(.....Rainer Maria Rilke.....
.....4/12/1875 - 29/12/1926.....)
............" ταξιδεύω...ταξιδεύω και πλανιέμαι...στην ανεμοδαρμένη εσχατιά ταξιδεύω έχοντας λησμονήσει όλες τις χώρες που παληά επισκέφτηκα...πόσο μακρυνές μου φαίνονται οι μεγάλες μέρες στις θάλασσες τού νότου οι γλυκές νύχτες τού δειλινού ! ...η άμαξα πηγαίνει μες στη νύχτα ένας θεός ξέρει για πού...ο ορίζοντας παίρνει φωτιά..ακόμη κι ο ουρανός καίγεται...
....η γή διψασμένη προσμένει απάντηση απ'τον ουρανό...τεράστια η απόσταση....τεράστια η απόσταση απο την καρδιά στο στόμα πέλαγος ολάκερο...η γλυκειά όμορφη αγάπη βγαίνει απο χιλιάδων χρόνων τα στήθη κι ακόμα δεν βρήκε τα χείλη κι έμαθε πως σωτηρία δεν υπάρχει...πως το φτωχό πλήθος των κουρασμένων λόγων ξένο θα προσπεράσει τη ζωή... σκοτεινιάζει...κανείς δεν καταλαβαίνει ότι η σιωπή είναι η φωνή τών μεγάλων μου ημερών κι ότι δεν υπάρχει άνεμος που ν'αποκαλύπτει τους μεγάλους ουρανούς των ματιών μου...θυμάσαι άραγε πώς μοιάζουν τα πρώιμα τριαντάφυλλα νωρίς το πρωί όταν τα βλέπεις πριν απ'όλους ; ...τα περασμένα γίνηκαν παλιά και ό,τι υπήρξε πολύ λίγο ήταν όμως τώρα θα πρέπει να κινήσουμε ξανά...τί μέλλει ; ....μην ανησυχείς ...μη φοβάσαι...θα έρθουν νύχτες γεμάτες καλοκαίρι...μέρες λαμπερού φωτός...ενώ τα χέρια μας θά'ναι γεμάτα απο αγάπη και υπομονή "...........