............" με τον καιρό νά'ναι κόντρα είναι τιμή να πετάς κι ας μη κρατά παρά ελάχιστα όσο ένα όνειρο....στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη...
...είναι κοντά η πτυχή του ανέμου που θροεί τον γαλάζιο της περιστερεώνα όταν τα γέλια μυτερά σπάνε τα τσόφλια της αυγής αγγέλνοντας το ηλιόβγαλμα κι όλο το πρόσωπο της γής λάμπει...δέντρα μεγάλα στάζουνε ήλιο....δεν ξέρω πια τη νύχτα...
....στον μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων...δεν ξέρω πια τα ονόματα ενός κόσμου που μ'αρνιέται...καθαρά διαβάζω τα όστρακα τα φύλλα τ'άστρα...τα δυό μάτια μου αγκαλιά συμπλέουνε με το άστρο της σωστής μου καρδιάς...δεν ξέρω πια τη νύχτα...Έσπερε κάτω απ'την καμπύλη της χρυσής φωτιάς
σου τη νύχτα που είναι μόνο νύχτα δεν την
ξέρω πια ".............
( Οδυσσέας Ελύτης )
Μαρία Δούση
