................"οι δρόμοι τού Μπουένος Άιρες είναι..να..η ψυχή μου...όχι οι αδηφάγοι δρόμοι οι αγχωτικοί τού πλήθους και τής βιασύνης αλλά οι δρόμοι οι αδέσποτοι τών συνοικιών...σχεδόν αόρατοι....μαυλισμένοι απο τις σκιές... κι εκείνοι...πιο μακριά
απρόσιτοι στα δέντρα τα τακτοποιημένα..
...εκεί που τα χαμόσπιτα μόλις ξεμυτούν θαμμένα μέσα στις ατέλειωτες αποστάσεις που χάνονται στο βαθύ πεδίο τού ουρανού και τής πεδιάδας...μιά υπόσχεση για τον μοναχικό...γιατί...χιλιάδες ψυχές ξέχωρες τα κατοικούν...μοναδικές...κι άν...απο ένα απ' τους εξώστες σου έχοντας δεί τ'αρχέγονα άστρα...σπο τον πάγκο τής σκιάς δεί κείνα τα σκόρπια φώτα που η άγνοιά μου δεν ήξερε βα ονοματίσει ούτε να κατατάξει σε αστερισμούς....έχοντας ακούσει το κύλισμα τού νερού στη στέρνα τη κρυφή....το άρωμα απο γιασεμί...τη σιωπή....την αψίδα τής στοάς...το νότισμα...τούτα τα πράματα...ίσως τούτα τα πράματα είναι το ποίημα...και...
....μακάρι στους στίχους που σκαρώθηκαν...οι δρόμοι που έχουν εξαπλωθεί ίσαμε την ανατολή το βορρά κσι το νότο νά'ναι αυτοί
τα λάβσρα "................
( jorge Luis Borges )
Από την σελίδα της
Μαρία Δούση
