ομολογώ την άγνοια
στα πέταλα του νάρκισσου
και στα φτερά του σπίνου
την είχα για μαγκούρα μου
τη ρίζα του καρκίνου
ήταν θεριό εξωτικό
χωρίς κακία ξέγνοιαστο
ήταν μεγάλη αβάντα
ολοσχερώς κακότεχνη
και γλυκερή μπαλάντα
σα δέντρο ήταν στιβαρή
που λαχταρά κάθε παιδί
να ανέβει και να χτίσει
σπιτάκια που θα αλωθούν
μια πυρωμένη δύση
ομολογώ την άγνοια
μες σε σοκάκια σκοτεινά
ουρλιάζω το αίτιό της
ο πόθος έγινε χολή
στο ξόδεμα της νιότης
Κατερίνα Κυρμιζή
artworks : Angelica Paez