..........." απόγευμα...κι η αυτοκρατορική του απομόνωση..κι η στοργή των ανέμων του...κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του. τίποτε να μην έρχεται...τίποτε να μη φεύγει...όλα τα μέτωπα γυμνά και για συνσίσθημα ένα κρύσταλλο...η ώρα ξεχάστηκε βραδυάζοντας δίχως θύμηση με το δέντρο της αμίλητο προς τη θάλασσα...ξεχάστηκε βραδυάζοντας δίχως φτερούγισμα με την όψη της ακίνητη προς τη θάλασσα...βραδυάζοντας..με το στόμα της ανένδοτο προς τη θάλασσα κ'εγω μές στη σαγήνη που σαγήνεψα...ευνοικές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή και πίσω απ'τη σιωπή μια μελωδία παρείσαχτη ερωμένη αλλοτινών ήχων γόησσα...μένει τώρα ο ίσκιος που ατονεί και η ραισμένη εμπιστοσύνη του και η αθεράπευτη σκοτοδίνη του εκεί...ενώ η αθωότητα ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα...ένας κυματισμός ονείρου τραβήχτηκε...όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα..όλα τα δάχτυλα σιωπή...έξω απο τ'ανοιχτό παράθυρο του ονείρου σιγά σιγά ξετυλίγεται η εξομολόγηση και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ'άστρα "............
( Οδυσσέας Ελύτης )
Μαρία Δούση
