..........." άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου σ'αυτά τα έρημα νερά...κάτι νοιώθω σήμερα βλέποντας τα πουλιά...έχεις τα χρώματα στην ψυχή ; ...
...είμαι ήρεμος... θέλω να φτάσω στην καρδιά σου....ποτίζω με δάκρυα τη γή μετά τόσους καιρούς ολοήμερα κ΄ εγώ....σήμερα το να είσαι άνθρωπος ζυγίζεται με τα δάκρυα....
...ζητώ μια νέα γραφή για το μέσα κόσμο
πάσχω για ένα χαμόγελο του πλησίον
ελεύθερο από όλα τα αισθήματα θέλω να φτάσω στην καρδιά σου εκεί που το χαμόγελο πλέκεται με το φως του ήλιου
δίχως ρίζα πουθενά...δεν είναι να τεντώσουμ΄ένα τόξο στη ζωή...δεν είναι να μιλήσουμε σε γλώσσα πολέμου....έχασες
το παιχνίδι του πόνου αν μείνεις
μες στων δισταγμών τα παγερά φώτα...
..ωστόσο...κράτησε στην ψυχή σου
την αγάπη...τα όνειρα βλαστοί στο στήθος κλήματα μες στην καρδιά...τα όνειρα...πάρε μας νύχτα καθώς μια τελευταία ομορφιά του κόσμου...μή μάς εγκαταλείψεις..απ'το γαλάζιο σου φόρεμα πιαστήκαμε...είναι μοιραίο να μή διακρίνουμε τότε και θα χτυπούμε το στήθος στις ακρογιαλιές της φωνής μας...για ένα κύμα...αν γυρίζουν πίσω τα κύματα για να μάς πάνε...για να μάς πάνε..
...λύτρωσε μας νύχτα "............
( Νίκος Καρούζος )
Μαρία Δούση
