Τα νέφη αστράφτουν στο βουνό,
βροντούν και μπουμπουνίζουν,
σκεπάσανε τον ουρανό,
το κύμα φοβερίζουν.
Ο νέος ναύτης τραγουδεί,
και το πανί του σιάζει:
«Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
το νέφος δε με σκιάζει!»
Αγέρας πέφτει στα πανιά
τα σκίζει και τ' αρπάζει
και συνταράζει τα σκοινιά
και το κατάρτι σπάζει.
Ο νέος ναύτης τραγουδεί,
παρών όπου προστάζουν:
«Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
άνεμοι δε με σκιάζουν!»
Η θάλασσα λυσσομανά
και κυματεί κι αφρίζει
το πλοίο του καταπονά,
το σκα και το σκορπίζει.
Ο νέος ναύτης τραγουδά
και μια σανίδ' αρπάζει:
«Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
φουρτούνα δε με σκιάζει!»
Το ένα κύμα τον πετά
και τ' άλλο τονε χάφτει
κι η μαύρη θάλασσα ζητά
να καταπιεί το ναύτη.
Μ' αυτός ακόμα τραγουδεί
και κολυμπάει και πάει:
«Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
κι ο πλάστης με φυλάει!»
