Κριτική της πρώτης ταινίας της Josie Rourke «Mary Queen of Scots / Μαίρη η Βασίλισσα της Σκοτίας»

Κριτική της πρώτης ταινίας της Josie Rourke «Mary Queen of Scots / Μαίρη η Βασίλισσα της Σκοτίας»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Mary Queen of Scots / Μαίρη η Βασίλισσα της Σκοτίας»
7,5/10

Η θεατρική σκηνοθέτις Josie Rourke, βασισμένη στο βιβλίο Queen of Scots: The True Life of Mary Stuart του John Guy και στο σενάριο του Beau Willimon (House of Cards, The Ides of March), εξερευνά την σχέση της Βασίλισσας Ελισάβετ Ι (Margot Robbie) και της Μαίρης Στιούαρτ (Mary Stuart) υπό ένα ασυνήθιστο πρίσμα.

Η Rourke τοποθετεί τις δύο γυναίκες στο επίκεντρο της ιστορίας, όχι για να τις απολαύσεις να πλακώνονται, αλλά στρέφοντας τον διεισδυτικό φακό της στις ανδροκρατούμενες αυλές τους, που τις ωθούσαν σε μοιραίες αναμετρήσεις. Η σκηνοθέτις ταυτόγχρονα εμβαθύνει στις προκλήσεις, που έπρεπε να αντιμετωπίσει ένας ομοφυλόφιλος εκείνης της χρονικής περιόδου. Αν το καλοσκεφτείς, η ταινία εποχής της Rourke συμβαδίζει φέτος με αυτή του Γιώργου Λάνθιμου (Η Ευνοούμενη, 8,5/10), καθώς πέραν των άψογων γυναικείων ερμηνειών και το φιλμ του Λάνθιμου περιγράφει ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Τυχερός ο Joe Alwyn που συμμετέχει και στις δύο (Boy Erased, 2018, Operation Finale, 2018).

Η Rourke ευτυχεί στο καστ, καθώς σκηνοθετεί τις περσινές συνυποψήφιες για το βραβείο Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου Saoirse Ronan (Ladybird) και Margot Robbie (I, Tonya). Η Rourke αναπτύσσει με μαεστρία τις προσωπικότητές τους. Επισημαίνει την καταλυτική επιρροή της οπισθοδρομικής και σεξιστικής Εκκλησίας, την άρνηση των αντρών να υποταχτούν σε μία γυναίκα αρχηγό, την υποκρισία των αυλικών και τα παιχνίδια εξουσίας, που καθόρισαν την μοίρα των δύο διεκδικητριών του θρόνου. Η Ronan είναι καταπληκτική στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μαίρης, αρκούμενη σε βλέμματα, που αποδίδουν όλη την απογοήτευση που βίωσε από την δημαγωγό ηγεσία της Εκκλησίας (ο David Tennant του Broadchurch), από τον άβουλο σύζυγο (Jack Lowden), τον άλλοτε έμπιστό της (Martin Compston), τον προστατευόμενό της (Ismael Cruz Cordova), τον ραδιούργο πεθερό (ο Brendan Coyle του The Downtown Abbey) και τον κομπλεξικό αδελφό (James McArdle). Η Margot Robbie κάνει ότι μπορεί, για να ξεχαστεί η προ 20ετίας ανυπέρβλητη απόδοση της Cate Blanchett στην ταινία Elizabeth. Αν και ο ρόλος της δεν είναι πρωταγωνιστικός, κατορθώνει να χτίσει μία ενδιαφέρουσα ερμηνεία, έχοντας υποστήριξη από τον παραγωγό (Tim Bevan) και την σχεδιάστρια κοστουμιών (Alexandra Byrne) της παλιάς ταινίας και του σίκουελ του 2007, αλλά και τις υπεύθυνες για τα μαλλιά και το μακιγιάζ Jenny Shircore (Η Ευνοούμενη, 2018), Sarah Kelly και Hannah Edwards (Η Ευνοούμενη, 2018). Η Robbie υποδύεται πειστικά μια γυναίκα, που κατάφερε να επιβιώσει, απαρνούμενη την θηλυκή της υπόσταση, διατηρώντας ισορροπίες με τον εραστή της (Joe Alwyn), τον συμβουλάτορά της (Guy Pearce), τον πρεσβευτή της (Adrian Lester). Το τελικό αποτέλεσμα δεν ξεπερνά την επιτυχία του παρελθόντος, αλλά εμπλουτίζει την γνώση του θεατή πάνω στο χιλιοειδωμένο θέμα.

Την συνάντηση των δύο γυναικών και το εντυπωσιακό φινάλε ανταγωνίζεται μόνο η σπαρακτική σκηνή της δολοφονίας του παρία ήρωα από τους αδαείς ετερόφυλους και τους συμφεροντολόγους κρυφούς ομοφυλόφιλους. Όλα τα συναισθήματα αναδεικνύονται χάρη στην φωτογραφία του John Mathieson (Gladiator), που εμπνέεται από πίνακες ζωγραφικής, στο μοντάζ του Chris Dickens (Slumdog Millionaire), που σέβεται τους κινηματογραφικούς χαρακτήρες, αλλά και εξαιτίας του πρωτότυπου μουσικού θέματος, που υπογράφει ο Max Richter (Taboo, My Brilliant Friend).

Το φιλμ κυκλοφορεί στις 24 Ιανουαρίου 2019 από την Tulip.