" σβήνω τη μουσική τού αγέρα και σ'ακούω πλάση απο τριαντάφυλλα κι απο σύννεφα.... τώρα... που μιλούν οι γλάροι και κρέμεται η θάλασσα σαν σφεντόνα πάνω σε μιά παροδική Απουσία ...φωνή...φώς που πέφτει σα σκιά λές κ'ήτανε βουνό θεώρατο
ο ήλιος "............
( Γιώργος Σαραντάρης )
............" θέλω να υφάνω...ν'αποδώσω με λέξεις το ρυθμό τού νερού που χτυπάει στα χαλίκια...ν'ακούγεται όμοια κ'η ψυχή μου κυλώντας λέξη τη λέξη...να ρέει συνεχώς....
...τρυφερά...καθαρά...μουσική δωματίου μέσα στο χρόνο...υποσχόμουν στο ένα που ήταν το όλα χαμογελούσα στο ένα που ήταν το όλα....σε είδα λαό σε είδα πλανήτη κι έκαμα ένα όμορφο όνειρο...να μεταβάλλω...μ'αυτό το χαμόγελο....σε κρόσσια ήλιου όλα τα σύννεφα... σε φώσφορο ειρήνης μιά καταιγίδα...αρκεί ένα ελάχιστο απο το βλέμμα μιά κλωστή ακοής λίγοι πόροι αφής...ίσα ίσα να δένουνε με το συνειρμό τού απείρου...με το μεγάλο ουράνιο δίχτυ τής ζωής που η καρδιά κινεί παλμικά το σύμπαν ως τ''άκρα του...αρκεί η συνείδηση τ'αστεριού τής ημέρας..η απόλαυση τών βημάτων για ν'ανθίσει στα χείλη η κατάφαση..ένα χαμόγελο θείο καθώς το λουλούδι στην πέτρα "...........
( Νικηφόρος Βρεττάκος )
Από την σελίδα της
Μαρία Δούση
