Aπό τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«Γκλόρια/Gloria Bell»
6,5/10
Ένας από τους λίγους σκηνοθέτες που μπορεί να αντιμετωπίσει με αγάπη τις γυναίκες είναι ο βραβευμένος με Όσκαρ Χιλιανός σεναριογράφος Sebastian Lelio, ο οποίος με το Χολιγουντιανό ριμέικ του δικού του Gloria του 2013 (7/10) μας υπενθυμίζει τον σεξισμό με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι αδέσμευτες γυναίκες. Με ευκολία χαρακτηρίζονται κατ’ επιλογή μόνες, χωρίς να γίνεται αναφορά στους δειλούς άντρες με τους οποίους συναναστρέφονται. Η διαζευγμένη ηρωίδα του έργου, που εδώ την υποδύεται η βραβευμένη με Όσκαρ Julianne Moore, αποζητά την αντρική συντροφιά, αλλά ο Arnold του John Turturro αποδεικνύεται πολύ λίγος. Ο Arnold, σε αντίθεση με την Gloria, δεν έχει ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με την οικογένειά του, φοβούμενος να τους αποκαλύψει ότι θέλει να ξαναερωτευτεί.
Εννοείται πως η Gloria και ο Arnold δεν εκπροσωπούν όλους τους χωρισμένους, δεν αποτελούν ούτε υπόδειγμα, ούτε στερεότυπο. Εκπροσωπούν όμως μεγάλες ομάδες του κοινωνικού συνόλου. Και στην Ελλάδα υπάρχουν παλιομοδίτικες χορευτικές πίστες σε διάφορα κλαμπ, όπου μιας ηλικίας άνθρωποι συναντιούνται και ότι ήθελε προκύψει. Έχει τύχει ως φοιτητής να πάω με μεγάλη παρέα, για να κανιβαλίσουμε το μέρος και τελικά περάσαμε εξαιρετικά, καθώς όλοι οι θαμώνες κινούντο στην ντισκοτέκ με αξιοπρέπεια και διάθεση για εκτόνωση με μέτρο. Σε έναν τέτοιο χώρο γνωρίζονται οι δύο πρωταγωνιστές της ταινίας και αποφασίζουν να σχετιστούν.
Η Julianne Moore ήθελε να παίξει στο φιλμ, επιδίωξε να έχει τον αρχικό σκηνοθέτη στο πλάι της και τον έπεισε, διατηρώντας για την ίδια και τον ρόλο της συμπαραγωγού. Φόρεσε τον χαρακτηριστικό σκελετό γυαλιών και υπηρέτησε τις οδηγίες της χορογράφου του La La Land Mandy Moore. Είναι πολύ καλή ηθοποιός και δεν υπήρχε περίπτωση να μην αφιερωθεί και στο νέο της εγχείρημα. Στο βλέμμα της αποτυπώνεται το άγχος της γυναίκας που κοντά στα 60 θεωρείται τελειωμένη, αλλά και η αγωνία της μάνας, που αποχαιρετά τα ανεξάρτητα παιδιά της. Αν έχεις δει όμως την αρχική Gloria της ηθοποιού Paulina Garcia θα σου έχει μείνει αξέχαστη, οπότε δεν φαντάζεσαι ποια η ανάγκη αυτού του ριμέικ. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος επιχειρηματολογεί, βασιζόμενος στο επίκαιρο δικαίωμα των γυναικών να ακούγονται, να χαίρονται, να αναγνωρίζονται. Πόσο όμως πιο σύγχρονα μπορείς να το δεις αυτό στα τηλεοπτικά The Handmaid’s Tale, Gentleman Jack, The Good Fight, The Marvelous Mrs. Maisel, Murphy Brown, Glow και One Day at a Time!
Η σεναριακή ένδεια του αμερικάνικου σινεμά είναι έντονη και καλές ηθοποιοί συμβιβάζονται με μέτριες ταινίες. Η Holland Taylor υποδύεται την μητέρα της Moore και η Jeanne Tripplehorn (από το Βασικό Ένστικτο) πραγματοποιεί μικρό πέρασμα. Την φίλη και συνεργάτιδα της Gloria παίζει η Barbara Sukowa, πρωταγωνίστρια του Trier το 1991 στο Europa. Συμμετέχει η Rita Wilson, που αύριο τραγουδά σε φεστιβάλ της Αθήνας. Η φωτογραφία είναι της Natasha Braier (The Neon Demon, 2016) και το μοντάζ της Soledad Salfate (A Fantastic Woman, Gloria).
Trivia: Στην ταινία - πλην του σάουντρακ του Matthew Herbert και του State of the ridiculist (Tera) – ακούγονται διάφορα αιώνια τραγούδια: Never Can Say Goodbye (Gloria Gaynor), September, Boogie Wonderland, Let’s Groove (Earth, Wind & Fire), A Little More Love (Olivia Newton-John), I’m All Out Of Love (Air Supply), Ring My Bell (Anita Ward), No More Lonely Nights (Paul McCartney), Ven Devorame Otra Vez (Lalo Rodriguez), Love Is In The Air (John Paul Young), Alone Again (Gilbert O’ Sullivan), Lady, Lady, Lady (Joe Esposito)
Black Is Black (Los Bravos), El Twist Del Esqueleto (Oscar Arriagada), Total Eclipse Of The Heart (Bonnie Tyler), Gloria (Laura Branigan).
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 4 Ιουλίου 2019 από την Feelgood.
