Πολύ την ζήλευε την Ελίζαμπεθ Ταίηλορ η Μαίρυλιν Μονρόε.
Κατά την γνώμη μου κακώς. Και δεν διαφωνώ μόνο εγώ. Πρόσφατα η Κάθλιν Τέρνερ και τί δεν είπε για την Λιζ, κυρίως για την απαίσια φωνή της, που ήταν σαν τσιρίδα.
Αλλά και σε ένα γκάλοπ που είχε γίνει προ ετών, ποια από τις δύο ήταν καλύτερη, η ζυγαριά είχε κλίνει προς την Μαίρυλιν, που δεν ήταν μόνο μια εξαιρετική κομεντιέν, αλλά επιπλέον τραγουδούσε. Και για έναν ηθοποιό της πρόζας αυτό είναι ένα πρόσθετο ατού. Το είχε αυτό το χάρισμα η Μαίρυλιν, όπως και η δική μας η Αλίκη.
Μάλιστα, η Αλίκη Βουγιουκλάκη που ήταν τολμηρή και θαρραλέα, έφτασε να τραγουδά μέχρι και μιούζικαλ. Αρχίζοντας από το Χατζιδακικό «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» και φτάνοντας μέχρι «Εβίτα», «Καμπίρια», «Μελωδία της ευτυχίας». Αγαπούσε το τραγούδι η Αλίκη. Και την θυμάμαι στο σπίτι του Αλέκου Πατσιφά να πρωταγωνιστεί γύρω απ’ το πιάνο, τα βράδια που ο Μάνος Χατζιδάκις έπαιζε για μάς για να τραγουδάμε όλοι μαζί παρέα.
Ο Μάνος είχε χαρίσει στην Αλίκη μια αλυσίδα από υπέροχα τραγούδια, γραμμένα τα περισσότερα για τις κινηματογραφικές ταινίες της. Και βέβαια, ο Χατζιδάκις δεν ήτανε ο μόνος. Ξαρχάκος και Μαρκόπουλος, Μαμαγκάκης και Λοΐζος, Λαβράνος, Κατσαρός και Χατζηνάσιος και ο Μίμης Πλέσσας φυσικά. Και από τους ακόμη πιο παλιούς, ο Τάκης Μωράκης με το Ρίκοκο, και ο Κώστας Καπνίσης με εκείνο το ρομαντικό «Άστο το χεράκι σου».
Και ο Μίκης Θεοδωράκης είχε συνεργαστεί με την Αλίκη, και ο Θάνος Μικρούτσικος επίσης, αλλά και ο Σταμάτης Κραουνάκης, που μάλιστα μαζί με την Λίνα Νικολακοπούλου έγραψε και «Το τραγούδι της Αλίκης», τραγούδι σε πρώτο πρόσωπο, που η ίδια Αλίκη το τραγούδησε με δικαιολογημένη αυταρέσκεια. Φυσικά από την λίστα δεν πρόκειται να αφήσουμε έξω τον Ζαμπέτα. Στον Γιώργο, τον μερακλή και έξω καρδιά, η Αλίκη χρωστούσε πολλά ωραία τραγούδια κι ένα απ’ αυτά έχουμε τώρα εδώ. «Αγάπη μου, αγάπη μου» σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου.
Ακουγόταν στην ταινία του 1968 «Το κορίτσι τού Λούνα Παρκ», αλλά είχε κυκλοφορήσει και σε δίσκο με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού. Σήμερα που το ημερολόγιο μάς θυμίζει την ημέρα που έφυγε η Βίκυ, 16 Αυγούστου του 2005, τη Βίκυ προτείνω να δούμε και να ακούσουμε να τραγουδά Ζαμπέτα για να ξαναφέρουμε στο νου όλες τις αγάπες τις παλιές που έφυγαν, αλλά είναι πάντα εδώ.
Είναι απόσπασμα από την Σαββατιάτικη εκπομπή «Αφιερώματα», που στα χρόνια τού ‘80, το τμήμα μας, τμήμα ψυχαγωγικών εκπομπών της ΕΡΤ, είχε αφιερώσει στον Ζαμπέτα. Σκηνοθεσία Φρέντυ Βιανέλλη.
