Ούτε κι ο ίδιος μπορούσε πια να πει τι ακριβώς είχε συμβεί,
και τι είχε προσθέσει
η απεγνωσμένη δίψα του να ξεφύγει από τον εαυτό του. Ίσως όμως
και να τάχε απλώς φανταστεί,
καθισμένος εδώ, στ΄ ανοιχτό παράθυρο, άντικρυ στο βαθύ, σιωπηλό στερέωμα
νοιώθωντας την απέραντη ευτυχία να ζει και να μυρίζει και
να βλέπει και ν΄ αγγίζει
μέσα σ΄ αυτόν τον αλλοπρόσαλλο κόσμο που τον αγάπησε
και τον μίσησε παράφορα
που τα κέρδισε και τάχασε όλα, για να τα κερδίσει και να τα
χάσει ξανά
και ξανά. Γιατί η ζωή είναι ατέλειωτη και μπορεί κανείς να
ξαναρχίσει
και δυο φορές – να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή-
και τίποτα δε χάνεται, μα όλα είναι για πάντα μέσα σου
Τ.Λειβαδίτης
