............." είχα κλείσει τα μάτια για ν'ατενίζω το φώς...είχα κάψει τη φλόγα για ν'αναπνέω...τις νύχτες αφουγκραζόμουν
τους θρόους της σιγής κ'η ανάσα του χαμόγελου δε γνώριζε τη μετάνοια...
...κοιμηθήκαμε την ώρα που δεν νυστάζαμε φάγαμε την ώρα που δεν πεινούσαμε μετρούσαμε τις ώρες μας με το ρολογάκι του χεριού που μας χαρίσαν στη γιορτή μας...τώρα...θέλουμε να βάλουμε
μαζί το ρολογάκι του χεριού με το σφυγμό μας κοιτάζονταςτην ώρα που δείχνουν οι ωροδείχτες των σκιών πάνω στη χαλκοπράσινη πλάκα της χλόης...ο ουρανός ανθίζει μέσα μας χαμόγελα κι όπου στεκόμαστε είμαστε παντού ".............
( Γιάννης Ρίτσος )
Μαρία Δούση
