..............." Εδέμ..έλα..σιγά-σιγά...
...αυτές είναι οι μέρες που τα πουλιά γυρίζουν να ρίξουν πίσω τους μιά ματιά....
...τριγύρω στους λόφους μιά θέα αλλαγμένη ένα σούρουπο στο χορτάρι πιο βαθύ...ίσως να ζήτησα πάρα πολλά μα δεν παίρνω πιο λίγα απο ουρανούς το καλάθι μου είναι γεμάτο στερεώματα...ά ! φεγγάρι κι αστέρι είστε πολύ μακριά μα κι αν δεν ήταν απο σάς κάτι πιο μακρινό θαρρείτε θα με κράταγε ένα στερέωμα ή ένας αστερισμός ; ...η χαρά είναι εντός...κανένα κρασί δεν κάνει μεθύσι τόσο αρχοντικό όσο εκείνο τής χαράς το απόσταγμα που η ψυχή πετυχαίνει η ίδια...
...ένας ψίθυρος στα δέντρα όχι αρκετά δυνατός να τον πάρεις για αγέρι...ένα αστέρι όχι αρκετά μακρινό να το ψάξεις όχι αρκετά κοντινό να το βρείς...αβέβαιοι βαδίζουμε για λίγο μέσα στη νύχτα που σιγά-σιγά απλώνεται...ύστερα μές στο σκοτάδι βλέπουμε και βρίσκουμε τη θέση μας ορθοί συνήθεια μάς γίνεται το σκοτάδι όταν το
φώς έχει χαθεί...το ίδιο και στα πιο βαθειά σκοτάδια κείνα τα σύθαμπα τού νού όταν κανένα δεν προβάλλει φεγγάρι κι ούτ'ένα άστρο δεν φέγγει μέσα του...τότε..οι πιο γενναίοι ψηλαφούν για λίγο μα σαν μαθαίνουν να κοιτούν είτε το σκοτάδι αλλάζει είτε η όρασή τους συνηθίζει και η ζωή ίσια βαδίζει ... σκέψεις τα φύλλα φλυαρούν στο ευαίσθητο αυτί μου ο άνεμος στα δώματά
του πήγε ενώ η μέρα σηκώνεται πάλι κι ακούγεται παντού ".............
( Emily Dickinson )
Από την σελίδα της
Μαρία Δούση
