Τραγούδια παρωδίες, τραγωδίες αλλά και σωτήριες διασκευές!

Από Στέργιος Βολόγκας, 03-02-2022 SHARES

Οι διασκευές γνωστών και λιγότερο γνωστών τραγουδιών είναι το «ψωμοτύρι» στα ελληνικά και ξένα «παιχνίδια ταλέντων» όπως το «Ελλάδα έχεις ταλέντο», X-Factor, Voice, Rising Star μέχρι το αρχαίο «Να η ευκαιρία» και όλ’ αυτά που βλέπουμε στις οθόνες μας, σε κάνουν ν’ αναφωνήσεις, «εγώ γιατί να μην έχω μια τέτοια ευκαιρία στη ζωή μου όπως εκατομμύρια». Τι καλύτερο-χειρότερο ή διαφορετικό έχουν αυτοί από μένα.

Αν ως λαός «δοκιμάζουμε», αυτοσαρκαζόμαστε, έχουμε μάθει να σκοντάφτουμε στο ίσωμα, αυτομαστιγονώμαστε, προβαλλόμαστε, το χειρότερο και το καλύτερο είναι στην φύση μας. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και κάνει μια «ειδική» κατηγορία για μας. Είμαστε Έλληνες, απόγονοι του Σωκράτη, του Σοφοκλή, του Πλάτωνα, αλλά και του Εφιάλτη, του Κοσκωτά, του Γούκου και του Καματερού. Όχι ότι οι ξένοι πάνε πίσω, έχουν κι αυτοί τους δικούς τους «πρωταθλητές» που μας ανταγωνίζονται στα ίσια.

Τα παραδείγματα εντός και εκτός συνόρων δεν έχουν τέλος, όσο υπάρχουν άσβεστα πάθη, εγωισμός, «απάτητες» ματαιοδοξίες, «εύκολες» λύσεις, ακλόνητες γνωριμίες και φυσικά χρήμα και επιρροή. Θέλετε μια σύγχρονη μαγική λέξη, influencers!!

Στο πεδίο της τέχνης αυτά τα «πρόσωπα» είναι διπρόσωπα αλλά και πολυπρόσωπα ταυτόχρονα, σαν σταγόνες βροχής. Απλώς δεν ξέρεις πότε βρέχεσαι και πότε κάνεις μπάνιο. Αν δεν κρατάς πετσέτα ή ομπρέλα δεν μπορείς να καταλάβεις την διαφορά.

Στην τέχνη τα πάντα ρει. Σήμερα είσαι γραφικός, αύριο σπουδαίος, σήμερα είσαι «άφωνος», αύριο ιδιότυπος, σήμερα μουτζουρώνεις, αύριο δημιουργείς νέο ρεύμα, σήμερα είσαι χυδαίος, αύριο απλώς λες την αλήθεια, σήμερα είσαι τσαρλατάνος, αύριο μεγάλος κωμικός.

Όποιες «κατηγορίες» ή «κατηγόριες» θέλετε να διαλέξετε, κάτω από αυτές τις «πέτρες» θα βρείτε «ογκόλιθους τέχνης» κρυμμένους βαθιά στην άμμο.

Έτσι συμβαίνει και με το τραγούδι. Είμαστε ικανοί για την επιτυχία, την παρωδία, την τραγωδία, τη σωτηρία, την ευλογία, την μαεστρία, την δυστοκία, την φλυαρία, την παραφωνία, την ευστροφία, την κωμωδία αλλά και την αναδημιουργία.

Η διαδικασία δεν διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά από στιγμή σε στιγμή, όταν το «λάθος» γίνεται «σωστό» και ξανά πάλι από την αρχή.

Ο χρόνος είναι το μόνο μνημόνιο που εγγυάται τι μένει και τι φεύγει.

Οι Dread Zeppelin είναι αυτό που λέει το όνομα μας τους, οι «Απαίσιοι Zeppelin» αλλά δεν το βάζουν κάτω, παρωδούν μέχρι εσχάτων ότι κάνουν. Με ηγέτη τον τραγουδιστή Tortelvis (Greg Tortell) μια χοντρή καρικατούρα του Elvis Presley και την υπόλοιπη μπάντα σαν κλόουν περιοδεύοντα τσίρκου, καταφέρνουν με την αποσυνάγωγη ερμηνεία τους να «μαγέψουν» το κοινό και να «ενθουσιάσουν» τους Led Zeppelin.

Αν αυτό το «κοκτέιλ» μουσικής παρερμηνείας σας ανατριχιάσει που να δείτε το υπόλοιπο σόου.

1. Dread Zeppelin - Immigrant song – July 1990 (Led Zeppelin-1970)

Το τρίο των Etsi De ήταν οι Δ. Μουντζουράκης, Μ. Χατζηαρσενίου και Χ. Βιδινιώτης, μια παρέα που διακωμωδούσε και «έντεχνους» και «λαϊκούς». Το «Μια βραδιά στο Λούκι» των Αφών Κατσιμίχα μετατρέπεται έξυπνα σε κρητική διάλεκτο στο «Μια βραδιά στου Τζιλιβάκη» και το γλέντι ξεκινά.

2. ETSI DE –Μια βραδιά στου Τζιλιβάκη -2001 (Μια βραδιά στο Λούκι –Αφοι Κατσιμίχα -1985)

Οι Hayseed Dixie από το Nashville είναι μια ομάδα «χωρικών» που αποφάσισαν να βγάλουν τον άρτον ημών τον επιούσιον παίζοντας αρχικά ακουστικές country διασκευές των AC/DC. Επειδή το χιούμορ τους και η μουσική τους συνταγή αποδείχτηκαν κερδοφόρα και ελπιδοφόρα, συνέχισαν να «διασκεδάζουν» και με άλλα γκρουπ όπως Kiss, Motorhead, Aerosmith, Queen κλπ. Εδώ είναι σαν ν’ ακούω την «Γερακίνα» με μπάντζο, κιθάρα και μαντολίνο.

3. Hayseed Dixie Ace Of Spades–Aug. 2004 (Motorhead-1980)

Το γερμανικό ντουέτο και ζευγάρι των Cindy und Bert δεν θεωρείται ντουέτο διασκευών. Όμως η αδιανόητη διασκευή τους στο “Paranoid” των Black Sabbath ως “Der Hund Von Baskerville”-«Το σκυλί των Μπάσκερβιλ» ξεπερνά την φαντασία μας. Το 1974 το ντουέτο πήγε και στην Eurovision, την χρονιά που σάρωσαν οι ΑΒΒΑ με το «Waterloo” και φυσικά πάτωσαν.

4. Cindy & Bert - Der Hund Von Baskerville –Mar.1971 (Black Sabbath–Paranoid-1970)

Ο Νίκος Καρβέλας εκτός από δεξιοτέχνης πιανίστας είναι αναμφίβολα με την βούλα και δεξιοτέχνης «κλέφτης». Δεν έχει αφήσει μελωδία και ύφος που να μην έχει βάλει βαθιά το χέρι του αλλά και το πόδι του. Τώρα «τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου» που ουσιαστικά είναι μια κατακρεούργηση-παρωδία του “Great balls of fire” του Jerry Lee Lewis, στην Ελλάδα τουλάχιστον έχει γίνει πολύ πιο γνωστό από το original. Να λοιπόν πως κατοχυρώνεις καριέρα και ένσημα στην ντόπια δισκογραφία. Χώρια που σε ψηφίζουν όλοι οι γκέι σκύλοι και οι κοντοί με τις γραβάτες.

5. Καρβέλας Νίκος –Εσώρουχα –June 1987 (Great balls of fire –Jerry Lee Lewis -1957)

Ο συγχωρεμένος Sid Vicious ούτε μεγάλος τραγουδιστής ήταν, ούτε μεγάλος μπασίστας, ούτε μεγάλος συνθέτης. Ήταν όμως μέλος των Sex Pistols και αυτό από μόνο του έφτανε. Στην άρπα-κόλα ταινία «Η μεγάλη απάτη του Rock-n-Roll» -“ The Great Rock 'n' Roll Swindle” για την «ζωή» και την καριέρα των Sex Pistols, ο Sid Vicious παρωδεί-αποδίδει το “My Way” του Frank Sinatra και το κάνει με «τον τρόπο του».

6. Sid Vicious –My Way –Feb. 1979 (Frank Sinatra -1969)

Ο Γιάννης Μηλιώκας ξέρει να γράφει μελωδίες να σκαρώνει έξυπνα στιχάκια και να πλασάρει τον εαυτό του ως τραγουδιστή και διασκεδαστή. Ο βουκολικός «ύμνος», «Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες» ή «Κακοσάλεσι» εκφράζει από μόνο την παρωδία του νεοέλληνα που αστικοποιείται για να ανέλθει κοινωνικά και οικονομικά. Ότι δηλαδή κάνουμε όλοι εμείς σήμερα. Α ρε! “Greco mascara”.

7. Μηλιώκας Γιάννης – Κακοσάλεσι-1986 (Pat Boone-Speedy Gonzales-1962)

https://www.youtube.com/watch?v=XKW6PO8pERk

Οι Fools από την Μασαχουσέτη μπορεί να μην έκαναν μεγάλη καριέρα αλλά η παρωδία-διασκευή στο τραγούδι των Talking Heads “Psycho Killer “ που έγινε «κοτόπουλο» είναι αμίμητη και κέρδισε και τον σεβασμό των Talking Heads στην πρωτοτυπία. «Πουτ δε κοτ ντάουν» που θα λέγαμε κι εμείς σε άπταιστα αγγλικά.

8. The Fools –Psycho Chicken -1979 (Talking Heads–Psycho Killer-1977)

https://www.youtube.com/watch?v=UnBlst3T7bY

Το ίδιο δυστυχώς δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Έφη Θώδη. Ούτε αγγλικά μπορεί να τραγουδήσει, ούτε το κομμάτι καταλαβαίνει, ούτε τον ρυθμό πιάνει. Μόνο εμείς πιάνουμε τα μαλλιά μας –αν μας έχουν μείνει- γιατί ο δίσκος της του 2008 ως Efi Thodi –“International” με ακατανόμαστες ξένες διασκευές μας αφήνει «παγωτό».

8. ΕΦΗ ΘΩΔΗ –Rock around the clock (Bill Haley & Comets-1954) –Aug. 2008

Το ελληνικό δαιμόνιο ξαναχτυπά με τον Χρήστο Γιαννόπουλο και την «οικογενειακή τραγωδία» «Θα τη σφάξω, θα την πνίξω, μ’ απατάει, μ’ άλλους πάει» και το “Satisfaction” των Rolling Stones βρίσκει τον έλληνα Αριστοφάνη «απόγονο» του γκρουπ. Κάποια στιγμή από την μέση και κάτω της παρωδίας του Γιαννόπουλου το κομμάτι όλο και θυμίζει το «Τσικαμπούμ» του Γιοκαρίνη αλλά και το «Μπριγιόλ» του Σάκη Μπουλά. Μάλλον συγγενές χιούμορ και παρόμοια χαβαλετζίδικη ενορχήστρωση.

9. Γιαννόπουλος Χρήστος –Θα τη σφάξω-1987 (Rolling Stones–Satisfaction-1965)

Αλλά και στην γείτονα Ιταλία η τρέλα περισσεύει. Οι “Nanowar” κατά τους “Manowar” είναι μια ομάδα παρωδίας από την Ρώμη. Παρωδούν πετυχημένα το “The Number of the beast” σε “The Number of the bitch” μετατρέποντας το, σε τηλεφωνική καυτή συνδιάλεξη που χρεώθηκε όμως ακριβά ο τραγουδιστής από την bitch γκόμενα στο τηλέφωνο 166-166-166. Βοηθάτε Χριστιανοί! που έλεγε κι ο Βέγγος.

10. Nanowar–The Number of the bitch-2005 (Iron Maiden –The Number of the beast -1982)

Η διασκευή των αμίμητων Φιλανδών με τα μακριά τσουλούφια και τα μυτερά παπούτσια στο “Born to be wild” δεν είναι παρωδία, αλλά μια απίστευτη εκτέλεση που βρίσκεται μόνο μέσα στην κωμωδία του επίσης Φιλανδού σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι –“Leningrang Cowboys go America”-1989 και δεν συμπεριλαμβάνεται στο soundtrack της ταινίας. Τα σόλο τούμπας, κόρνου, κιθάρας και ακορντεόν στο κομμάτι μαζί με την ερμηνεία του τραγουδιστή μέσα σ’ ένα μπαρ μηχανόβιων κάπου στο «πουθενά» της Αμερικάνικης υπαίθρου είναι αξεπέραστο

11. Leningrad Cowboys – Born to be wild (Steppenwolf -1968) –OST Mar.1989

Δεν έχουμε μόνο Χάρυ Κλίν, Ζουγανέλη, Μπουλά, Μουζουράκη, Etsi De και άλλους παρωδούς, αλλά και πιο σύγχρονους «αχαρακτήριστους» και «ακατοχύρωτους». Το γκρουπ «Το πλοκάμι του Καρχαρία» μόνο από τον τίτλο δεν χρειάζεται περισσότερες συστάσεις. Στην παρωδία στο «Gucci φόρεμα» του Μαζωνάκη, το χιπ-χοπ συναντά την τρέλα, το επίτηδες ερασιτεχνικό βίντεο την πρωτοπορία και η «ακατάληπτη» ενορχήστρωση το κρυφό όπλο της «νέας» μουσικής γενιάς

12. Το πλοκάμι του Καρχαρία –Το Gucci φόρεμα-2006 (Μαζωνάκης -2003)

https://www.youtube.com/watch?v=g5TwCfWrg-k

Οι Bollock Brothers από την Μεγάλη Βρετανία είναι αυτό που λέει τ’ όνομά τους, μην τους πάρεις και πολύ σοβαρά. Αν και το βρετανικό φλέγμα δεν έχει παρόμοιο ταίρι, οπότε «δοκιμάστε» με επιφυλάξεις γιατί οι ίδιοι παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά και διασκευάζουν σε Electro-pop όλα τα τραγούδια του πρώτου και μοναδικού δίσκου των Sex Pistols ως “Never Mind The Bollocks 1983” απ’ όπου και το “Anarchy in the UK”.

13. Bollock Brothers –Anarchy in the UK–Aug. 1983 (Sex Pistols -1976)

Τελευταίο άφησα μια μεγάλη μορφή τραγουδιστή-μουσικού-παραγωγού και ηθοποιού, τον Σερβο-αμερικάνο Weird Al Yancovic που αν και στην Ελλάδα είναι σχετικά άγνωστος, στον υπόλοιπο κόσμο χαίρει εκτίμησης το ταλέντο του, να παρωδεί έξυπνα και μουσικά, κοινωνικά και πολιτικά. Στα επόμενα δύο τραγούδια που παρωδεί το “Bad” του Michael Jackson ως “Fat” και το “Like a virgin” της Madonna ως “Like a surgeon”, οι παρωδίες-διασκευές του είναι απίστευτα ξεκαρδιστικές.

14. Weird Al Yancovic – Fat–Apr. 1988 (Michael Jackson –Bad -1987)