Δισκοθήκη: Robyn Hitchcock & The Egyptians τον μάθαμε από τους Soft Boys
Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Ο Robyn Rowan Hitchcock (γεννημένος στις 3 Μαρτίου 1953) είναι Άγγλος τραγουδιστής-τραγουδοποιός και κιθαρίστας. Ενώ πρωτίστως είναι τραγουδιστής και κιθαρίστας, παίζει επίσης φυσαρμόνικα, πιάνο και μπάσο. Αφού ηγήθηκε των Soft Boys στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και κυκλοφόρησε το επιδραστικό Underwater Moonlight, ο Χίτσκοκ ξεκίνησε μια παραγωγική σόλο καριέρα. Τα μουσικά και στιχουργικά του στυλ έχουν επηρεαστεί από τους Bob Dylan, John Lennon, Syd Barrett, Captain Beefheart, Martin Carthy, Lou Reed, Roger McGuinn και Bryan Ferry.
Οι πρώτοι στίχοι του Χίτσκοκ εξόρυξαν μια πλούσια φλέβα της αγγλικής σουρεαλιστικής κωμικής παράδοσης και έτειναν να απεικονίζουν έναν ιδιαίτερο τύπο εκκεντρικής και σαρδόνιας αγγλικής κοσμοθεωρίας. Η μουσική και το στυλ ερμηνείας του αρχικά (και παραμένει) επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον Μπομπ Ντύλαν, αλλά και από την αναβίωση της αγγλικής λαϊκής μουσικής της δεκαετίας του 1960 και των αρχών της δεκαετίας του 1970, και αυτό σύντομα φιλτραρίστηκε μέσα από έναν ψυχεδελικό ροκ φακό που δεν ήταν της μόδας κατά τη διάρκεια της πανκ ροκ και Οι μουσικές εποχές του New Wave στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αυτός ο συνδυασμός μουσικών στυλ χάρισε το συγκρότημα του Hitchcock της εποχής, The Soft Boys, μια πολύ ενθουσιώδη αν και μικρή βάση θαυμαστών, αλλά μια εξαιρετικά ψυχρή κριτική υποδοχή από τον μουσικό τύπο του Ηνωμένου Βασιλείου της εποχής.[απαιτείται παραπομπή] Ωστόσο, το τελευταίο άλμπουμ των Soft Boys μαζί, Underwater Moonlight, τους χάρισε μια λαμπερή φήμη (ιδιαίτερα στην Αμερική) ως σημαντική επιρροή σε συγκροτήματα όπως οι R.E.M.
Αφού βρήκε ένα μέτρο επιτυχίας την τελευταία δεκαετία του 1980 στην Αμερική, οι στιχουργικοί και μουσικοί ορίζοντες του Χίτσκοκ διευρύνθηκαν περαιτέρω για να συμπεριλάβουν μια σειρά προσεγγίσεων διατηρώντας ωστόσο ένα αναγνωρίσιμα σουρεαλιστικό, αλλά πιο σοβαρό, χαρακτηριστικό στυλ. Έχει ηχογραφήσει για δύο μεγάλες αμερικανικές δισκογραφικές (A&M Records, στη συνέχεια Warner Bros.) κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990 και ήταν το θέμα μιας ζωντανής παράστασης/ντοκιμαντέρ (Storefront Hitchcock) από τον σημαντικό σκηνοθέτη Jonathan Demme το 1998. Από το γύρισμα της χιλιετίας έλαβε επίσης τελικά καθυστερημένη κριτική αναγνώριση στην πατρίδα του. Παρόλα αυτά, η επιτυχία του mainstream παραμένει περιορισμένη. Συνεχίζει να περιοδεύει και να ηχογραφεί πληθωρικά και έχει κερδίσει έντονες κριτικές για μια σταθερή ροή κυκλοφοριών άλμπουμ και ζωντανές εμφανίσεις.
