............" βγαίνω...πέρ'απ'τα μεσάνυχτα...κοιτάζω τη σελήνη...γύρω της άνθος ανεξήγητο ένας κύκλος...γαλάζιος και πράσινος..τα πέταλα τού άνθους...ύστερα ο μικρότερος κύκλος κοκκινωπός...διαβαίνω αγιάτρευτος μές στ'όνειρό μου...η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή..κι η μοίρα των άστρων θα είναι μιά μεγάλη πυρική..τώρα μαθαίνω το αίμα μου τώρα σε βλέπω δρόμε τού καλού σαν ειδοποίηση ...κι όλο πηγαίνω...
....πηγαίνω στις πηγές...χειριζόμενος
λέξεις...ευαισθητισμός...ευαισθησία...
...αισθητισμός...ευαισθησία και αισθητής το ευαίσθητον...ευαισθησιακός....
...ευαισθησιάζομαι...ευαισθησιασμός....
....ευ και αισθητικός και αισθησιακός....
.....αισθαντικός....ίσως....
......αισθ-ίσως....αισθαν-ίσως.....
...μαζεύω τη φωνή μου απο κάθε άκρη και
το υπόλειμμά της αυτό στη σινδόνη τών δέντρων κι εκείνο κεί ψηλά στο σκουριασμένο βράχο...συγκεντρώνομαι για τη μεγάλη αποκάλυψη...ρίχνω στον άνεμο μακρόσυρτη αγάπη...κλείνω τα μάτια μου για να δώ...είναι η φωνή που με διασχίζει κι άλλοτε που χτυπά στον άκμονα χίλιες φορές...είναι η φωνή...απο ένα βάθος...
...μονάχος ανήμπορος εκστατικός σ'αυτή την άξαφνη γιορτή τού δευτερολέπτου που παραδίδεται ο κόσμος....μές στην ορμή τής ερημιάς γινόμαστε διάφανοι ".............
( Νίκος Καρούζος )
Από την σελίδα της
Μαρία Δούση
