Μια ματιά στη δισκογραφία ενός από τα σπουδαιότερα ελληνικά γκρουπ όλων των εποχών
Η κατάταξη της δισκογραφίας ενός καλλιτέχνη ή ενός συγκροτήματος είναι πάντοτε μια δύσκολη υπόθεση. Υπάρχουν αρκετά "πρέπει" και "δεν πρέπει", κόσμος που σίγουρα θα δυσαρεστηθεί, ωστόσο υπάρχει ενίοτε και ο αντικειμενικός παράγοντας που βρίσκει σύμφωνο το σύνολο της μουσικής κοινότητας. Στη νέα αυτή στήλη θα προσπαθούμε συχνά πυκνά να δίνουμε την αξιολογική σειρά μιας θρυλικής, ή και όχι, δισκογραφίας, πάντα με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο γίνεται, παίρνοντας φυσικά υπόψη και το προσωπικό κριτήριο. Η αρχή γίνεται με ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ελληνικού ροκ. Με τον όρο ροκ ωστόσο να είναι περιοριστικός.
Αυτό διότι οι Aphrodite's Child ευτύχησαν να έχουν στις τάξεις δύο από τους κορυφαίος Έλληνες ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ όλων των εποχών, καθώς και τον πολύ Λουκά Σιδερά στα τύμπανα. Οι Βαγγέλης Παπαθανασίου και Ντέμης Ρούσσος, οι οποίος δυστυχώς έχουν φύγει από τη ζωή αμφότεροι, συνδύασαν με τον πλέον ιδανικό τρόπο το ταλέντο και το όραμα τους, βάζοντας μέσα από την εξαιρετική δισκογραφία του συγκροτήματος, τις βάσεις για τη διεθνή τους καριέρα. Πειραματιζόμενοι με μια πλειάδα ήχων, μας έδωσαν μια τριάδα albums που κοσμούν κάθε ενημερωμένη δισκοθήκη εκείνης της εποχής. Πάμε να τα κατατάξουμε :
3) End of the World (1968)
Από την πρώτη στιγμή γίνεται φανερό ότι τα τρία μέλη του σχήματος έχουν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, ωστόσο ο κατά τα άλλα πολύ καλός αυτός δίσκος αφήνει την υπόσχεση πως έρχεται κάτι μεγαλύτερο. Pop σε σημεία, ψυχεδελικός κατά κύριο λόγο, αποτελείται από πολύ όμορφα τραγούδια τα οποία κυμαίνονται στο κλασικό μοτίβο των τελών της δεκαετίας, κάπου ανάμεσα στη flower power, την ψυχεδέλεια και το νεο-σχηματιζόμενο εκείνη την εποχή progressive rock ήχο. Το Rain & Tears αποτελεί την πρώτη μεγάλη τους επιτυχία.
2) It's Five O'Clock (1969)
Το τρίο των μουσικών έχει δέσει κατά πολύ, τα τραγούδια ακούγονται πιο μεστά και πιο ολοκληρωμένα. Ο ίδιος ο Λουκάς Σιδεράς θεωρεί το τραγούδι "It's Five O'Clock" ως τον κορυφαίο που ηχογράφησαν οι Aphrodite's Child, ένα τραγούδι που σε κάθε περίπτωση περικλείει όλα τα στοιχεία που έκαναν το συγκρότημα να ξεχωρίσει. Την κλάση του Βαγγέλη Παπαθανασίου στη σύνθεση, την σπαρακτική και εξαιρετικά αναγνωρίσιμη φωνή του Ντέμη Ρούσσου. Κάποια σημεία που θυμίζουν σχήματα όπως οι Procol Harum νοστιμίζουν το τελικό προϊόν, σε ένα δίσκο που αποτέλεσε την καλύτερη "πάσα" για τη θριαμβευτική συνέχεια.
1) 666 (1972)
Τι να πει κανείς πραγματικά για αυτό το κομψοτέχνημα, ένα από τα μνημεία της ελληνικής μουσικής ανεξαρτήτως είδους. Με μια ιδιαίτερη μεταφορά του Βιβλίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη, οι Aphrodite's Child δημιουργούν ένα πολυσχιδές μουσικό έργο, με σαφή όμως δομή, έναν δίσκο που καταφέρνει να πουλήσει συνολικά 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Πέρα όμως από αυτό, ένα album που δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από την πληθώρα των progressive rock αριστουργημάτων που κυκλοφόρησαν κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 70. Τους στίχους υπογράφει ο σπουδαίος Έλληνας δημιουργός, Κώστας Φέρρης.
