Νικηφόρος Βρεττάκος: δίχως χρώματα, αέρα, χώμα, νερό, δίχως ήλιο, δεν γίνεται

............." στρωμένος με φύλλα μαλακού χρυσαφιού που σαλεύανε λάμποντας πάνω στη θάλασσα σπατάλη αμύθητου φωτός ο δρόμος τού φεγγαριού....μεσάνυχτα...

....Αύγουστος...άν ο χρόνος δέ συνέχιζε νά 'ναι χρόνος...πηδώντας μέσα στη θεικιά κοιλάδα θα βαδίζαμε τραβώντας ίσα για τον τέλειο χρόνο την τέλεια μουσική την τέλεια ποίηση....ονειρευτήκαμε πολύ για ένα άλλο φώς...κι η εποχή μας έχει γίνει κάτι σαν ένα είδος στοάς σκοτεινής φορτωμένης επικίνδυνης...κι εμένα ο ρόλος μου είναι ρόλος μεταλλωρύχου....

ευχαριστώ τη μοίρα που μού 'δωσε αύτή την ψυχή...αυτή τη σκαπάνη και υπάρχω χάρις σ'αυτή....μετά πενήντα...εκατό χρόνια θα ήθελα να μού δινόταν το προνόμιο να βγάλω μέσα απο ένα παράθυρο το κεφάλι μου να ρωτήσω...με μιά διακριτικότητα αέρινη...

να μού ειπούν αν χρειάστηκε στο μεταξύ η αγάπη μου στον κόσμο...η ομορφιά δεν είναι σιωπή γι'αυτό και η φωνή μου δεν είναι μονόλογος...βλέπω
ακούω φώτα φωνών...δεν έχω λέξεις να γράψω...τίς αποθήκευσα όλες προσωρινά..

..τώρα με εκφράζουν οι ψίθυροι τού δάσους και οι αχτίδες τού ήλιου όπως πέφτουν στα τζάμια μου...το μήνυμα το έστειλα...την μποτίλια την πέταξα ήδη στού χρόνου το ατέρμονο πέλαγος... απ'όλα τα πράγματα που υπάρχουν στον κόσμο γίνεται ο λόγος...

δίχως χρώματα αέρα χώμα νερό δίχως ήλιο δεν γίνεται...δεν γίνεται χωρίς τα ενενήντα τοιχεία..κι ένα ακόμη...αγάπη...κι αγάπη και πάλι αγάπη...για όλα όσα
υπάρχουν στον κόσμο και φτιάχνεται
ο λογος...αγάπη ! "..............

( Νικηφόρος Βρεττάκος )

Μαρία Δούση