Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Κριτική της κορεατικής ταινίας
«Parasite»
8/10
Παράσιτος (ετυμολογίας): «Αυτός που τρώει στο τραπέζι άλλου και προσπαθεί να το ανταποδώσει με κολακείες και υπερβολικούς επαίνους» (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, 1998). Σίγουρα έχεις γνωρίσει έναν παράσιτο άνθρωπο αν είσαι τουλάχιστον 35 ετών. Με τέτοια άτομα ασχολείται η νέα ταινία του παραγωγού, σκηνοθέτη και σεναριογράφου Joon-ho Bong (The Host-2006, Snowpiercer-2013, Okja-2017), που κέρδισε φέτος ομόφωνα τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών. Στο σενάριο τον στηρίζει ο - βοηθός του στο Okja - Jin Won Han. Η ιστορία ξεκινά με μία οικογένεια, που ζουν ως τρωγλοδύτες, προτιμώντας την ανέχεια, πιο πολύ από τεμπελιά, παρά λόγω συνθηκών. Όταν ένας γνωστός του γιου τον φέρνει σε επαφή με μια πλούσια οικογένεια, τότε οι περιθωριοποιημένοι καταστρώνουν ένα σχέδιο ανέλιξης, πατώντας επί πτωμάτων.
Η ταινία παρακολουθείται ξεκούραστα, παρά την διάρκειά της, αν και το θέμα της είναι στενάχωρο και γεννά σκέψεις και ερωτήματα. Ο 52χρονος πρωταγωνιστής Kang-ho Song (Lady Vengeance), τακτικός συνεργάτης του σκηνοθέτη, καθοδηγεί πετυχημένα όλο το καστ στην επικίνδυνη ισορροπία μεταξύ δράματος και κωμωδίας. Ο πατέρας-ξενιστής της ευκατάστατης οικογένειας Sun-kyun Lee έχει ένα υγιές και γοητευτικό παρουσιαστικό, ικανό να προκαλέσει την αντιπάθεια στον ζηλόφθονο, αποτυχημένο οικογενειάρχη, που ερμηνεύει ο Kang-ho Song. Η Yeo-jeong Jo είναι διασκεδαστική ως αφελής μητέρα και εύπιστη σύζυγος, που δεν της λείπει κάτι. Στον αντίποδα η Hye-jin Jang σοκάρει με την ψυχρότητα, που διαποτίζει την ερμηνεία της ως καταφερτζούς μάνας. Ο ήρωας του Woo-sik Choi (Okja, Train to Busan) έχει όλα τα προσόντα, για να πείσει ως πολιορκητικός κριός της θρασείας οικογένειας. Η So-dam Park καταφέρνει να πείσει ως αντιπαθής και πολυμήχανη αδερφή του, που χρησιμοποιεί τα προσόντα της, για να εξαπατήσει, παρά για να προκόψει. Άλλη μία παλιά γνώριμη του σκηνοθέτη, η καρατερίστα Jeong-eun Lee μεταμορφώνεται στον ρόλο της οικιακής βοηθού.
Η όλη ατμόσφαιρα της παραγωγής θυμίζει κάτι από τον σύγχρονο του Joon-ho Bong Γιώργο Λάνθιμο, ίσως λόγω του ότι και οι δύο αρέσκονται στην ανατομή του θεσμού της οικογένειας. Εξάλλου δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι γνωρίζεις κάποιον, αν δεν έχεις δει το σπίτι του και την οικογένειά του. Η επίκαιρη δημιουργία σου αφήνει μία πικρή γεύση, καθώς σιγουρεύεσαι πως για τον σύγχρονο πολίτη δεν υπάρχει ιδανικό κοινωνικό σύστημα, για να αναπαραχθεί. Παντού η ζωή είναι αγώνας και καλό είναι να μην τον φοβηθείς, όπως οι παρίες του Parasite.
