" α ! .....υπέροχες νύχτες τού Ιουλίου με τα μαντολίνα τών τζιτζικιών και τών γρύλλων... το φωταγωγημένο βαποράκι τής κωλοφωτιάς αγκυροβολημένο στο παληό τζάκι τής καλύβας η καλύβα στα καλάμια τής ακροποταμιάς δέ σού ζητούν αποδείξεις...οι φλέβες τού νερού κάτω απ'το χώμα δίχως ερώτηση.. υπάρχουμε...μεγάλοι κύκλοι δροσιάς στην πυρωμένη έκταση τής θερινής νύχτας....υπάρχουμε...δεν έχει ο αέρας τού καλοκαιριού κανένα μυστικό απο μάς...άγνωστη γνώση...είχε λιακάδα τότε....
....Ιούλιος μήνας...δίπλωναν το ψωμί στην πετσέτα...το πλοιάριο έφευγε...έκαιγαν οι εφημερίδες....ένα ψάθινο καπέλλο καταμεσίς στο νερό.... περπατάμε ξυπόλητοι στα χόρτα και μιλάμε στα τζιτζίκια τη γλώσσα τού ήλιου...ο ήλιος καίει τις πέτρες...Θέ μου...το μεθυσμένο φώς θα σπάσει τα τζάμια...το χώμα ποτίστηκε με φώς...δεν ξεχωρίζεις φώς και χώμα ..ο δικός μας θεός γίνηκε πάλι ένα τζιτζίκι που τραγουδάει μές στην καρδιά μας...εμείς είμαστε το όνειρό μας...ένα ψηλό παράθυρο είναι το τραγούδι...βλέπει στον δρόμο βλέπει και στον ουρανό...απ'αυτό το παράθυρο κοιτάμε τον κόσμο...το σύγνεφο κείνο γυρισμένο στο φώς μοιάζει μ'ανθισμένη ακακία που σκεπάζει τον ίσκιο μας και ίσκιο δεν έχουμε....κλείστηκε ο ήλιος μέσα στα ρόδια κι έφαγαν τα παιδιά και βάφτηκαν
με ήλιο τα χείλια τα μάγουλα τα χέρια τους...τώρα...χιλιάδες ήλιοι περπατάνε
κάτω απ''τα δέντρα...αύριο...είναι τα γενέθλια τού ήλιου " ..................
( Γιάννης Ρίτσος )
Από την σελίδα της
Μαρία Δούση
