Οι ορχηστρικές συνθέσεις έχουν σημαντική επιρροή στην ψυχοσύνθεσή μας, συνειδητά ή υποσυνείδητα. Η έλλειψη των στίχων δίνει την ευκαιρία να εστιάσουμε την προσοχή μας στις νότες, καθώς η γλώσσα των οργάνων είναι αυτή που μιλά. Έχουν τη δική της φωνή που είναι εξίσου επιδραστική, αρκεί να τις αφουγκραστούμε προσεκτικά. Οι στίχοι εκ των πραγμάτων είναι κατευθυντήριοι, αφού περιγράφουν ένα συγκεκριμένο αισιόδοξο ή απαισιόδοξο γεγονός. Η απουσία τους μας δίνει τη δυνατότητα να «γράψουμε» τη δική μας ιστορία, το δικό μας σενάριο, όχι με στίχους αλλά με εικόνες και συμβάντα από την προσωπική μας ζωή.
Την αξία της θα την αισθανθούμε μέσα από 28 συνθέσεις που γεννήθηκαν σε 8 διαφορετικές δεκαετίες, με αφετηρία του '50 και προορισμό αυτή που διανύουμε. Θα συνοδευτούν με δύο λόγια, είτε για τις συνθέσεις είτε για τους δημιουργούς αυτών.
Stan Getz – Stars fell on Alabama (1953)
Τεράστιος Αμερικάνος σαξοφωνίστας, γόνος Ουκρανών μεταναστών στην Αμερική. Η πορεία του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ‘40. Δοκίμασε διάφορα μουσικά όργανα πριν αποκτήσει το πρώτο του σαξόφωνο, σε ηλικία δεκατριών ετών. Την επόμενη χρονιά, έγινε αποδεκτός στο All-City High School της Νέας Υόρκης. Αμέτρητες οι συνεργασίες του με κορυφαία ονόματα. Ο εξωπραγματικός «The Sound», όπως τον έχουν αποκαλέσει, κέρδισε πέντε βραβεία Grammy από τις δεκαεπτά φορές που προτάθηκε. Το 1953, στο άλμπουμ “Stan Getz plays” παρουσίασε το αριστουργηματικό και πολυδιασκευασμένο “Stars fell on Alabama” του 1934. Ο ήχος του σαξοφώνου μαγεύει.
Henry Mancini – Candlelight on crystal (1968)
Τεράστιος Αμερικανός συνθέτης, μαέστρος και πιανίστας. Έχει συνδέσει το όνομά του με την τηλεοπτική σειρά “Peter Gunn” αλλά και με διαχρονικές ταινίες, όπως “Pink Panther”, “Moon River” και “Breakfast at Tiffany’s”. Είναι κάτοχος 20 βραβείων Grammy από τα 72 που τέθηκε υποψήφιος. Στο ορχηστρικό σάουντρακ του ρομαντικού φιλμ “The party” του 1968, το “Candlelight on crystal” σαγηνεύει.
Love Unlimited Orchestra – Love’s theme (1973)
Barry Eugene Carter, τον γνωρίσαμε ως Barry White. Καρπός παράνομου έρωτα, της ηθοποιού και δασκάλας πιάνου Sandy Marie Carter με τον μηχανικό Melvin White. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 κυκλοφόρησε δίσκους με το όνομα Barry Lee, αλλά και ως μέλος των συγκροτημάτων Upfronts, Atlantics και Majestics. Το 1972 δημιούργησε την Love Unlimited Orchestra, ένα γυναικείο φωνητικό τρίο. Από τον δεύτερο δίσκο του σχήματος με τίτλο “Under the influence of… Love Unlimited” του 1973, το αλησμόνητο “Love’s theme”.
Herb Albert – Rise (1979)
Σπουδαίος Αμερικανός μουσικός και τρομπετίστας. Είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή των σινγκλς στις Ηνωμένες Πολιτείες τόσο με τραγούδι, όσο και με ορχηστρική σύνθεση. Το 1968 ερμήνευσε το “This guy’s in love with you” και έπαιξε τρομπέτα σε αυτό, παραμένοντας στο Νο.01 για τέσσερις εβδομάδες. Το 1979 παρουσίασε με την τρομπέτα του το “Rise” και επέστρεψε στην κορυφή του Billboard για δύο εβδομάδες, κερδίζοντας Grammy στην κατηγορία «Καλύτερη ποπ ορχηστρική εμφάνιση».
Ennio Morricone – Cinema paradiso (1988)
Θρυλικός Ιταλός συνθέτης και μαέστρος. Άφησε τη στάμπα του στο σινεμά και την τηλεόραση, γράφοντας μουσική για περισσότερες από 400 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και 100 κλασικά έργα. Βραβεύτηκε με τρία Grammy, τρεις Χρυσές Σφαίρες, δύο Όσκαρ και έξι BAFTA. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές του συνθέσεις επένδυσε το ιταλικό φιλμ “Cinema paradiso” το 1988, βραβευμένο με Όσκαρ ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία.
Yanni – Reflections of passion (1988)
Το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του δικού μας Γιάννη Χρυσομάλλη με τίτλο “Live at the Acropolis” κυκλοφόρησε το 1994, ηχογραφημένο στο Ηρώδειο την προηγούμενη χρονιά. Βρέθηκε στο Νο.01 της κατηγορίας New Age του Billboard και Νο.05 στον γενικό κατάλογο των άλμπουμ, καταλήγοντας τετραπλά πλατινένιο στην Αμερική. Παγκοσμίως ξεπέρασε τα 4,6 εκατ. αντίτυπα και αποδείχτηκε το πιο εμπορικό του.
Έξι χρόνια πριν, το 1998, ο τέταρτος δίσκος του “Chameleon days” ανέβηκε στο No.02 του Billboard στην κατηγορία New Age. Μέσα από αυτόν, το “Reflections of passion” που αποτελεί μία από τις ωραιότερες δημιουργίες του. Ρομαντισμός και αισιοδοξία σε κοινή πορεία.
Ryuichi Sakamoto – The sheltering sky (1990)
Κορυφαίος Ιάπωνας συνθέτης, πιανίστας, παραγωγός και ηθοποιός. Βραβεύτηκε με BAFTA για τη μουσική του στην ταινία “Merry Christmas Mr. Lawrence” του 1983, στην οποία συμπρωταγωνιστούσε με τον David Bowie και τον Tom Conti. Το 1987 κέρδισε Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και Grammy για το “The last emperor”, ενώ το 1990 μία ακόμα Χρυσή Σφαίρα για το σάουντρακ του δραματικού φιλμ “The sheltering sky” του Bernardo Bertolucci, “Τσάι στη Σαχάρα” ο ελληνικός τίτλος. Πριν αφεθούμε στο καθηλωτικό μουσικό θέμα της ταινίας, να θυμίσουμε ότι τιμήθηκε στα World Soundtrack Awards τo 2016 για τη συνεισφορά του στη μουσική.
Sting – Saint Agnes and the burning train (1991)
Ο Βρετανός τραγουδιστής, μουσικός και μπασίστας των Police δε μας έχει συνηθίσει σε ορχηστρικές συνθέσεις, ούτε με το συγκρότημά του ούτε στη σόλο του διαδρομή. Στον προσωπικό του δίσκο “The soul cages” του 1991, No.01 στην Αγγλία, εκτός από το “Mad about you” που ξεχώρισε, το “Saint Agnes and the burning train” είναι μεν δική του δημιουργία αλλά παίρνει σάρκα και οστά από την κιθάρα του Mikhail Olenchenko.
Michael Nyman – The heart asks pleasure first (1993)
Η κορυφαία στιγμή του Βρετανού συνθέτη και πιανίστα είναι το σάουντρακ της τριπλά οσκαρικής ταινίας “The piano”, του 1993. Απονεμήθηκε πλατινένιο στην Αυστραλία και στην Ισπανία, χρυσό στην Αμερική φτάνοντας το μισό εκατ. αντίτυπα, επίσης χρυσό σε Καναδά, Αγγλία, Ιαπωνία, Ελβετία και Νέα Ζηλανδία, ενώ διπλά χρυσό στη Γαλλία. Οι συνολικές πωλήσεις του ανέρχονται στο 1,2 εκατ. αντίτυπα.
Η παραλία Karekare της Νέας Ζηλανδίας, με τη μαύρη άμμο, έγινε διάσημη ως τουριστικός προορισμός μετά την ταινία. To πιο χαρακτηριστικό μουσικό απόσπασμα του φιλμ τιτλοφορείται “The heart asks pleasure first”.
René Aubry – Après la pluie II (1993)
Ο Γάλλος μουσικοσυνθέτης και πιανίστας κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Après la plue II” το 1993, μέσα από το οποίο ξεχώρισε η ομότιτλη συγκλονιστική σύνθεση. Νότες σε γρήγορο ρυθμό, με τη μελαγχολία διάσπαρτη από την αρχή ως το τέλος. Άλλωστε «συμφωνεί» και ο τίτλος του, “Μετά τη βροχή”. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε, να τα φανταστούμε με στίχους. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, είναι βαθιά επηρεασμένος από τον Μάνο Χατζηδάκι.
Σταμάτης Σπανουδάκης – Κύματα (1993)
Ο χαρισματικός συνθέτης, στιχουργός, ενορχηστρωτής και παραγωγός έχει συνδέσει το όνομά του με κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ιταλία, με πιο χαρακτηριστικό το φιλμ “Η φανέλα με το 9” του Παντελή Βούλγαρη το 1988, καθώς επίσης με το θέατρο και την τηλεόραση.
Το 1993, παρουσίασε την προσωπική συλλογή με τίτλο “Με λόγια… Ή χωρίς”, που κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο, κασέτα και CD. Όσες συνθέσεις του συνοδεύτηκαν από στίχους, ερμηνεύτηκαν από τους Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιάννη Πάριο, Ελένη Βιτάλη, Μανώλη Μητσιά και Πέτρο Γαϊτάνο, ενώ υπάρχουν δύο ορχηστρικές με τη συμμετοχή του Βασίλη Σαλέα στο κλαρίνο. Στην συγκεκριμένη δουλειά συμπεριέλαβε για πρώτη φορά το ονειρικό “Κύματα”, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες δημιουργίες του.
John Williams – Theme from Schindler’s list (1993)
Πολυβραβευμένος Αμερικανός συνθέτης και πιανίστας, κάτοχος 26 βραβείων Grammy από 76 υποψηφιότητες, πέντε Όσκαρ από 54, επτά BAFTA, τέσσερις Χρυσές Σφαίρες και τρία Emmy. Σε έξι δεκαετίες αξιοζήλευτης καριέρας συνέθεσε τη μουσική σε πασίγνωστες ταινίες, όπως “Ο πόλεμος των άστρων”, “Τα σαγόνια του καρχαρία”, “Σούπερμαν”, “Ε.Τ. ο εξωγήινος”, “Ιντιάνα Τζόουνς”, “Τζουράσικ πάρκ”, “Η λίστα του Σίντλερ”, “Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν”, “7 χρόνια στο Θιβέτ”, καθώς και τις τρεις πρώτες ταινίες του “Χάρι Πότερ”.
Έχει συνθέσει τα μουσικά θέματα τεσσάρων Ολυμπιακών αγώνων, 1984, 1988, 1992 και 2002. Παρόλο που είχε δηλώσει ότι μετά το προπέρσινο “Indiana Jones 5” θα σταματούσε, με το οποίο κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ, σε συνέντευξή του άφησε υπονοούμενα ότι ίσως συνεχίσει να γράφει για φιλμ. Παρόλο που είναι 93ων ετών, εξακολουθεί να δίνει συναυλίες, αυτή την περίοδο πραγματοποιεί εμφανίσεις στην Αμερική. Θα επισκεφτεί μία και μοναδική χώρα στην Ευρώπη, τη Γερμανία, όπου θα διευθύνει την ορχήστρα του στο Βερολίνο στις 5, 6 και 7 Ιουνίου.
Μεταφερόμαστε στο 1993, στην ταινία “Η λίστα του Σίντλερ” σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Steven Spielberg, με τον Liam Neeson και τον Ralph Fiennes. Ήταν υποψήφια για δώδεκα Όσκαρ, επτά τα νικηφόρα, ένα για τον John Williams. Στη reprise εκτέλεση του μουσικού θέματος, υπάρχουν δύο εκτελέσεις στο σάουντρακ, τα όργανα που πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης είναι το πιάνο και το βιολί.
Miami Sound Machine – All because of you (1994)
Αμερικανικό συγκρότημα με λάτιν επιρροές που ιδρύθηκε από τον μουσικό και παραγωγό Emilio Estefan Jr. το 1975. Αρχικά λέγονταν Miami Latin Boys. Μετονομάστηκαν σε Miami Sound Machine το 1977, όταν προστέθηκε στο σχήμα η πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδίστρια Gloria Garcia. Ο Estefan Jr. την παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα, με αποτέλεσμα να αλλάξει το επίθετό της και να τη μάθουμε ως Gloria Estefan. Έκτοτε, κυκλοφόρησαν άλμπουμ και ως Miami Sound Machine και ως Gloria Estefan & Miami Sound Machine.
Στην μέτρια ταινία “The specialist” του 1994, των δυνατών όμως ονομάτων Sylvester Stallone και Sharon Stone, το σάουντρακ ξεχωρίζει κυρίως λόγω της συμμετοχής του πολυβραβευμένου συνθέτη John Barry. Έγραψε το μουσικό θέμα της και το θεσπέσιο ορχηστρικό “All because of you” των Miami Sound Machine.
Secret Garden – Song from a secret garden (1996)
Σκανδιναβικό ντουέτο, αποτελούμενο από τον Νορβηγό συνθέτη και πιανίστα Rolf Løvland με την Ιρλανδή βιολίστρια και ερμηνεύτρια Fionnuala Sherry. Έγιναν γνωστοί από τη νικητήρια συμμετοχή τους στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1995, εκπροσωπώντας τη Νορβηγία με το “Nocturne” που περιείχε μόλις 24 λέξεις. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “Songs from a secret garden”, μέσα από το οποίο η ομώνυμη σύνθεση. Το πιάνο και το βιολί ένωσαν ονειρικά τις δυνάμεις τους.
Gabriel Yared – City of angels (1998)
Ο Λιβανέζος δημιουργός είναι ένας ακόμη συνθέτης που οι νότες μπήκαν στη ζωή του σε μικρή ηλικία. Ήταν επτά ετών όταν ξεκίνησε μαθήματα ακορντεόν, στα εννέα όμως τον κέρδισε το πιάνο. Με επτά δεκαετίες δισκογραφημένης πορείας, έγινε γνωστός για τη μουσική του στο γαλλικό φιλμ “37,2 Le Matin (Betty Blue)” το 1986. Η καταξίωση ήρθε με τη συμμετοχή του στην ταινία “The English patient” το 1996, κερδίζοντας Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και Grammy. Το 1998, έγραψε τέσσερις συνθέσεις για την εξαιρετική αισθηματική ταινία “City of angels” με τον Nicolas Cage και τη Meg Ryan, αποκτώντας υποψηφιότητα για Grammy με την ομότιτλη σύνθεση.
Alain Lefèvre – Un ange passe (2000)
Καναδός πιανίστας και συνθέτης γεννημένος στη Γαλλία, με οικογενειακές μουσικές ρίζες. Ο πατέρας του έπαιζε κλαρινέτο, ενώ και τα τρία αδέλφια του έγιναν επαγγελματίες μουσικοί. Έκανε δισκογραφικό ντεμπούτο το 1994, κέρδισε βραβείο Juno το 2010 και μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 34 δίσκους. Αν αναζητήσετε τo άλμπουμ “Carnet de notes” του 2002, θα βρείτε τη σύνθεση με τον ελληνικό τίτλο “Thalassa”. Στο δε “Lylatov” που προηγήθηκε το 2000, κρύβεται το θλιμμένο “Un ange passe”.
Yann Tiersen – La valse d'Amélie (2001)
Γάλλος συνθέτης και μουσικός που καταξιώθηκε για τη μουσική του στην εκπληκτική ομοεθνή ταινία “Amélie” το 2001, υποψήφια για πέντε Όσκαρ, νικητήρια με ένα BAFTA και ένα César. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δε δημιούργησε ποτέ νέο υλικό για το παραπάνω σάουντρακ, αλλά ότι συμπεριέλαβε παλαιότερες συνθέσεις από τα πρώτα του άλμπουμ. Ο δίσκος πούλησε 1,5 εκατ. αντίτυπα και αναδείχτηκε πολυπλατινένιος στην Ευρώπη, ενώ χρυσός στην Ελλάδα. Στο ονειρικό “La valse d’Amélie” το ακορντεόν κλέβει την παράσταση.
Joe Hisaishi – Ballade (2001)
Ο Ιάπωνας συνθέτης, πιανίστας και μαέστρος Mamoru Fujisawa, γνωστός ως Joe Hisaishi, έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 100 ταινίες και σειρές, κυρίως εγχώριες, οι περισσότερες από αυτές είναι κινουμένων σχεδίων. Διανύοντας την πέμπτη πλέον δεκαετία της καριέρας του, αυτή την περίοδο ολοκληρώνει την παγκόσμια περιοδεία του στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, με συναυλίες στα πάτρια εδάφη του. Το 2001 έγραψε το σάουντρακ της ταινίας “Brother”, με το υπέροχο “Ballade” να ξεχωρίζει.
Kevin Kern – Childhood remembered (2001)
Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης, για τον οποίο λέγεται ότι οι γονείς του τον βρήκαν να πληκτρολογεί νότες στο πιάνο από την “Άγια Νύχτα” όταν ήταν μόλις 18 μηνών. Έμαθε να παίζει πιάνο σε ηλικία τεσσάρων ετών, ενώ από τα οκτώ έγραφε μουσική. Διαθέτει 11 ολοκληρωμένες δουλειές και τέσσερις συλλογές. Στο άλμπουμ “Embracing the wind” του 2001, υπάρχει η πιο μαγική δημιουργία του. Το μελαγχολικό “Childhood remembered” αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σύνθεσης που οι στίχοι περισσεύουν.
Tonino Baliardo – Redemption (2001)
Ο Γάλλος Antoine ‘Tonino’ Baliardo, βασικός κιθαρίστας των Gipsy Kings, έχει συνθέσει πολλά τραγούδια του διάσημου συγκροτήματος. Κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο “Essenses” το 2000, όπου επιμελήθηκε εξ ολοκλήρου τη μουσική. Αξιοπρόσεκτο το “Redemption”, που αποτυπώνει ο ίδιος με την ισπανική κιθάρα του.
Abdullah Ibrahim – Blue bolero (2002)
Ο Adolph Johannes Brand είναι ένας συνθέτης και πιανίστας από τη Νότια Αφρική. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 7 ετών, παίζει τζαζ επαγγελματικά από τα 15, γεγονός που ήταν εξαιρετικά δύσκολο για έναν μαύρο στη ρατσιστική περιοχή του λιμανιού του Κέιπ Τάουν. Λόγω των φυλετικών προβλημάτων μετακόμισε στην Ευρώπη το 1962, στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αμερική και συνεργάστηκε με συνθέτες όπως ο Duke Ellington. Επέστρεψε στη Νότια Αφρική το 1973, ασπάστηκε το Ισλάμ, αλλάζοντας το όνομά του σε Abdullah Ibrahim. Εκτός από πιάνο παίζει φλάουτο, σαξόφωνο και τσέλο.
To 2002 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “African magic”, μέσα στο οποίο υπάρχει το “Blue bolero”. Το πιάνο αποτελεί την ηχηρή «φωνή» που αντικαθιστά τους στίχους.
Brian Culbertson – Reflections (2005)
Αμερικανός τζαζ μουσικοσυνθέτης, με 25 δίσκους στο ενεργητικό του. Παίζει πιάνο, συνθεσάιζερ και τρομπόνι. Έγραψε και ηχογράφησε την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά σε ηλικία 20 ετών στην κρεβατοκάμαρά του, στο Σικάγο. Από το έκτο του στούντιο άλμπουμ “It’s on tonight” του 2005, ξεχωρίζει το “Reflections”. Οι αντανακλάσεις των συναισθημάτων μας, στο πιάνο που κυριαρχεί.
André Rieu – And the waltz goes on (2011)
Δημιουργία του ηθοποιού Anthony Hopkins το 1964. Ο διάσημος Ουαλός σταρ ήταν θαυμαστής του Ολλανδού βιολιστή και μαέστρου André Rieu, πολυπλατινένιος μουσικός με 40 εκατ. πωλήσεις CD και DVD, γεγονός που ώθησε τη σύζυγο του Hopkins να στείλει στον Rieu το εν λόγω βαλς για να το ακούσει. Εκείνος το εκτέλεσε μεταξύ δικών του συνθέσεων υπό τη συνοδεία της διάσημης ορχήστρας Johann Strauss στη Βιέννη, που κυκλοφόρησαν σε CD και DVD-Video το 2011.
Το “And the waltz goes on – Vienna, city of my dreams” ανέβηκε στο No.01 των άλμπουμ της Αγγλίας, στην κατηγορία «Classical Charts». Παραμένοντας στην κορυφή για έξι συνεχόμενες εβδομάδες και συνολικά οκτώ, ξεπέρασε τις 100.000 πωλήσεις και πιστοποιήθηκε χρυσό. Το 2012, στα Classic Brit Awards κέρδισε το βραβείο «Classic FM Album Of The Year in association with MasterCard».
Abel Korzeniowski – Dance for me Wallis (2012)
Ο Πολωνός δημιουργός έγινε γνωστός για τις συνθέσεις του στον κινηματογράφο και σε θεατρικά έργα. Η πιο επιτυχημένη συμμετοχή του στην έβδομη τέχνη είναι στην ταινία “A single man” το 2009, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Tom Ford με πρωταγωνιστές τον Colin Firth και την Julianne Moore. Ήταν υποψήφια για ένα Όσκαρ, δύο BAFTA και τρείς χρυσές Σφαίρες, μία από αυτές για τον Korzeniowski.
Το 2011, στη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα της Madonna με τίτλο “W.E.”, είχε προηγηθεί το “Filth and wisdom” το 2008, έγραψε τη μουσική. To σάουντρακ κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2012, μέσα από το οποίο ξεχωρίζει επάξια το “Dance for me Wallis”. Βιολιά και πιάνο «συνομιλούν» ιδανικά, συνωμοτώντας να κερδίσουν την καρδιά μας.
Evgeny Grinko – Valse (2014)
Ρώσος μουσικός, πιανίστας και ντράμερ, έχει υπογράψει έργα του και με το όνομα Greendaizer. Αποτέλεσε μέλος σε διάφορα τοπικά συγκροτήματα της χώρας του, ξεκινώντας από τη noise rock πριν μεταφερθεί στο χώρο της νέας κλασικής μουσικής. Αφιερώθηκε στην ενορχήστρωση και παρουσίασε το πρώτο του EP το 2009. Λέγεται ότι είναι πιο διάσημος στην Τουρκία παρά στη χώρα του, επειδή έχει δώσει πολλές συναυλίες σε αυτή. Τα δημιουργήματά του έχουν ξεπεράσει τα 350 εκατ. streams στο Spotify, με 2,1 εκατ. μηνιαίους ακροατές.
Από το ντεμπούτο του άλμπουμ “Ice for Aureliano Buendia” του 2014, το “Valse” έχει συγκεντρώσει 54 εκατ. προβολές στο YouTube. Το πιάνο με το ακορντεόν συνδυάζονται υποδειγματικά.
Justin Hurwitz – Mia & Sebastian's theme (2016)
O Αμερικανός συνθέτης ξεκίνησε την πορεία του το 2009, γράφοντας μουσική στις τηλεοπτικές σειρές “The Simpsons”, σε ένα επεισόδιο, “The league” σε επτά και “Curb your enthusiasm” σε έντεκα. Γνωστός έγινε στη δεύτερη ταινία που συμμετείχε, στο τριπλά οσκαρικό “Whiplash” του Damien Chazelle το 2014, όπου τέθηκε υποψήφιος για Grammy στην κατηγορία «Καλύτερο άλμπουμ μουσικής επένδυσης οπτικών μέσων». Με τον σκηνοθέτη γνωρίστηκαν στα φοιτητικά τους χρόνια, ήταν συγκάτοικοι στο πανεπιστήμιο του Harvard.
Η καλλιτεχνική του εκτόξευση ήρθε το 2016, όταν ένωσε για μια ακόμη φορά τις δυνάμεις του με τον προαναφερθέντα σκηνοθέτη. Συνέθεσε το σάουντρακ του “La La Land”, των 307 συνολικά υποψηφιοτήτων σε διάφορους θεσμούς, με κερδισμένες τις 242. Απέκτησε δύο Όσκαρ, ένα BAFTA, δύο Χρυσές Σφαίρες και δύο Grammy. Ένα από τα μουσικά θέματα του σαρωτικού μιούζικαλ είναι το “Mia & Sebastian’s theme”. Το πιάνο αγγίζει τα συναισθήματά μας, φροντίζει και η μνήμη μας για αυτό, αφού ξυπνά εικόνες του αξέχαστου ρομαντικού φιλμ.
Craig Armstrong – For Emma (2018)
Ο Σκοτσέζος συνθέτης χάρη στη μουσική του στην ταινία “Romeo + Juliet” του Baz Luhrmann το 1996, κέρδισε BAFTA και Ivor Novello. Μαζί του θα συνεργαστεί και στο περιβόητο “Moulin Rouge!” το 2001, κερδίζοντας BAFTA και Χρυσή Σφαίρα, καθώς και στο “The Great Gatsby” το 2013, αποκτώντας υποψηφιότητα για Grammy. Το κέρδισε όμως την επόμενη χρονιά, με τη βιογραφική ταινία “Ray” που μας μεταφέρει στη ζωή του εμβληματικού μουσικού και τραγουδιστή Ray Charles.
Ένας από τα καλύτερους προσωπικούς του δίσκους κυκλοφόρησε το 2018, με τίτλο “Sun to you”. Εκεί υπάρχει η σύνθεση “For Emma”, με το πιάνο και το βιολί να βγάζουν έντονη δόση μελαγχολίας. Αξίζει να ακούσετε και την εκτέλεση με τα φωνητικά της Hero Fisher, η οποία έγραψε τους στίχους. Η ερμηνεία της εναρμονίζεται απόλυτα με το γκρίζο συναίσθημα που εκπέμπουν αυτή τη φορά τα παραπάνω όργανα.
Andrea Guerra – Nuovo Olimpo (2023)
Ιταλός συνθέτης, γιος ποιητή και σεναριογράφου, που ξεκίνησε τη διαδρομή του τη δεκαετία του ‘90. Έχει γράψει μουσική για πάνω από 100 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές, οι περισσότερες εγχώριες, ενώ έκανε το ντεμπούτο του σε παραγωγή του Bollywood το 2015.
Το 2023, στην ιταλική ταινία “Nuovo Olimpo” δεν έκλεψε την παράσταση μόνο η αξεπέραστη Mina με την απίθανη μπαλάντα “Povero amore”, αλλά και ο ίδιος με τις αισθαντικές συνθέσεις του. Μία από αυτές, το μουσικό θέμα του δακρύβρεχτου ρομαντικού φιλμ. Το πιάνο συνοδευόμενο από βιολιά έκαναν πάλι το θαύμα τους, καθώς «ακύρωσαν» τους στίχους γεννώντας συναισθήματα μόνο με νότες.
