Για τον Αριστοτέλη η ακράτεια, ως προς τις σωματικές ηδονές, είναι περισσότερο επιτιμητέα από την ακράτεια σε σχέση με την οργή. Και θα το δικαιολογήσει:
«… η ακράτεια ως προς την οργή είναι μια μορφή λύπης (δεν υπάρχει οργιζόμενος που να μην λυπάται), ενώ η ακράτεια ως προς τις επιθυμίες συνοδεύεται πάντα από ηδονή. Γι’ αυτό και αξίζει ψόγο μεγαλύτερο· γιατί η ακράτεια ως προς την ηδονή θεωρείται πως εμπεριέχει ένα στοιχείο ύβρεως»
Αριστοτέλης: «Ηθικά Μεγάλα»
