Χόρχε Μπουκάι: Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα’ θελα να’ μαι σίγουρος ότι σου έμαθα…

Να χαίρεσαι τον έρωτα,

να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου,

ν’ αντιμετωπίζεις τους φόβους σου,

να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή,

να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι,

να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς,

να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις,

να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου,

να είσαι φίλη του εαυτού σου,

να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς,

να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε,

να μιλάς στους άλλους τρυφερά,

να μιλάς ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό,

να αποκτάς φήμη για τα επιτεύγματά σου,

ν’ αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου,

να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων,

να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων,

να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα,

να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση απ’ αυτό που κάνεις,

να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου

να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου,

να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό,

να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους,

να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές,

να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες,

να ρισκάρεις περισσότερο,

να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου,

να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές

και τις πρόσφατες πληγές σου,

να φέρεσαι και ν’ απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό,

να γεμίζεις πρώτα το δικό σου ποτήρι,

και αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων,

να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν,

να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου,

να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα,

να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλον,

να κάνεις την κατανόηση και τη συγνώμη προτεραιότητές σου,

να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι,

να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί,

να μεγαλώνεις μαθαίνοντας από τις διαφωνίες

και τις αποτυχίες σου,

να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο,

να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη λιγότερο… εμένα.

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ» του Χόρχε Μπουκάι – εκδ. opera