Mια ιστορία αθηναϊκή στο συλλογικό “Σόλωνος 101"
Η Μαρίνα Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Μεγάλωσε στην Κυψέλη. Το 1987 αποφοίτησε από το Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Με αγάπη στη λογοτεχνία και τη γλώσσα και έχοντας ασχοληθεί συστηματικά τόσο με την αγγλική γλώσσα όσο και με τη γαλλική και τη γερμανική, εργάσθηκε από το 1988 έως το 1996 ως μεταφράστρια στο Σώμα Ορκωτών Λογιστών. Παράλληλα, εργάσθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή, στις οικονομικές σελίδες. Από το 1996 έως και σήμερα, εργάζεται στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου και της επικοινωνίας με τα ΜΜΕ. Είναι παντρεμένη και έχει μία κόρη, την Αθηνά, που είναι σήμερα 19 ετών.
σε Α΄ πρόσωπο
Ο αριθμός 101 της οδού Σόλωνος δεν βρίσκεται σε γωνία. Έγινε όμως «σταυροδρόμι» για 14 φίλους της γραφής και του βιβλίου, που τους έφεραν κοντά ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης και οι Εκδόσεις Έναστρον, σε ένα συλλογικό βιβλίο. Οι δεκατέσσερις ξεχωριστές φωνές και η ιστορία που αφηγείται η κάθε μία, θα μπορούσαν να δώσουν πολλούς διαφορετικούς τίτλους στην έκδοση. Όμως ο τόπος όπου «συναντηθήκαμε» και αποτελεί το κοινό στίγμα μας – «Σόλωνος 101» – μου φαίνεται πως είναι πραγματικά ο ιδανικός τίτλος.
Όπως και ο τίτλος της συλλογής, η δική μου «Ιστορία του νεροχύτη» που συμπεριλαμβάνεται στη «Σόλωνος 101», είναι μια ιστορία αθηναϊκή. Ο κόσμος της είναι μια γειτονιά και ο χρόνος της -λίγο πίσω αλλά και τόσο κοντά- είναι, ας πούμε, η εποχή των 6 ψηφίων και των 45 στροφών.
Την ιστορία του νεροχύτη την αφηγείται η Τασία, η γυναίκα που η γειτονιά γνωρίζει μόνο «από το κεφάλι ως το νεροχύτη». Αυτό είναι το «κάδρο». Και για να δραπετεύσει από το κάδρο η έγκλειστη της κουζίνας, χρειάζονται αρκετά … Ρίχτερ. Στην πραγματικότητα, πράγματα λιγότερο ή και καθόλου εκκωφαντικά, γεγονότα ή μη γεγονότα, ταρακουνούν συχνά τους ανθρώπους. Και με κάποιες μικρές σεισμικές δονήσεις, συντελούνται εντός μας αλλαγές που συνήθως περνούν απαρατήρητες στους άλλους – πόσω μάλλον εκείνες των απαρατήρητων ανθρώπων, όπως η Τασία του νεροχύτη.
Γέννημα-θρέμμα γειτονιάς, διαπίστωσα από παιδί πως οι ακάλυπτοι που, τελικά, συνδέουν τις πολυκατοικίες, έχουν πολλές ιστορίες να αφηγηθούν. Ιστορίες που δεν περιορίζονται στην πόλη και στα στερεότυπά της∙ ιστορίες καλειδοσκοπικές, που φέρνουν μαζί τους κι άλλες αφηγήσεις, αλληλένδετες, από αλλού. Διαβάζοντας το «Νεροχύτη», οι φίλες της μητέρας μου γελούν με τις εκφράσεις μου από τον τόπο τους. Τις χρησιμοποιώ ασυνείδητα, έτσι είναι τα βιώματα, τέτοια και άλλα. Με την πάροδο του χρόνου, μιλάς και αφηγείσαι και, χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, βγαίνουν από μέσα σου όλο και περισσότερο οι φωνές που σε μεγάλωσαν και οι τόποι όπου δεν έχεις καν ζήσει.
Ζω πάντα σε γειτονιά και τελικά το μελίσσι της συνοικίας είναι μια σταθερή αγάπη. Η μόνη απιστία μου είναι η ζωή και η καθημερινή εργασία μου στο αεροδρόμιο -πάνω από 30 χιλιόμετρα μακριά- όμως και αυτή «η γειτονιά μου» είναι μια κυψέλη ανθρώπων, με τις δικές της ιστορίες. Με το πρώτο μου διήγημα στο συλλογικό «Σόλωνος 101», η επιστροφή στη Σόλωνος είναι και μια συναισθηματική επιστροφή στα φοιτητικά χρόνια, στους δρόμους των βιβλιοπωλείων και στα στέκια των βιβλιόφιλων. Ο χάρτης των δρόμων της Αθήνας στο εξώφυλλο των εκδόσεων Έναστρον, με ενθουσίασε. Προς βορράν, η προέκτασή του οδηγεί στον ακάλυπτο της Τασίας του νεροχύτη.
“Σόλωνος 101” Εκδόσεις Έναστρον
Συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου
Πηγή: blog.athensweekly.gr
