Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Κριτική της νέας ταινίας του Justin Timberlake
“Palmer”
7,5/10
Πριν επτά χρόνια περίπου μου είχε συμβεί κάτι πρωτάκουστο. Μία παλιά γνώριμη μου ζήτησε να μου συστήσει το ανήλικο αγοράκι της, να συνομιλήσουμε και να της πω αν - κατά την γνώμη μου – το παιδί είναι ομοφυλόφιλο. Μου έπεσαν οι τρίχες της κεφαλής μου και της είπα να αγαπάει το παιδί της ότι και αν είναι, ακόμα και αν ο πατέρας του φρικάρει στην σκέψη αυτή. Δυστυχώς ήταν η δεύτερη φορά που μου συνέβαινε αυτό το απογοητευτικό γεγονός. Απόρησα για το πως οι γονείς φοβούνται να μιλήσουν με τα παιδιά τους και προτιμούν να μιλήσουν αυτά με έναν ξένο, για να τους αποκαλύψει αυτός ο άσχετος, κάτι που οι ίδιοι γνωρίζουν ήδη και τρομάζουν να αντιμετωπίσουν. Λες και η ομοφυλοφιλία είναι κάποιου είδους «ιδιομορφία», ενώ η διαστροφή ανακαλύπτουμε πως υποβόσκει εδώ και δεκαετίες σε προπονητήρια και ομοσπονδίες. Και να που - εν έτει 2021 - το θέμα της αποδοχής των παιδιών από τους γονείς τους απασχολεί την νέα ταινία του Justin Timberlake, σε σκηνοθεσία του συναδέλφου του Fisher Stevens (Oscar καλύτερου ντοκιμαντέρ το 2010 για το The Cove), σενάριο της Cheryl Guerriero και με συμπαραγωγό τον Πάρη Κασιδόκωστα-Λάτση (Hercules Film Fund – Rhea Films LLC). Η εταιρεία του Κασιδόκωστα-Λάτση χρηματοδότησε και την νέα ταινία της Halle Berry (σε σκηνοθεσία της ίδιας) Bruised.
Η υπόθεση του Palmer θέλει τον καταδικασμένο για απόπειρα δολοφονίας Eddie Palmer (Justin Timberlake) να παίρνει αναστολή μετά από δώδεκα χρόνια στην φυλακή και να βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της γιαγιάς του Vivian (June Squibb). Δίπλα στο σπίτι της Vivian είναι παρκαρισμένο το τροχόσπιτο της εξαρτημένης μητέρας Shelly (Juno Temple). Η Shelly μένει στο τροχόσπιτο με τον ανήλικο γιο της Sam (Ryder Allen). Στην μικρή κωμόπολη ο Eddie αντιμετωπίζει τον ρατσισμό ως πρώην κατάδικος, τον οποίο ρατσισμό ο ίδιος προβάλλει στον θηλυπρεπή Sam, ο οποίος όμως του διδάσκει την περηφάνεια και την αγάπη.
Προς τιμήν των συντελεστών η ταινία δεν διαπραγματεύεται το θέμα μονόπλευρα, ούτε περιθωριοποιεί την αντίθετη άποψη. Δίνει όμως χώρο στην ελπίδα για αλλαγή. Ο ίδιος ο χαρακτήρας του Timberlake είναι που λέει στο ανήλικο αγόρι ότι «τα αγόρια δεν παίζουν με κούκλες», θυμίζοντάς μου το ξύλο, που έφαγα ως παιδί όταν η μητέρα μου ανακάλυψε ότι διάβαζα το περιοδικό «Πάττυ» https://www.apotis4stis5.com/themata-f/25962-comic-mikros?fbclid=IwAR0O-UlYug9L-eAzUhcU6T0QbtmGv6KEj_fF--NGajpktz2Os99_k5azdG4. Η εξέλιξη όμως διακρίνει τον ήρωα, που υποδύεται ο γνωστός τραγουδιστής. Αυτός μάλιστα είναι που θα υπερασπιστεί τον Sam κόντρα στον παιδικό του φίλο Daryl Reed (Stephen Louis Grush). Ο Eddie πέφτει από τα σύννεφα με την επιθετικότητα του φίλου του, διαπιστώνοντας πως ποτέ δεν είναι αργά, για να σε ξαφνιάσει δυσάρεστα η ζωή. Όπως και εμείς νομίζαμε ότι ξέραμε τη Χρυσούλα Διαβάτη, επειδή την γνωρίζαμε από τις δουλειές της. Την μάθαμε τελικά καλύτερα από τις πρόσφατες, απαράδεκτες δηλώσεις της για τους ξένους και τα θύματα κακοποίησης.
Ο Timberlake παίζει καλά τον πρώην κατάδικο, χωρίς να είναι ο μεγάλος ηθοποιός. Πιο ελκυστικές είναι οι σύντομες ερμηνείες των Juno Temple και June Squibb. Την παράσταση κλέβει ο Ryder Allen, ο οποίος με τον ρόλο του Sam κυριεύει το φιλμ. Με την αθωότητα της ηλικίας του χαρίζεται στον ήρωά του και πρωταγωνιστεί στις σκηνές που συμμετέχει, διαθέτοντας φυσικό χάρισμα. Μακάρι να μην στρέψει η επιτυχία την ζωή του σε επικίνδυνους δρόμους και να έχει σωστούς καθοδηγητές στην ενηλικίωσή του.
Trivia: Το soundtrack αποτελεί έργο της Tamar-kali (Mudbound, 2017), ενώ ακούγονται τα Twinkle Twinkle (Margo Price), Catfish Blues (Jimmy Duck Holmes), 12 O’Oclock Blues (The SteelDrivers), Harmony Hall (Vampire Weekend), Redemption (Nathaniel Rateliff) https://www.youtube.com/watch?v=57EUOC4P5H4&ab_channel=NathanielRateliff, ενώ μια αφίσα του Jackson Browne κοσμεί το εφηβικό δωμάτιο του Eddie.
Το φιλμ παίζεται στο AppleTv+ (δωρεάν για 7 ημέρες).
