Οι στιγμές μέσα από τις οποίες η φωνή του Όζι θα ηχεί στην αιωνιότητα
Δεν έχουν περάσει 20 ημέρες από τότε που ο Όζι Όσμπορν ανέβηκε για τελευταία φορά τη σκηνή. Αποχαιρέτησε τα εγκόσμια σε ηλικία 77 ετών και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γιορτάζοντας με εκατομμύρια άλλων ανθρώπων το πολιτιστικό του αποτύπωμα, σε μια τελευταία του εμφάνιση με τους Black Sabbath στη γενέτειρα πόλη τους το Μπέρμιγχαμ. Από χτες ηχεί στα αυτιά των περισσότερων η θρυλική ερώτηση "What is this that stands before me?", όταν και Όζι Όσμπορν συστήθηκε με το συγκρότημα στο ευρύ κοινό και ορίζοντας ουσιαστικά ένα καινούργιο μουσικό είδος, με τον πρώτο αμιγώς heavy metal δίσκο της ιστορίας.
Ήταν φυσικά πολλά περισσότερα από ένας rock/metal τραγουδιστής. Μία larger than life περσόνα, με την εκτός μουσικής ζωή του να τραβάει πολλές φορές τα φώτα της δημοσιότητας, από τη δισκογραφία του καθαυτή. Ωστόσο ο Όζι Όσμπορν υπήρξε ένας ικανότατος δημιουργός μελωδιών και φωνητικών γραμμών, ένας φανατικός οπαδός των Μπιτλς μεταξύ άλλων, ο οποίος «έντυσε» - με το χαρακτηριστικό γρέζι της φωνής του - πολλά τραγούδια που σημάδεψαν τις ζωές εκατομμυρίων οπαδών του ανά τον κόσμο.
Στις παρακάτω σειρές αναφέρονται 20 από τα σημαντικότερα και πιο γνωστά εξ αυτών. Προφανώς και δεν καλύπτουν το σύνολο της δισκογραφικής παρουσίας του Όσμπορν, ωστόσο είναι κατά γενική ομολογία τα τραγούδια με το μεγαλύτερο αποτύπωμα, οι «ύμνοι» που είχαν τη μεγαλύτερη απήχηση ανάμεσα στους οπαδούς του. Ο Όζι Όσμπορν θα ζει για πάντα μέσα από τους στίχους και τις μελωδίες των τραγουδιών αυτών.
Black Sabbath 1970
Η αρχή του «όλου». Ένα πρωτόλειο κιθαριστικό ριφ και μια απόκοσμη φωνή που φανερώνει έναν άλλον μουσικό κόσμο, μια μπλουζ τεχνοτροπία που κάπου χάθηκε στην πορεία. Οι Black Sabbath συστήνονται στην παγκόσμια μουσική κοινότητα, χωρίς προφανώς να γνωρίζουν και οι ίδιοι την κληρονομιά που θα αφήσουν. Οι στίχοι βασίζονται σε όραμα του Γκίζερ Μπάτλερ, ύστερα από ανάγνωση ενός βιβλίου για τον αποκρυφισμό και τη θέαση μιας μεγάλης μαύρης φιγούρας στην άκρη του κρεβατιού του. Ο Όζι Όσμπορν, στο τραγούδι με το οποίο ξεκινά ουσιαστικά την τεράστια καριέρα του, θέτει τα θεμέλια για τις ερμηνείες εκατοντάδων μετέπειτα συναδέλφων του. Το «Oh Please God help me» αποτελεί μια κορύφωση που δεν ξεπεράστηκε ποτέ.
N.I.B. 1970
Υπάρχει η άποψη που λέει ότι η επιτυχία των (κάθε) Black Sabbath είναι θέμα χημείας και πως μόνοι τους δε θα κατάφερναν πολλά πράγματα. Το N.I.B., μία από τις κορυφαίες στιγμές του ντεμπούτου του 1970 είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να στηρίξει την άποψη αυτή. Η μουσική ιδιοφυία του Γκίζερ Μπάτλερ, ένα κιθαριστικό θέμα που σηματοδοτεί όσο κανένα τη μετάβαση από τα «αφελή» 60s στα συμπαγή ροκ τοπία της δεκαετίας του 1970. Ήχος βαρύς, απειλητικός και επαναστατικός για την εποχή, με τον αποκρυφισμό ξανά στο προσκήνιο. Το τραγούδι αναδεικνύει ιδανικά τις φωνητικές ικανότητες του Όσμπορν, αποτελώντας έκτοτε αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών των Sabbath. Μέχρι το τέλος.
War Pigs 1970
Οι Black Sabbath είχαν μόλις αρχίσει. Ήταν φανερό πως ο πρώτος τους δίσκος έδινε πάρα πολλά περιθώρια εξερεύνησης, σε μια εποχή που ορισμένα μουσικά είδη έμοιαζαν προϊόντα παρθενογένεσης, πολύ πριν από την κουραστική πολλές φορές ονοματολογία και κατηγοριοποίηση. Το War Pigs είναι το εναρκτήριο τραγούδι του δεύτερου άλμπουμ του γκρουπ. Μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα δείγμα τέλειου songwriting, όπου κάθε νότα και φωνητική απόχρωση όχι απλά δεν περισσεύει αλλά έχει το δικό της αναπόσπαστο ρόλο στο σύνολο. Όσο για τη φωνή του Όζι Όσμπορν, ο κόσμος έχει πια πειστεί για το αυταπόδεικτο, ότι είναι απελπιστικά ξεχωριστή και μοναδική. Το αντιπολεμικό του θέμα και ο στίχος "Generals gathered in their masses" αρκούν μέχρι σήμερα να ενώσει με τον πιο αγνό τρόπο εκατομμύρια κόσμου σε όλη την υφήλιο.
Paranoid 1970
Το εξώφυλλο του ομώνυμου δίσκου προδίδει πως η αρχική ονομασία του ήταν "War Pigs". Φοβούμενοι την αντίδραση του κόσμου λόγω του εν εξελίξει τότε πολέμου στο Βιετνάμ, οι υπεύθυνοι της δισκογραφικής των Black Sabbath αναζητούν εναλλακτική πρόταση. Ταυτόχρονα, το συγκρότημα ολοκληρώνει το υλικό του δίσκου με ένα τραγούδι του οποίου η μουσική και οι στίχοι ολοκληρώνονται σε δύο ώρες. Υπάρχει η πεποίθηση πως το τραγούδι αυτό μπορεί να γίνει επιτυχία. Καταλήγει να γίνεται το γνωστότερο metal τραγούδι που γράφτηκε ποτέ. Μέχρι και σήμερα, έπειτα από χιλιάδες ακροάσεις, το προ 55 ετών αρχέτυπο "Paranoid" προκαλεί το ίδιο συναίσθημα με εκείνη την πρώτη φορά. Είναι κατά κάποιον τρόπο και αυτό μια «αρχή του όλου».
Iron Man 1970
Δίσκος που ξεκινάει με τα War Pigs και Paranoid «καταδικάζει» ίσως τα υπόλοιπα τραγούδια του στην αφάνεια. Οι Black Sabbath κάνουν ένα από τα πολλά θαύματά τους και το Iron Man είναι μέχρι και σήμερα ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα και επιδραστικά τραγούδια τους. Η παραμόρφωση του Τόνι Αϊόμι αγγίζει επίπεδα του ομώνυμου τραγουδιού από τον πρώτο δίσκο, ενώ το βασικό κιθαριστικό θέμα γνωρίζει μέχρι και σήμερα εκατομμύρια παραλλαγές από εκατοντάδες καλλιτέχνες που «πάτησαν» στη Sabbath κληρονομιά. Τα φωνητικά του Όζι, περασμένα κι αυτά από ένα παραμορφωτικό πρίσμα, ταυτίζουν μια για πάντα τον τραγουδιστή με το απόκοσμο. Μέσα στα χρόνια, η εκτεταμένη ακρόαση και χρήση του "Iron Man" το μετατρέπει σε πολιτιστικό σημείο αναφοράς.
Children of the Grave 1971
Στο απώγειο του δημιουργικού τους οίστρου, οι Black Sabbath μας χαρίζουν ένα αριστουργηματικό τραγούδι, οδηγό για χιλιάδες άλλα που ακολούθησαν. Από μουσικής άποψης είναι ο ορισμός του μπλουζ που έχασε τον δρόμο του και εξελίχθηκε σε μια δική του «σκληρή» οντότητα. Στιχουργικά είναι μία ακόμα «δήλωση» των μουσικών της εποχής πως η δεκαετία του 1960 έχει τελειώσει, μαζί της και τα κελεύσματά της για μια άλλη κοινωνία και πραγματικότητα που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Η φωνή του Όζι Όσμπορν μιλάει για θέματα διαχρονικά, καταστάσεις που απασχολούν και θα συνεχίσουν να απασχολούν τους κοινωνικοποιημένους νέους μέχρι και σήμερα. Εκείνη την εποχή δόθηκαν ίσως παραπάνω από ένας «ορισμοί» για το metal. Το "Children of the Grave" ήταν σίγουρα ένας από αυτούς.
Changes 1972
Λένε πως οι καλύτερες μπαλάντες γράφονται από καλλιτέχνες που δεν ειδικεύονται σε αυτές. Αν υπάρχει ένα τραγούδι που να στηρίζει αυτή την άποψη είναι σίγουρα το "Changes". Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του Vol.4, ο Αϊόμι θα καθήσει ένα βράδυ στο πιάνο ενός ballroom στο Bel Air και θα «σκαρφιστεί» μια πανέμορφη μελωδία. Ο Όζι αποφασίζει να «μουρμουρίσει» κάτι από πάνω. Ο τρίτος της παρέας Γκίζερ Μπάτλερ θα εμπνευστεί από το διαζύγιο του τέταρτου Μπιλ Γουόρντ εκείνη την εποχή. Το "Changes" είναι μέχρι και σήμερα μία από τις ομορφότερες μπαλάντες που γράφτηκαν ποτέ, ένα απλούστατο στη σύλληψη αλλά γεμάτο ουσία τραγούδι, προϊόν και αυτό της χημείας μεταξύ τεσσάρων ανθρώπων που ό,τι άγγιζαν εκείνη την εποχή γινόταν χρυσός.
Sabbath Bloody Sabbath 1973
Για πολύ κόσμο η ουσιαστική κορύφωση εκείνης της εποχής για τους Black Sabbath, για τον σκληρό ήχο της δεκαετίας του 1970 γενικότερα. Το συγκρότημα βρίσκεται σε απίστευτο συνθετικό οίστρο, με τα τραγούδια του άλμπουμ και συγκεκριμένα το ομώνυμο να έχουν διασκευαστεί έκτοτε από ονόματα που ξεκινάνε από τους Metallica και καταλήγουν σε αγαπημένα γκρουπ του καθενός μας. Το "Sabbath Bloody Sabbath" είναι ίσως το magnum opus του γκρουπ, η στιγμή που οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν και το αποτέλεσε την κάθε δυνατή προσδοκία. Ακόμα και των ιδίων.
I Don't Know 1980
Μια ξεκάθαρη δήλωση του «δεν πρόκειται να γλυτώσετε εύκολα από εμένα». Διαλέγοντας τους καλύτερους δυνατούς συνεργάτες, ο Όζι Όσμπορν βάζει μπροστά το όχημα της προσωπικής του καριέρας, καταφέρνοντας όχι απλά να μείνει επίκαιρος αλλά να ξεχωρίσει δισκογραφικά κατά τη δεκαετία του 1980, κυρίως στην «παρθένα» από metal αμερικανική αγορά της εποχής που αναζητούσε εναγωνίως τα καινούργια της "poster children". Η φωνή του Όζι ακμαιότατη, παρά τις δεδομένες καταχρήσεις της εποχής, μας τραγουδάει δε "Nobody ever told me, I found out for myself", δηλώνοντας ξεκάθαρα πως πολλές φορές ο ρόλος που του αποδίδεται είναι άδικος. Δεν τα ήξερε όλα. Ήξερε σίγουρα όμως να κάνει τον κόσμο ευτυχισμένο μέσα από τη μουσική του.
Crazy Train 1980
Μια στιγμή μαγική, μια τέλεια εισαγωγή, μια ολοκαίνουργια φρέσκια αρχή. Αποτινάσσοντας το βαρύ προφίλ των Black Sabbath, ο Ozzy ακούγεται φανερά απελευθερωμένος και δημιουργεί έναν αιώνιο ύμνο, ένα τραγούδι ύμνο στην ειρήνη και την ελευθερία. Ο Ράντι Ρόουντς εξασφαλίζει μια θέση στο πάνθεον των μεγαλύτερων κιθαριστών του είδους, μέσα από το βασικό ριφ του τραγουδιού, ενώ το τραγούδι στο σύνολό του είναι απλά αψεγάδιαστο. Κατά τα λόγια του ίδιου του Όζι:
«Με το Crazy Train ξέραμε πως είχαμε κάτι καλό στα χέρια μας. Ήταν μια μαγική εποχή»
Mr. Crowley 1980
Ο αποκρυφισμός ήταν πάντοτε ένα θέμα που απασχολούσε τη rock και metal κοινότητα, ενώ έτυχε να εμπνεύσει και κάποια από τα σπουδαιότερα δείγματα αυτής. Το εν λόγω τραγούδι αναφέρεται φυσικά στον Aleister Crowley, τον Βρετανό αποκρυφιστή και μάγο που πέθανε το 1947. Ο Όζι Όσμπορν παραδίδει μία από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της καριέρας του, με έντονο το θεατρικό στοιχείο, σε ένα τεχνικά άρτιο τραγούδι με μια υποδειγματική εισαγωγή. Φυσικά, θα ξεχωρίσει και το κιθαριστικό σόλο του Ράντι Ρόουντς, ένα από τα καλύτερα που ηχογραφήθηκαν ποτέ, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της συνεργασίας των δύο θρύλων που από χτες λογικά «τζαμάρουν» ξανά μαζί...
Over the Mountain 1981
Καμία διάθεση για συμβιβασμό ή υποχώρηση. Η συνεργασία με τον Ράντι Ρόουντς αποδεικνύεται ιδιαίτερα καρποφόρα και συνεχίζεται στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του Όζι με τίτλο "Diary of a Madman". Ο Ρόουντς διακρίνεται από μια φανερή κλασικίζουσα τεχνοτροπία στο παίξιμο του, ωστόσο είναι φανερό πως οι δυο τους ετοιμάζονται να «ορίσουν» σε μεγάλο βαθμό (μαζί με τα Βρετανικά γκρουπ που τότε έκαναν τα πρώτα σπουδαία βήματά τους) το metal της δεκαετίας του 1980. Το Over the Mountain είναι ένα από τα καλύτερα και πιο αδικημένα τραγούδια της πρώτης περιόδου της Ozzy Osbourne band, με τη γοητεία του να έγκειται στον απόλυτο συνδυασμό τεχνικής και metal αισθητικής.
Diary of a Madman 1981
Ένα πραγματικό έπος, μια μακροσκελής με μεγάλη ποικιλία σύνθεση και σίγουρα από τις καλύτερες εκείνης της περιόδου για τον Όζι. Μια εκτεταμένη μουσική αφήγηση στην οποία ο τραγουδιστής όντως διαβάζει σελίδες από το «Ημερολόγιο ενός Τρελού», με τους στίχους να αναφέρονται με καυστικό τρόπο στο (ταμπού για την εποχή) θέμα της ψυχικής υγείας. Το "Diary of a Madman" είναι ίσως η απόλυτη στιγμή της συνεργασίας των θρύλων Όσμπορν και Ρόουντς, λίγο πριν το νήμα της ζωής του δεύτερου κοπεί τόσο απότομα και άδοξα. Μια φιλόδοξη και πειραματική για την εποχή σύνθεση που άνοιξε τον δρόμο σε χιλιάδες παρόμοιες, για τα χρόνια που ακολούθησαν.
Bark at the Moon 1983
Για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ο Όζι αναγκάζεται να ξεκινήσει εκ νέου με καινούργιο βασικό συνεργάτη. Το κενό του Ράντι Ρόουντς φαντάζει δυσαναπλήρωτο, ωστόσο ο κιθαρίστας Jake E. Lee αποδεικνύεται εξαιρετική και κομβική επιλογή. Η εμφάνισή του στο πλεύρο του Όσμπορν στο τελευταίο live των Black Sabbath πριν από δυόμιση εβδομάδες αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Τα κιθαριστικά θέματα και η τεχνοτροπία του Lee είναι πολύ χαρακτηριστικά και αυτό φαίνεται από το εναρκτήριο τραγούδι του νέου δίσκου. Ο Όζι δεν είναι απλά ακόμα εδώ. Παρά τις αντιξοότητες και τις τραγικές απώλειες, δείχνει έτοιμος από καιρό ώστε να ηγηθεί της νέας μουσικής επανάστασης που θα κυριαρχούσε κατά τη δεκαετία του 1980.
Shot in the Dark 1986
Το τραγούδι που από την αρχή αναδύει την αύρα του "hit", της τεράστιας επιτυχίας που θα ξεσήκωνε και τον τελευταίο παρευρισκόμενο στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους. Το "Shot in the Dark" κυριαρχεί στο κραταιό τότε MTV, συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό και απόλυτα συμβατό με την εποχή βίντεο και γίνεται μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Όζι Όσμπορν, τουλάχιστον σε εμπορικό επίπεδο. Αρκούντως συναισθηματικό παρά τον απόλυτα rock ρυθμό του, το τραγούδι γίνεται απευθείας fan favourite και σίγουρα είναι από αυτά που ακούστηκαν κατά κόρον, με την αναγγελία της είδησης του θανάτου του.
Close My Eyes Forever (με Lita Ford) 1989
Βρίσκονται και οι δύο στο καλλιτεχνικό και εμπορικό απόγειό τους. Ο Όζι έχει ένα σερί εξαιρετικών προσωπικών δίσκων, ενώ η Lita Ford είναι η απόλυτη ροκ ιέρεια της εποχής. Η συνεργασία τους θα δώσει ένα τραγούδι αθάνατο, μία power ballad η οποία θα βρίσκεται σε κάθε σχετικό playlist εκείνης της εποχής. Άλλη μια εξαιρετική στιχουργική προσέγγιση, η εξερεύνηση της αγάπης εις βάθος και με αφορμή τα τραύματα και το αποτύπωμά τους στις μετέπειτα διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Το τραγούδι βρισκόταν στο τρίτο άλμπουμ της Lita Ford "Lita" και έφτασε μέχρι την όγδοη θέση των singles charts.
No More Tears 1991
Το 1991 αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες χρονιές στη ροκ ιστορία. Δίσκοι όπως το ομώνυμο άλμπουμ των Metallica, το Nevermind των Nirvana, τα Use Your Illusion των Guns N' Roses και το Ten των Pearl Jam κυκλοφορούν με πολύ μικρή χρονικά διαφορά μεταξύ τους. Ο Όζι δεν μπορεί να λείπει από αυτό το πάρτυ και κυκλοφορεί τον έκτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο No More Tears. Αν και ακούγεται πιο εμπορικός από τις προηγούεμενες δημιουργίες του Όζι, το No More Tears έχει αδιαμφισβήτη ποιότητα στο υλικό του, με το ομώνυμο τραγούδι να ξεχωρίζει. Ένας καθηλωτικός ρυθμός, μια κλασική πλέον μελωδία στο μπάσο και ένας Όζι Όσμπορν που δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, πολύ περισσότερο στον εαυτό του. Μια σαφής δηλαδή συνταγή επιτυχίας.
Mama, I'm Coming Home 1991
Έμελλε να είναι μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του. Ήταν ένα μελωδικό, απλό και ουχί απλοϊκό, φιλικό προς το ραδιόφωνο συναισθηματικό τραγούδι. Ο Όζι Όσμπορν έγινε γνωστός σε ένα ευρύτερο κοινό, σε μια εποχή που πολλοί metal συνάδελφοι του κατάφεραν κάτι αντίστοιχο, με τη μουσική αυτή να μπαίνει σε όλο και περισσότερα σπίτια. Οι προσωπικοί δαίμονες του καλλιτέχνη τον κάνουν να μιλά για θέματα λύτρωσης, συμφιλίωσης και επιστροφής στις ρίζες. Το "Mama, I'm Coming Home" είναι ένα πανέμορφο τραγούδι. Η εικόνα του κόσμου να κλαίει στο άκουσμα των στίχων στο Villa Park του Μπέρμιγχαμ, πριν από λίγες ημέρες, ίσως θεωρείται σε μερικά χρόνια μία από τις πιο δυνατές συναυλιακές στιγμές όλων των εποχών.
I Just Want You 1995
Είναι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και ο μουσικός χάρτης έχει αλλάξει για τα καλά. Οι θρύλοι του παρελθόντος προσπαθούν να παραμείνουν επίκαιροι, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με απογοητευτικές κυκλοφορίες. Το Ozzmosis του 1995 είναι ένα πολύ καλό για την εποχή άλμπουμ για τον Όζι, ο οποίος έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 1996 θα κυκλοφορήσει ένα πανέμορφο single από τον δίσκο. Το I Just Want You δίνει κάτι το απροσδόκητο. Μια ακόμα ανέλπιστη για εκείνη την περίοδο επιτυχία για τον καλλιτέχνη, έναν ακόμα ύμνο με τον οποίο θα τον γνωρίσει μια ολόκληρη νέα γενιά metal οπαδών που τότε ανακάλυπτε το βάθος και την ιστορία της μουσικής αυτής. Το I Just Want You είναι ένα ιστορικό και ταυτόχρονα πολύ όμορφο τραγούδι για τον Όσμπορν και την καριέρα του.
Dreamer 2001
Πολύς κόσμος θεωρεί πως το Dreamer είναι το αντίστοιχο "Imagine" για τον Όζι Όσμπορν. Ο ίδιος ο τραγουδιστής το θεωρούσε αυτό ως ένα απίστευτο κοπλιμέντο, καθότι μεγάλος οπαδός του Τζον Λένον. Με τη συνοδεία ενός πιάνου θα τραγουδήσει:
"Είμαι ένας ονειροπόλος. Ονειρεύομαι τη ζωή μου μακριά. Είμαι ένας ονειροπόλος. Που ονειρεύεται καλύτερες ημέρες".
Στο τέλος, ο Όζι Όσμπορν υπήρξε απόλυτα ειλικρινής. Με τα εκατομμύρια των οπαδών του, με τον ίδιο του τον εαυτό.
πηγή: athensvoice.gr
