..........." όλα μια σταγόνα ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα ..μιά λύπη διάφανη σαν Άθως κρεμάμενος απο τον ουρανό...μια απέραντη ορατότητα όπου τα πάντα γίνονται και ξεγίνονται...δεν ξέρω πού...δεν είναι στ'όνειρο δεν είναι σε καιρούς παλιούς ίσως ούτε στη γής αυτή...η χώρα...όπου κανένας πλέον δεν κατοικεί εξακολουθεί να
υπάρχει...εν αγνοία μας...εκεί...το Δίκαιο διατυπωμένο στη γλώσσα των πουλιών...
...κάτω απο την επιφάνεια του νερού
όπου γέρνω σαν σε καθρέφτη και
κοιτάζομαι ώρες πολλές ...πώς να περάσω
απο την άλλη όψη των πραγμάτων...εκεί που
βηματίζω ψάχνοντας την αληθινή μου μέρα..
...που κρατώ και ανοίγω σαν ομπρέλα παλαιή τη θάλασσα πάνω απ'το κεφάλι μου...λάμπει
ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα
σαν άστρα...Ω ! μουσική....Ω ! Κυριακή
συννεφιασμένη ".............
( Οδυσσέας Ελύτης )
Μαρία Δούση
