Από τον neverwill
Nαί θυμόμαστε , θυμόμαστε τον ανήλικο εαυτό μας να πλακώνεται με τον ενήλικο , μην βοηθάς άλλο you sadist Παπάζογλου , τί χόμπυ είναι αυτό δεν καταλαβαίνω.
Το πρώτο ειναι τραυματική εμπειρία , για χάρη ενός φίλου αναγκάζομαι να πάω σε μά ντισκοτέκ , εγώ ο αχόρευτος , στην Δροσιά , παίζει ο DJ κάτι Ιταλικό όνομα , τον γράφει η Απογευματινή ρε φίλε , θα φέρει και μια φίλη της , έλα ρε φιλαράκι , πάει ο λαλάκας εγώ. Κατάσταση ανυπόφορα κυριλέ , ο πλησιέστερος σε ηλικία απέχει 10 χρόνια , ελεεινό ντύσιμο με λεπτές γραβατούλες , η δεκαετία της εικόνας έρχεται , μουσική παίζει κανείς δεν χορεύει , και εγώ , ά ρε Γιώργο τι μού κάνες , σηκώνομαι στην πίστα και πολυβολίζομαι από βλέμματα .
Ενώ το κοινό καθηλώνεται στις καρέκλες του , η ανταμοιβή μας ήταν ότι ο περιβόητος dj προσπαθούσε στις τουαλέτες να κάνει κονέ μαζί μας για να στείλουμε , να παραλάβουμε ναρκωτικά , δεν κατάλαβα ακριβώς , ακόμα τρέχουμε , άσε ρε 1980 , κι αν έλειπες δεν θα σε αναζητούσαμε , έτσι το λέω να το ακούσει ο μυστήριος .
