη, λέω στο αγόρι που έχουμε δεσμό.
-Επιθυμείς τρελά αυτό που δεν ξέρεις. Κι αυτό που ξέρεις σε απογοητεύει και σε πλήττει ύστερα.
-…από τότε που σε γνώρισα είμαι τελείως καλά, ήτανε που εσύ μ΄αγάπησες.
-Εσύ όμως δεν μελετούσες μαθήματα για να εξαγοράσεις την ανυποταξία, εσύ ήσουν πιο ασυμβίβαστος. Δεν μελετούσες όσα δεν σου άρεσαν.
-Μου ζήτησαν να είμαι μόνο μέλλον κι εγώ πρόθυμα κι απερίσκεπτα συμφώνησα.
-Δεν ήταν μετακόμιση, ήταν μεταφύτευση.
-Μια θεαματική, με λάμψη, επιστροφή πίσω στο άχαρο παρελθόν του, σε όσες και σε όσους τον υποτίμησαν.
-Πως οι ψυχές μας είναι ανθεκτικά μοναδικές πως τα θεμέλιά μας δεν μεταβάλλονται, όχι μόνο από πείσμα αλλά κι από μια πίστη σε κάτι.
-...η έκπληξη του θανάτου σου είναι αντάξια της έκπληξης της ζωής σου…
-Άκουσα πως «καρδιά» κατά τον Δαβίδ σημαίνει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου…
-Για να πεις ότι υπήρξες, πρέπει ένα, έστω ένα, πλάσμα να είναι σε θέση να μαρτυρήσει πως σε συνάντησε και πως δια της καρδιάς σε γνώρισε.
-…δεν έχουν σήμερα την σημασία που είχαν, δεν έχουν εκείνη την αξία της ώρας που καταγράφηκαν.
-…ατέλειωτο είναι κάθε τι που κάποτε ρίζωσε και τράβηξε υγρασία απ΄τη στέρνα της αγάπης.
