Η διαδρομή της Νίκης Τρουλλινού: Χανιά, Αθήνα, Ηράκλειο. Μάχιμη δικηγορία, διδασκαλία, γραφή, αγροτουρισμός. Τέσσερις συλλογές διηγημάτων, ένα μυθιστόρημα, ταξιδιωτικά αφηγήματα. Τελευταίο βιβλίο «Με θέα στο Λεβάντε», εκδόσεις Κέδρος.
– Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
– Mahi Binebine, «Τα αστέρια του Σιντί Μουμέν» (Αγρα, μετάφραση: Ε. Καββαδία) και Σαντιάγο Ρονκαλιόλο, «Καρφίτσες στην άμμο» (Καστανιώτης, μετάφραση: Κ. Αθανασίου).
– Ποια ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
– Η Αριάγνη του Στρατή Τσίρκα· θα μαγειρεύουμε μαζί μοσχάρι με τσακιστές ελιές.
– Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
– Με τον Γιόζεφ Ροτ· σε μπιραρία του μεσοπολεμικού Βερολίνου, στην Κούνταμ Στράσε.
– Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
– Δεν έχει σημασία – ας το κρίνει ο χρόνος. Αν…
– Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
– Αβραάμ Γεοσούα, «Ρετροσπεκτίβα» (Πόλις).
– Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
– Αρκετά. Ούτε και θα προλάβω όλα όσα έχω ανάγκη. Πάλι, θυμάμαι με περιέργεια ότι άφησα στις πρώτες εκατό σελίδες γνωστό αριστούργημα. Οι αναγνωστικές μας ανάγκες έχουν και υποκειμενικό χαρακτήρα.
– Παραμένει πηγή αστείρευτης έμπνευσης το Λεβάντε;
– Το Λεβάντε «μ’ έδωσε» πολλά ταξίδια, πολλές λέξεις να τις μοιραστούμε και το δώρο πολλών διαφορετικών σκέψεων. Κάλυψε την ανάγκη μου να καταλάβω, αν μπορώ να το πω έτσι, ζητήματα ταυτότητας του δικού μας τόπου. Εκανε όμως τον κύκλο του. Τώρα ψάχνω να βρω την Ευρώπη μέσα από το βλέμμα ενός γραφειοκράτη.
– Μεσόγειος, Ανατολή, ποιητές και συγγραφείς, πώς δένουν όλα στο βιβλίο σας;
– Οι τόποι γίνονται ήρωες, λένε τις δικές τους ιστορίες, σε οδηγούν με τον πιο φυσικό τρόπο σε ποιητές και συγγραφείς, το ένα διαχέεται μέσα στο άλλο, τα ακούς στο μυαλό σου, τα αναγνωρίζεις στο τοπίο, στο Λεβάντε ξέρεις και νιώθεις ότι είναι εκεί πολλούς αιώνες και σε περιμένουν· η λήθη δεν τους αξίζει. Στην παλιά Δαμασκό το νιώθεις πως περπατάς με το γνωστό ποίημα του Καβάφη, τα ημερολόγια του Σεφέρη είναι οδηγός, ο Τσίρκας, του οφείλω πολλά, η δική του Γερουσαλήμ ήταν ανάγκη μου. Και οι άνθρωποι... πού θα πάμε χωρίς τις μικρές τους ιστορίες, η μεγάλη Ιστορία δεν γράφεται ερήμην τους.
– Εχετε FB, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
– Εχω FB. Χρήσιμο εργαλείο για όσους ζούμε μακριά από το λογοτεχνικό κέντρο... Απλώς η χρήση του χρειάζεται ανοικτό μέτωπο στον ναρκισσισμό. Το διάβασμα και το γράψιμο είναι μια άλλη –ευτυχώς– ιστορία. Το βιβλίο είναι σύντροφός μου και η διαδικασία της ανάγνωσης για μένα δεν αντικαθίσταται.
Πηγή: Καθημερινή
