Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Μαθήματα Ζωής» των Elisabeth Kubler Ross and David Kessler
–Ό,τι κάνουμε, από το επάγγελμα μέχρι τα ρούχα που φοράμε, πρέπει να το κάνουμε επειδή απ΄ αυτά γεμίζουμε χαρά και γαλήνη. Εάν κάνουμε κάτι για να φανούμε άξιοι στα μάτια των άλλων, δε βλέπουμε την αξία του ίδιου μας του εαυτού.
–Κάπου κάπου ενδώστε σε κάποια παρόρμηση που συνήθως καταστέλλετε, δοκιμάζοντας να κάνετε κάτι «περίεργο» ή καινούργιο. Ίσως μάθετε κάτι γύρω από το ποιός είστε. Ή μπορείτε να αναρωτηθείτε τι θα κάνατε εάν δε σας έβλεπε κανείς.
-Βρίσκεστε εδώ για να θεραπεύσετε τον εαυτό σας και για να θυμηθείτε το ποιος ή ποια ήσασταν πάντα. Αυτός είναι ο φάρος σας στο σκοτάδι.
-Τη γαλήνη και την ευτυχία στην αγάπη μπορούμε να την βρούμε μόνο όταν χαλαρώνουμε τους όρους που θέτουμε στη μεταξύ μας αγάπη. Και συνήθως οι όροι που θέτουμε σ΄ εκείνους που αγαπάμε περισσότερο είναι αδυσώπητοι.
–Η αίσθηση ότι δε μας αγαπούν δε γεννιέται επειδή δε δεχόμαστε την αγάπη είναι επειδή εμείς συγκρατούμε την αγάπη.
–Εαν όμως τους αγαπάτε παρά τα όσα έχουν κάνει, θα δείτε αλλαγές, θα δείτε να ελευθερώνεται όλη η δύναμη του σύμπαντος, θα δείτε τις καρδιές τους να μαλακώνουν.
-Μέσα μας υπάρχουν όνειρα για την αγάπη, τη ζωή και την περιπέτεια, αλλά και χίλιοι δυο λόγοι που δε μας αφήνουν να δοκιμάσουμε. Οι λόγοι αυτοί που φαινομενικά μας προστατεύουν, στη ουσία μας φυλακίζουν. Κρατάνε τη ζωη σε απόσταση.
-…η αγάπη σημαίνει να είσαι εκεί και να νοιάζεσαι. Μερικές φορές, εξαιτίας κάποιων περιστάσεων που δεν ελέγχουμε, αδυνατούμε να είμαστε εκεί σωματικά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν έχουμε ένα σύνδεσμο αγάπης.
-Η λύση δεν κρύβεται στο ειδύλλιο. Ανεξάρτητα από το αν είστε παντρεμένοι ή όχι, εαν θέλετε περισσότερο ειδύλλιο στη ζωή σας, ερωτευτείτε τη ζωή που ζείτε.
–Οι άνθρωποι που πεθαίνουν γνωρίζουν πολύ καλά τί χάνουν και κατανοούν την αξία του. Αυτοί που συνήθως παραμυθιάζονται είναι εκείνοι που ζουν.
-Όσοι έχουν υποστεί απώλειες στη ζωή γίνονται τελικά πιο δυνατοί, πιο ολοκληρωμένοι.
-Αποκαλύπτουν το κομμάτι εκείνο της απώλειας που μπορούμε να υπερβούμε. Μπορούμε να ανακαλύψουμε τα γνήσια κομμάτια του εαυτού μας και των αγαπημένων μας προσώπων, κομμάτια που δεν χάνονται ποτέ. Μπορούμε ακόμη να μάθουμε ότι αυτό που πραγματικά έχει αξία είναι αιώνιο και δικό μας για πάντα. Η αγάπη που έχετε νιώσει και η αγάπη που έχετε δώσει δεν μπορεί να χαθεί.
–Η αληθινή μας δύναμη δεν απορέει από τις θέσεις που κατέχουμε στη ζωή από τον φουσκωμένο τραπεζικό λογαριασμό ή την εντυπωσιακή μα καριέρα. Αντίθετα, είναι η εξωτερικευμένη έκφραση της αυθεντικότητας, της θέλησης, της ακεραιότητας και των χαρισμάτων που κρύβουμε μέσα μας. Δε συνειδητοποιούμε ότι ο κάθε ένας από εμάς κρύβει μέσα του τη δύναμη του σύμπαντος.
-Το να είσαι φτωχός σημαίνει να σκέφτεσαι φτωχά, κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από το να ξεμένετε από χρήματα.
-Όταν θυμάσαι την αξία σου, όταν θυμάσαι πόσο πολύτιμος και ανεκτίμητος είσαι, τότε αυξάνεις την αξία του εαυτού σου. Αυτό από μόνο του είναι η απαρχή του αληθινού πλούτου.
–Η ζωή δεν εγκαταλείπεται στο χάος όταν εμείς χαλαρώνουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Αντίθετα, τότε εγκαθίσταται η φυσική τάξη των πραγμάτων.
-Δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο, μόνο κάποιοι θεϊκοί χειρισμοί. Αυτή είναι η αληθινή δύναμη.
-Πρέπει να θυμόμαστε πως η δύναμή μας βγαίνει από τη γνώση ότι τα πάντα γύρω μας είναι «εν τάξει» και πως το νόημα της ζωής όλων ξετυλίγεται ακριβώς όπως θα έπρεπε να ξετυλιχθεί.
-Τις περισσότερες φορές η ενοχή μας ξεπηδά από την παιδική μας ηλικία, επειδή μας μεγάλωσαν για να γίνουμε «πόρνες». Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Φυσικά με τη λέξη «πόρνη» αναφέρομαι στο πως, ως παιδιά, πουλάμε συμβολικά τον εαυτό μας, για να αποκτήσουμε την τρυφερότητα των άλλων. Συνήθως μας μαθαίνουν να είμαστε καλά αγόρια και κορίτσια, να υπηρετούμε τις επιθυμίες των άλλων και όχι να διαμορφώνουμε μια ισχυρή ταυτότητα για τον εαυτό μας. Κανείς ουσιαστηκά δε μας ενθαρρύνει να είμαστε ανεξάρτητοι ή αλληλεξαρτώμενοι.
-Η αληθινή δύναμη, η ευτυχία και η ευημερία βρίσκονται στην υψηλή τέχνη της ευγνωμοσύνης.
-Εάν έχεις σωθεί για να ζήσεις, ζεις;
-…η ντροπή των παιδικών μας χρόνων μας κάνει να νιώθουμε πιο υπεύθυνοι για την κατάστασή μας απ΄ότι πραγματικά είμαστε.
-Η γαλήνη και η ενοχή είναι έννοιες αντίθετες.
-Μπορείτε να υπηρετήσετε την αγάπη, μπορείτε να ανταλλάξετε τα συναισθήματα ενοχής με τα συναισθήματα της γαλήνης.
-Από την στιγμή που θα συγχωρέσετε τον εαυτό σας και τους άλλους, θα απελευθερωθείτε από την ενοχή.
–Ο χρόνος για εκείνον που μένει στη ζωή είναι μακρύτερος από το χρόνο εκείνου που πεθαίνει.
-Εάν αφήσουμε παράμερα αυτή την αίσθηση προσμονής, τότε μπορούμε να ζήσουμε στον ιερό χώρο των συμβάντων του τώρα.
-Έμαθα να βουτάω στα βαθιά και μετά να βλέπω τι γίνεται. Ήταν όντως, ένα μεγάλο βήμα για μένα. Έχω πλέον την απόλυτη πεποίθηση ότι με κάποιο τρόπο ο πόνος μεταφράζεται σε ωριμότητα.
–Οι φόβοι μας συνήθως, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πραγματικά μας συμβαίνει.
-Η καλοσύνη πάντα νικάει το φόβο.
-Μπορούμε να ξεφλουδίσουμε έναν προς έναν τους φόβους μας, μέχρι να φτάσουμε στον πιο βαθύ σ΄εκείνον που πάνω του στηρίζονται όλοι οι άλλοι και αυτός συνήθως είναι ο φόβος του θανάτου.
-Να θυμάστε ότι, αφού επιλέξετε την αγάπη, θα νιώθετε φόβο με τον ίδιο περίπου τρόπο που πεινάτε ενώ έχετε φάει. Για να θρέψουμε και να γαλουχήσουμε τις ψυχές μας πρέπει αδιάλειπτα να επιλέγουμε την αγάπη και να απομακρύνουμε την πείνα.
–Ο φόβος βασίζεται πάντα σε κάτι που έχει συμβεί στο παρελθόν και μας κάνει να φοβόμαστε για κάτι που νομίζουμε ότι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Το να ζούμε λοιπόν στο παρόν σημαίνει να ζούμε στην αγάπη, όχι στο φόβο.
-Όπως είχε πει και η Helen Keller,«Η ζωή είναι είτε μία παράτολμη περιπέτεια είτε ένα τίποτα».
-Αρχίζουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως κακούς ανθρώπους. Ο θυμός γίνεται κομμάτι της ταυτότητάς μας.
-Μερικές φορές είμαστε πολύ πεισματάρηδες για να παραδεχθούμε ότι έχουμε ανάγκες, επειδή στην κοινωνία που ζούμε η ανάγκη ισούται με αδυναμία.
–Ένας θυμωμένος άνθρωπος είναι συνήθως ένας μοναχικός άνθρωπος.
-…ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που περνάει και όχι υπαρξιακό καθεστώς.
–Όταν δεν κάνετε αυτό που σας αρέσει να κάνετε, ανοίγετε το δρόμο για την εξάντληση.
-Δυστυχώς, είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνουμε «στοχόπληκτος» και μετά δυστυχισμένοι αν δεν πετύχουμε όλους ανεξατήτως τους στόχους μας.
-…έχουμε τόσο πολύ καταστείλει την ανάγκη μας για παιχνίδι, ώστε αυτή διαχέεται μέσα σε παράνομες ερωτικές σχέσεις, στα ναρκωτικά, στην ψυχαναγκαστική υπερφαγία ή στην υπερκατανάλωση.
-Το να κάνουμε υπομονή δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε θύματα. Υπομονή δε σημαίνει αδυναμία, δε σημαίνει να ανέχομαι την κακοποίηση, ή οποιεσδήποτε άλλες τρομερές καταστάσεις.
–Υπάρχει δύναμη στον κόσμο. Δείξτε εμπιστοσύνη στο ότι όλα τα πράγματα κινούνται στην κατεύθυνση του καλού, ακόμα κι αν εμείς δεν τα αναγνωρίζουμε ή δεν τα βλέπουμε.
-Ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο χάνουμε το δρόμο, επειδή ξεχνάμε να παραδοθούμε.
–Κρατάμε ζωντανά τα δυστυχισμένα κομμάτια του παρελθόντος, για να δίνουμε τροφή στις πικρίες μας.
-Οι άνθρωποι που διστάζουν να συγχωρήσουν πρέπει να θυμούνται ότι δεν τιμωρούν κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό τους.
-Εαν τους απαγκιστρώσουμε από το θυμό μας, εμείς θα βρούμε την ελευθερία μας.
-Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι η ευτυχία είναι μια αντίδραση σ΄ένα συμβάν, όμως στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση του νου, που πολύ λίγο σχετίζεται με ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
–Οι σχέσεις που κάνουμε μας θυμίζουν τους εαυτούς μας και μας προσφέρουν θαυμάσια ευκαιρία για ανάπτυξη.
-…λαξεύετε τα περίσσια για να ανακαλύψετε το θαυμαστό εαυτό που υπάρχει ήδη μέσα σας.
-Από τη στιγμή που σταμάτησα να προσπαθώ να αλλάξω τις καταστάσεις, όλα πήγαν καλύτερα.
–Τα παιδιά που πεθαίνουν στα δυο τους χρόνια ίσως έχουν ζήσει τόσο λίγο για να διδάξουν στους γονείς τους το μάθημα της συμπόνιας και της αγάπης.
