Talkin’ Loud: 1990 – 2000

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 ο βρετανός dj και ραδιοφωνικός παραγωγός Gilles Peterson, έφευγε από την εταιρεία που είχε συνδημιουργήσει δύο χρόνια πριν, την Acid Jazz Records. Ήταν λίγο πριν μπουν στους καταλόγους της ονόματα που έκαναν το είδος όπως δηλώνει και ο τίτλος της γνωστό ανά την εμφύλιο, Jamiroquai, Brand New Heavies, Mother Earth, Corduroy και άλλοι. 

Εμπνευσμένος από μια σειρά κλαμπ εμφανίσεων με θέμα Talkin' Loud And Sayin' Something που με τη σειρά του ήταν επηρεασμένο από το τραγούδι του James Brown Talkin' Loud and Sayin' Nothing του 1972, ιδρύει την εταιρεία Talkin’ Loud. Τα πρώτα τρία ονόματα που υπογράφουν οι: Galliano, Incognito, και οι Young Disciples. Για δέκα περίπου χρόνια η εταιρεία είναι από τις κυρίαρχες στον χώρο της. Τα μουσικά της όρια, βάση στο ανήσυχο πνεύμα του ιδρυτή της, θα διευρυνθούν από τη σταθερή αγάπη της για Jazz, το φανκ και το Hip Hop φτάνοντας να αγγίξουν με τον Roni Size έως και το Drum and bass με την κυκλοφορία του New Forms, που κέρδισε το 1997 το βραβείο Mercury. Οι 4hero της ίδιας συνομοταξίας ήταν επίσης προτεινόμενοι για το σημαντικό για τη βρετανική μουσική βραβείο το επόμενο έτος με το τρίτο άλμπουμ και παρθενικό τους για την T.L., το Two Pages. Είχε προηγηθεί και από τα δύο ο δίσκος  του Courtney Pine – Modern Day Jazz Stories το 1995 και ο δίσκος των Young Disciples με το Road to Freedom υποψήφιο στην πρώτη απονομή των Mercury, το 1992. Η πέμπτη και τελευταία υποψηφιότητα για την εταιρεία ήρθε το 2000 με το περήφανο τέκνο της αγγλικής Garage, τον MJ Cole και το Sincere.

Ένας μικρός φόρος τιμής σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές ιστορίες των ‘90ς.

Η μουσική:
 

Και ένα playlist στο youtube με έξι στιγμές που δεν υπάρχουν στην πλατφόρμα του spotify με Galliano, Marxman και United Future Organization