Από τον Φαχουρίδη Θεόδωρο
Norah Jones – «Day Breaks»
Η κυρία Shankar, μέσα σε 14 χρόνια και έξι προσωπικούς δίσκους έχει καταφέρει πολλά. Κατά το Billboard, η τραγουδίστρια της jazz για την προηγούμενη δεκαετία. Με εννιά γκράμι στο παλμαρέ της, τα πέντε από αυτά με το καλημέρα, και 50 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως, ποιος θα μπορούσε να έχει κάποια αντίρρηση σε αυτόν τον τίτλο… Αν και το ότι πρόλαβε να συνεργαστεί με τον μεγάλο Ray στο τελευταίο δίσκο της καριέρας του, το «Genius Loves Company» κυκλοφόρησε μόλις δύο μήνες πριν από το θάνατό του, και να μοιραστεί δύο γκράμμι μαζί του, για μένα είναι από μόνο του αρκετό.
Για την καινούργια της δουλειά ξαναμπαίνει, μετά το δεύτερο δίσκο της, στην κονσόλα του παραγωγού και μοιράζεται το ρόλο με τον χρόνια συνεργάτης της, κυρίως από τη θέση του A&R, Eli Wolf. Ίσως γι’ αυτό το λόγο μπορεί να θυμίσει αρκετά και το ντεπούτο της, μόνο που το μουσικό βάθος των συνθέσεων εδώ είναι μεγαλύτερο. Μια επιστροφή λοιπόν όνομα και πράγμα, μετά από την ενδιαφέρουσα συνεργασία της με το ήμισυ των Gnarls Barkley, Brian Burton, γνωστό και ως Danger Mouse, και ήχους που θύμιζαν μοιραία τους Black Keys σε πιο ambient έκδοση. Οι ποπ-τζαζ-μπλουζ συνθέσεις της αλλά και τα τρία εκπληκτικά remake που υπάρχουν εδώ φτιάχνουν ένα απολαυστικό σύνολο… ξανά.
No 1 συγχρόνως και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, στα τσαρτς με τους πιο πετυχημένους jazz δίσκους.
Αξιόλογες στιγμές: Burn, Flipside, It’s a wonderful time for love, Day Breaks, Once I had laugh, Sleeping Wild
https://www.youtube.com/watch?v=1a-VIL6xJwM
Leslie Odom Jr – «Leslie Odom Jr» (re-release 2016)
Ο πρώτος δίσκος του ηθοποιού που κέρδισε το βραβείο Tony για το 2016, ως ο καλύτερος ηθοποιός σε μιούζικαλ, για την αρχικά off Broadway και μετά Broadway παραγωγή Hamilton. Κάποιοι ίσως τον θυμάστε από περάσματα του σε τηλεοπτικές σειρές. Εδώ δεν υπάρχει αυθεντικό υλικό αλλά τα τραγούδια που επιλέχτηκαν φτιάχνουν ένα σύνολο ενδιαφέρουσας contemporary vocal jazz πρότασης. Κυκλοφόρησε ανεξάρτητα αρχικά το φθινόπωρο του 2013, χρηματοδοτημένο αργότερα από την πλατφόρμα του kickstarter και το 2016 σε μια extended έκδοση, οπότε και έφτασε στην κορυφή των jazz albums των ΗΠΑ. Το όραμά του όπως ο ίδιος δηλώνει, να παρουσιάζει κάτι αντίστοιχο των μεγάλων αφροαμερικάνων τραγουδιστών του προηγούμενου αιώνα, Nat King Cole και Sammy Davis, Jr , μόλις ξεκίνησε. Αναμένουμε να ακούσουμε πόσο πιστά θα το υποστηρίξει στα χρόνια που έρχονται.
Αξιόλογες στιγμές: Autumn Leaves, Brazil (Aquarela do Brasil), The Guilty Ones, I know that you Know
https://www.youtube.com/watch?v=kVJAc3nxhqY
Gerald Albright – «G (Bonus Version)»
Ο 18ος δίσκος του 59χρονου σαξοφωνίστα από το LA είναι η πρώτη δισκογραφική του δουλειά στην δικιά του εταιρεία Bright Music Records. Η smooth jazz στα καλύτερά της, με αρκετή δόση φάνκι, r&b ήχων, που παραπέμπουν σε δουλειές του Grover Washington Jr.
Ιδιαίτερα πετυχημένος στις ΗΠΑ ως session μουσικός στην δεκαετία του ’80 με συμμετοχές σε καλλιτέχνες όπως Quincy Jones, The Temptations, Commodores, Anita Baker, Rick james, Shakatak, Patrice Rushen. Ο κατάλογος συνεχίζεται σε πάνω από 200 συμμετοχές σε δίσκους έως και σήμερα. Στο ενεργητικό του 6 υποψηφιότητες για βραβείο γκράμμι και 13 δίσκους στα 10 πρώτα του Billboard's jazz album chart.
Αξιόλογες στιγμές: Read Your Mind, Taking Control, We came to play (La Calle-remix), Boom Boom
https://www.youtube.com/watch?v=XUcDkJO-YU8
Joey Alexander – «Countdown»
Ποιος είναι αυτός ο πιανίστας της τζαζ που μας έρχεται από την Ινδονησία; Καλεσμένος του απερχόμενου προέδρου στον λευκό οίκο τον περασμένο Απρίλιο μαζί με μεγαθήρια του είδους όπως Chick Corea και Herbie Hancock, έχοντας κυκλοφορήσει τότε μόνο έναν δίσκο; Μετράει δύο υποψηφιότητες γκράμι στο ενεργητικό του και το τηλεοπτικό δίκτυο CBS τον Ιανουάριο του 2016 τον φιλοξένησε στο δημοφιλές πρόγραμμα του 60 minutes. Ο πρώτος του δίσκος έφτασε στην κορυφή του jazz albums και του Traditional jazz albums καταλόγου του Billboard, ενώ και ο δεύτερος βρέθηκε στο Νο1. Oι Thelonious Monk, John Coltrane, Bill Evans, Herbie Hancock και Harry Connick, Jr αναφέρονται από τον ίδιο ως οι κύριες επιρροές του. Ο λάτιν ρυθμός της δικιάς του σύνθεσης, City Lights, η αφομοίωση της hard bob ως το μεδούλι του καλλιτέχνη, ολοφάνερη από τις επιρροές του άλλωστε, στο δικό του πάλι, Sunday Waltz, η free jazz αισθητική φαίνεται να είναι το μέρος που αισθάνεται άνετα όπως αποδεικνύεται στο remake του 50χρονου πλέον, jazz standard, Maiden Voyage, του Ηancock και η συμπυκνωμένη χρονικά, ευαίσθητη διασκευή του στο For Wee Folks του Wynton Marsalis, αποτελούν όλα απολαυστικές στιγμές ενός ενδιαφέροντος δίσκου.
Μια σκέψη βασανίζει το μυαλό μου μόνο… αν έτσι ξεκινάει, τι μπορεί να περιμένουμε στο μέλλον από αυτόν τον 13χρονο…
Αξιόλογες στιγμές: Sunday Waltz, Smile (Charlie Chaplin), City lights, Maiden Voyage (Herbie Hancock)
https://www.youtube.com/watch?v=AqS1DvRPwHA
