Άνοιξα το βιβλίο «Για τον έρωτα», που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ και στάθηκα στην πρώτη πρώτη σειρά, στο πρώτο ποίημα του Μπουκόβσκι «δικιά σου», το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Semina 2, το 1957.
Κοιμάται σαν βόδι[…] έγραψε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Αναρωτήθηκα, αλήθεια, τι είδους ερωτική ποίηση μπορεί να ξεκινά με αυτόν τον τρόπο, με αυτή τη φράση. Όμως, η αλήθεια τελικά είναι πως οι γενικότητες δεν ταιριάζουν σε κανέναν, πόσο μάλλον στον Μπουκόβσκι.
Ίσως αν με είχε μπροστά του εκείνη τι στιγμή να μου ‘λέγε ό,τι στο ποίημα του «τη μέρα που πέταξα τα λεφτά από το παράθυρο» (σελ 16-18) […]τι θέλεις; / έναν ψεύτη /ή έναν εραστή;[…]
«Για τον έρωτα» του Μπουκόβσκι, γράφει η Ιωάννα ΓκανέτσαΟ Μπουκόβσκι ήξερε τι ήθελε: ποτό και γυναίκες. Δεν περνούσε μέρα χωρίς κάτι από αυτά. Και κάπου στα διαλείμματα έγραφε με τον δικό του τρόπο για όλα και κυρίως για τον έρωτα, τη λαγνεία και την επιθυμία, άλλοτε με κυνισμό κι άλλοτε με ευαίσθησία γιατί […] όπως είπε ο Θεός / σταυρώνοντας τα πόδια του / βλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητές / αλλά όχι τόση / ποίηση (σελ 21).
Έδωσε υπόσταση και σκιαγράφησε καθετί που ένιωσε, ακόμη κι αν αυτό ήταν η εκδοχή ενός απλού «One night stand» (σελ 26), όπως στο χειρόγραφο του 1961. […] ήταν αναπόφευκτο να χαθούν, τα πάντα, / καθώς φαίνεται, / κι εγώ ανάβω τσιγάρο και / περιμένω την πιο αρχαία κατάρα / απ’ όλες.
Υπήρξε ερωτευμένος κι έγραψε επίσης γι’ αυτό και «για την Τζειν» (σελ32). […] όταν έφυγες/ πήρες σχεδόν / τα πάντα. / Τις νύχτες γονατίζω / μπροστά σε τίγρεις / που δεν μ’ αφήνουν να υπάρχω. /αυτό που ήσουν / δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. / οι τίγρεις με βρήκαν / και δεν με νοιάζει.
Ωστόσο, δεν είναι όλα τα ποιήματα του Μπουκόβσκι ποιητικά, πλημμυρισμένα με τη λυτρωτική δύναμη του έρωτα, τον πόθο και τη γοητεία του σεξ. Κάποια είναι γραμμένα με χιούμορ, κάποια άλλα ενισχύουν απλώς το εγώ ή τον ναρκισσισμό του. […] σηκώθηκα / κι έβαλα ένα / ακόμα ποτό. / 25 χρόνια / κι ακόμα / με μισούσε. / δεν πίστευα / πως ήμουν τόσο / κακός. / Φυσικά / τύποι σαν εμένα / σπάνια /το πιστεύουν. (σελ 151) Κάποια άλλα είναι για την κόρη του, τους φίλους ή τη δουλειά του.
Το βιβλίο, βεβαίως, δεν μπορεί να κριθεί ως σύνολο, μιας και τα ποιήματα έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί σε διαφορετικές εποχές και ποικίλα περιοδικά. Ωστόσο, σε κάθε ποίημα του, ο άνθρωπος Τσαρλς συναντά τον λογοτέχνη Μπουκόβσκι και τα ποιήματά του άλλοτε αποκαλύπτουν πτυχές του ίδιου —μιας και γράφει σε πρώτο πρόσωπο— και της δυναμικής του ως καλλιτέχνη κι άλλοτε αγγίζουν το παιδαριώδες στην προσέγγιση του θέματός τους.
Ο Μπουκόβσκι, στα ποιήματα αυτής της συλλογής, στέκεται μπροστά στον καθρέφτη πότε νηφάλιος πότε μεθυσμένος και μιλά: Με τον έρωτα. Από έρωτα. Για τον έρωτα. Ας τον «ακούσουμε». Έχει πολλά να μας εξομολογηθεί.
[…]θέλω να / ξέρει / πάντως / πως όλες τις νύχτες / που κοιμήθηκα / στο πλάι της / ακόμα και οι ανώφελοι / καβγάδες / ήταν ό,τι πιο / εξαίσιο / και οι δύσκολες / λέξεις / που πάντα φοβόμουν να / πω / μπορούν πια να / ειπωθούν: σε αγαπώ. «Εξομολόγηση», 1993
Ιωάννα Γκανέτσα, Συγγραφέας
