Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
Αν έχεις την τύχη να έχεις συνδρομητική τηλεόραση στο σπίτι σου για πολύ καιρό, παθαίνεις σοκ, όποτε επιστρέφεις στα ελληνικά κανάλια. Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις...
Η κρατική ΕΡΤ ξανάνοιξε, για να γίνει το νέο BBC και αντ’ αυτού κατάντησε «μία από τα ίδια». Το ένα κανάλι έχει πολιτική παπαρολογία από το πρωί ως το βράδυ. Το άλλο κανάλι παίζει παλιατζούρες και το τρίτο κανάλι απευθύνεται σε λοβοτομημένους. Εξηγούμαι: αφού θέλεις να κάνεις πολιτικές εκπομπές επί 24 ώρες, διάλεξε τους καλύτερους. Η ΕΡΤ έχει επιλέξει από τα βύσματα τους χειρότερους. Βέβαια εξυπηρετούν απόλυτα την προπαγάνδα της. Μόνο θετικό: κόπηκαν τα ρατσιστικά, που ακούγαμε επί Σαμαρά. Η ΕΡΤ2 αποτελεί συνεχή υπενθύμιση ότι ακόμα και με την νέα κυβέρνηση ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΙΡΙΑΛ, γεγονός ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ για κρατική τηλεόραση. Η ΕΡΤ3 κάθε Κυριακή έχει την δική της λειτουργία, λες και δεν φτάνει η της Μητρόπολης Αθηνών της ΕΡΤ1. Θέλει την δική της, όχι «την εγχώρια, των άλλων». Έχει επίσης συνεντεύξεις που τους γλύφουν όλους πατόκορφα, μην τυχόν και δεν πάει το κάθε ψώνιο την παραστασούλα του στην Θεσσαλονίκη για αρπαχτή. Έχει εκπομπές για νηστεία, εκπομπές για τους Έλληνες μετανάστες, που μόνο στο εξωτερικό τα κάνουν όλα σωστά, ενώ από τις ταινίες ξέρουμε ότι καταπιέζουν με ξεπερασμένες ιδέες τα τέκνα τους και ευτυχώς έχει και κάποιες εκπομπές για τις μειονότητες, που δεν χαίρουν άκρας εκτίμησης στην χώρα.
Για το μόνο κανάλι που πιστεύω υπήρχε κάποιο όραμα ήταν αυτό της Βουλής, που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήθελε να καθαρίσει την ήρα από το σιτάρι, αλλά έπεσε θύμα ενός πιο ισχυρού από αυτήν συστήματος βολέματος ημετέρων.
Για την ιδιωτική τηλεόραση τί να πεις; Έχε ρε φίλε το Survivor, αλλά γιατί πρέπει να είναι 3ωρο και αυτό, και μου επιβάλεις και βαρετό Panorama μεγάλης διάρκειας; Όλα τα ιδιωτικά κανάλια επιλέγουν ξένα τηλεοπτικά projects και shows, που τα ξεχειλώνουν και από ωριαία ή μισάωρα τα μετατρέπουν σε τηλεοπτικά Ben Hur. Για κάποιο περίεργο λόγο υπάρχει μία στροφή προς την τσόντα και την μαστροπεία, όπως σωστά χαρακτήρισε τα love-παίχνιδα η ηθοποιός Ευαγγελία Μουμούρη. Τί να πει κανείς και για τα Eλλαδίτικα και κυπριακά σίριαλ; κακοί ηθοποιοί, κακά σενάρια, υποβαθμισμένες παραγωγές. Λες και βλέπεις «Αληθινές Ιστορίες» με επαγγελματίες ηθοποιούς. Σίγουρα στα βίντεο που γυρίζετε με τους φίλους σας για προσωπική χρήση και ανεβάζετε στο youtube παίζετε καλύτερα. Ο δε τρόπος που οι ιστορίες αντιμετωπίζουν τους θεσμούς της οικογένειας, του γάμου και της φιλίας είναι απίστευτα τουρκικός (ήτοι οπισθοδρομικός). Σαν την μέρα με την νύχτα σε σχέση με τα σίριαλ του Netflix λόγου χάρη. Για παράδειγμα: Η συνδρομητική τηλεόραση δίνει την ευκαιρία σε μία ξεχασμένη παλιά κινηματογραφική EGOT ηθοποιό (Ρίτα Μορένο) να διαπρέψει στα 80 της σε ένα sitcom (One day at a time), που αν και αντλεί έμπνευση από τα παλιά, μιλά για μία οικογένεια που έχει να αντιμετωπίσει μία 16χρονη κόρη, που αποκαλύπτει στην οικογένειά της ότι είναι λεσβία (και φιλιέται oncamera με την φίλη της), ενώ κάνει αναφορές στην όχι ειδυλλιακή Κούβα του Κάστρο, στην ανάγκη για έλεγχο των όπλων στην Αμερική, στο μετατραυματικό στρες όσων πολέμησαν στους χαμένους πολέμους της χώρας τους, στο σαθρό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, που πετά έξω τους μη έχοντες.
Ακόμα και το κουτσομπολιό, που παλιά γινόταν με εξαιρετικό τρόπο στην ιδιωτική τηλεόραση, πλέον γίνεται συγκαλυμμένα και ενοχικά. Η Τατιάνα κατέληξε κακέκτυπο της Oprah, ενώ έπρεπε να ακολουθήσει τα βήματα μιας Wendy Williams. Η δε Ζήνα Κουτσελίνη το παίζει μητέρα Τερέζα με βαγκ μοιραίας γυναίκας. Και επιτέλους στις πρωινές εκπομπές ας σταματήσουν να διαβάζουν τα εξώφυλλα εφημερίδων, που δεν μας ενδιαφέρουν και κανείς δεν αγοράζει!
Γενικώς η ελληνική τηλεόραση πάει από το κακό στο χειρότερο. Συνεχίζει να αποκλείει την νεολαία, όπως έκανε και στην εποχή μου, δίνοντας βήμα μόνο στα παιδιά του κομματικού σωλήνα. Δεν προάγει το νέο και το ρηξικέλευθο. Βαράει σταυρούς, για να πείσει τους συνταξιούχους και τους φασίστες και ρίχνει στο πυρ το εξώτερον οτιδήποτε σύγχρονο και αμερόληπτο. Ουσιαστικά λογοκρίνει και δημαγωγεί.
Ας το γυρίσω στο Netflix και στην Michelle Wolf.
