.............." και τώρα.....που ξεμπερδέψαμε πια με τα μεγάλα λόγια
τους άθλους τα όνειρα....καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας...μάταια...το σχέδιο τής πόλης άλλαξε...κατα πού πέφτει
ο δρόμος που αγαπηθήκαμε παιδιά ; ....πού πήγε ο άνεμος που σκόρπισε τόσους συντρόφους ; ..υπάρχει ακόμα ο κόσμος ; ...
.....τώρα στη γλώσσα μας μπερδεύονται παληά τραγούδια...κανείς δέ μάς καταλαβαίνει και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιό πολλά μα μεγαλώνουν γρήγορα και τα πουλιά πετάνε για να μή θυμούνται ένα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε παρα λίγη στάχτη όπου σκυμμένοι τα βράδυα σχεδιάζουμε σημαίες άστρα λόφους κι ανάμεσά τους την τύψη ότι δεν τα δώσαμε όλα ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς και τις πιό ωραίες χειρονομίες τού μέλλοντος.....απο ποιό λοιπόν ξεχασμένο όνειρο....απο ποιά βαθειά προαιώνια νοσταλγία......απο ποιόν μεγάλο απραγματοποίητο έρωτα κουβαλάμε αυτή
την αόριστη ανάμνηση τής τελειότητας
που συντρίβει ό,τι αγγίζουμε και μάς κάνει
να ξαναρχίζουμε αιώνια ; .....απο ποιάν
αμείλιχτη ευλογία ; " ..................
. ( Τάσος Λειβαδίτης )
Μαρία Δούση
