Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«Manchester by the sea»
7/10
Αν η ταινία με τις έξι υποψηφιότητες κερδίσει, θα επαναλάβει τον θρίαμβο του Ordinary People του 1981. Και τα δύο φιλμ είναι παρόμοιου ύφους και έχουν πάνω-κάτω τις ίδιες υποψηφιότητες για Oscar. Αφορούν σε οικογένειες με προβληματικό παρελθόν και έχουν έναν έφηβο στο επίκεντρο, που τον υποδύεται ένας ηθοποιός στα 20 του. Τότε ήταν ο Timothy Hutton, σήμερα είναι ο Lucas Hedges (Kill the Messenger, The Grand Budapest Hotel, Labor Day). O Hedges είχε ξανασκηνοθετηθεί από τον Wes Anderson στο Moonrise Kingdom, στο οποίο έπαιζε – όπως και στο Manchester by the sea – η συνομήλικη του Kara Hayward. Στο Ordinary People σκηνοθετούσε για πρώτη φορά ο 45χρονος ηθοποιός Robert Redford, σήμερα πίσω από την κάμερα βρίσκεται για τρίτη φορά ο 45χρονος Kenneth Lonergan. Τρεις κορνίζες απεικονίζονται στην αφίσα του Ordinary People, τρεις κορνίζες κουβαλά από σπίτι σε σπίτι ο ήρωας του Manchester by the sea. Ο Lonergan συστήθηκε στο σινεφίλ κοινό το 2000 με το, επίσης οικογενειακό δράμα, You can count on me, στο οποίο συμμετείχε – όπως και στο Manchester by the sea – ο Matthew Broderick, ενώ έχει ως παραγωγό τον Matt Damon, που πρωταγωνιστούσε στο δεύτερο φιλμ του (Margaret, 2011), όπου πάλι βρίσκεις το όνομα του Matthew Broderick. Ο Lonergan φαίνεται να επιθυμεί στο κινηματογραφικό σετ οικεία πρόσωπα. Έτσι επιλέγει και τον αδελφό του κολλητού του παραγωγού του ως πρωταγωνιστή (Casey Affleck), και τον αγαπημένο των αδελφών Affleck ηθοποιό Tate Donovan. Στους παραγωγούς ανήκει και ο ηθοποιός John Krasinski. Και στις τρεις ταινίες ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος τους πραγματοποιεί cameo εμφάνιση.
Η ιστορία παρακολουθεί τον αντικοινωνικό, κομπλεξικό, ρατσιστή Lee να αντιδρά όταν καλείται να αναλάβει την κηδεμονία του 16χρονου ανιψιού του. Με flashbacks δίνονται κατά την διάρκεια του φιλμ όλες οι λεπτομέρειες του παρελθόντος, που εξηγούν γιατί ο Lee αυτοτιμωρείται. Αλλά και το παρόν αποδίδεται ρεαλιστικά, ενώ ο σκηνοθέτης δίνει χρόνο στις συναισθηματικές αντιδράσεις των ηθοποιών του. Δεν λείπει το μαύρο χιούμορ σε δραματικές σκηνές θανάτου και κηδείας, που εκτονώνει την ένταση.
Ο Affleck είναι σαν υποδύεται σε όλες τις ταινίες του τον ίδιο χαρακτήρα. Με τον ίδιο μακρόσυρτο λόγο και το απαράλλακτο απλανές βλέμμα. Εδώ βρίσκει χώρο να τον εξελίξει και παρέχει ψήγματα συγκίνησης. Εύκολα κλέβει την παράσταση η υπερταλαντούχα Michelle Williams, υποδυόμενη την πρώην σύζυγό του, σε μία τετράλεπτη σκηνή, λίγο πριν το τέλος του φιλμ, που σπάει κόκαλα, θυμίζοντας τον ολιγόλεπτο υποκριτικό θρίαμβο της Viola Davis στο Doubt (2008). Όχι άδικες οι υποψηφιότητες των ηθοποιών (Affleck, Williams, Hedges), επισημαίνοντας ότι ξεχωρίζει το φυσικό παίξιμο του τελευταίου.
Το καστ συμπληρώνουν καλοί ηθοποιοί με πρόσφατο αξιόλογο τηλεοπτικό ιστορικό (C.J. Wilson, Gretchen Mol, Josh Hamilton). Ο Hamilton ανήκει και αυτός στο κινηματογραφικό σύμπαν σκηνοθέτη και παραγωγού. Σε χαρακτηριστικό ρόλο η κόρη του Mikhail Baryshnikov Anna.
Trivia:
- Ακούγεται το τραγούδι Let the good times roll των Shirley Goodman (Shirley Pixley) και Leonard Lee,
αλλά και το Adagio in G minor του Tomaso Albinoni,
που ενέπνευσε και τον Tiesto, όταν δημιουργούσε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Η ταινία κυκλοφορεί στις 16 Φεβρουαρίου 2017 από την Feelgood.
