.............." παρουσία χλόης και νερού στα πόδια μου που θα πεί πως υπάρχω...μιά παραλία πανέρημη...ανοιχτή θύρα...
...σκαλοπάτια πέτρινα...κεφαλές απο
γεράνια και πιο πέρα στέγες διάφανες τρίμματα χοχλιδιών στον ήλιο....μιά γλάστρα πέφτει και τσακίζεται...α ! .. να σώσω αυτόν τον ήχο...ηχώ...ύστερα φώς παράξενο και
δυό ανόμοια περιστέρια που μέ τραβούν ψηλά σ'ένα μεγάλο κισσοστολισμένο σπίτι...λόγια που απομαγνητίζουν το άπειρο....μιά μερα
θα δαγκάσεις μές στο νέο λεμόνι και θ'αποδεσμεύσεις τεράστιες ποσότητες
ήλιου απο μέσα σου...όλα τα ρεύματα τών θαλασσών άξαφνα φωτισμένα θα σε δείξουν ν'ανεβάζεις τη θύελλα στο ηθικό επίπεδο..
....μιά σταλαγματιά θ'αποκορυφωθεί ανεπαίσθητα στα τσίνορά σου...πέρ'απ'τον πόνο και μετά πολύ το δάκρυ...όλη τού κόσμου η απονιά θα γίνει πέτρα ηγεμονικά να καθίσεις μ'ένα πουλί πειθήνιο στην παλάμη σου...δεν γίνεται..δεν εγεννήθηκα ν'ανήκω πουθενά...τιμαριώτης τ'ουρανού κεί πάλι ζητώ ν'αποκατασταθώ...με το λίγο τής
ψυχής μου κυανό η όξω πέτρα θ'αρχίσει ν'αναδύεται..προχωρώ απο ένστικτο...ίσως κάτι που μού ανήκει ανέκαθεν να διεκδικώ...
..στέκω με το δεξί μου χέρι στην καρδιά....
....Α ! τί νά'σαι που σε λέν "ψυχή" αλλά που μήτε αέρας έσωσε ύλη να σού δώσει μήτε χνούδι ποτέ στο πέρασμα να σού αποσπάσει κείνο το "κάτι" ανεξακρίβωτο που υπάρχει παρ' όλ' αυτά μέσα στο Μάταιο και στο Τίποτα....έαρ έλα....συνένοχος αφού είσαι ...καταμεσής Μαίου αυτά θελήσαν οι θεοί...ανύποπτη μοιάζει άν και δεν είναι η γή...χορτάτη απο διαμάντια και άνθρακες όμως ξέρει να ομιλεί κι απο κεί που η αλήθεια εκβάλλει...κι είναι τόσο η μουσική αθέατη...κατασταλαγμένη ευδαιμονία μέσα μου ώστε μήτε λύπη καν είτε χαρά να δοκιμάζω....αχ ομορφιά ! ... κι άν δεν μού παραδόθηκες ολόκληρη ποτέ...κάτι
κατάφερα να σού υποκλέψω " ..............
( Οδυσσέας Ελύτης )
Μαρία Δούση
