.............." το διάδημα του φεγγαριού στο μέτωπο της νύχτας...όταν μοιράζονται
οι σκιές την επιφάνεια της δράσης κι ο πόνος μετρημένος από εξασκημένο αυτί ακούσιος καταρρέει μες στην ιδέα που αχρηστεύεται απ'το μελαγχολικό Σιωπητήριο...η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα όπως μες στον απέραντο ουρανό το ξάστερο συναίσθημα...
....ευνοικές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή και πίσω απ'τη σιωπή μιά μελωδία παρείσαχτη ερωμένη αλλοτινών ήχων γόησσα...μένει τώρα ο ίσκιος που ατονεί και
η ραισμένη εμπιστοσύνη του και η αθεράπευτη σκοτοδίνη του - εκεί ... όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα ...όλα τα δάχτυλα Σιωπή...έξω απο τ'ανοιχτό παράθυρο τ'ονείρου σιγά - σιγά ξετυλίγεται η εξομολόγηση και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ'άστρα ".............
( Οδυσσέας Ελύτης )
Μαρία Δούση
