Κριτική της βιογραφίας της Aretha Franklin «Respect»

Κριτική της βιογραφίας της Aretha Franklin «Respect»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«Respect»

7/10

Η ταινία της Liesl Tommy (με εμφάνιση cameo στο φιλμ) δεν ξεπερνά την πιο ολοκληρωμένη δουλειά του τηλεοπτικού Genius με πρωταγωνίστρια την - ήδη προταθείσα για δύο βραβεία Όσκαρ - Cynthia Erivo. Η προερχόμενη από τον χώρο της τηλεόρασης σκηνοθέτις Tommy (Dolly Partons Heartstrings, Netflix, 2019) δεν προλαβαίνει σε 2,5 ώρες να αναλύσει σημαντικές πτυχές της προσωπικότητας της Franklin. Το σενάριο των Tracey Scott Wilson (Fosse/Verdon, The Americans) και Callie Khouri (Thelma & Louise, 1991) σταματά την αφήγηση στο έτος 1972, ενώ η τηλεοπτική σειρά των 8 επεισοδίων - με συμπαραγωγό τον Clive Davis - τρέχει να προλάβει στο τέλος τα πετυχημένα χρόνια της Arista, τερματίζοντας στο 1994.

Αναμφισβήτητα και το σίριαλ και η ταινία δείχνουν λιγότερα από όσα θα μπορούσαν σχετικά με την προέλευση της Franklin από ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον και πολλά δεν θα μαθευτούν. Σε τόσα σημεία η ζωή της Franklin θυμίζει τη ζωή της αγαπημένης της Whitney Houston. Δύο μαύρες καλλιτέχνιδες, βιασμένες σε παιδική ηλικία από φιλικά-συγγενικά πρόσωπα, τραγουδώντας από μικρές στην Εκκλησία, για πολλά χρόνια με πατέρα μάνατζερ, με μοσχοπουλημένα γκόσπελ άλμπουμ σε αντίθεση με τις επιταγές της εποχής τους (της Whitney ο γκόσπελ δίσκος είναι ο πιο πετυχημένος όλων των εποχών), που πάλεψαν με τις εξαρτήσεις, επιλέγοντας βίαιους συζύγους, δίνοντας δουλειά σε όλη τους την οικογένεια, συντηρώντας τα ανεκπλήρωτα όνειρα των λιγότερο διάσημων γονιών τους, με τους δρόμους τους να συναντιούνται στο στούντιο είτε μέσω της μητέρας της Houston είτε μέσω της ίδιας της Whitney το 1989, καταφέρνοντας και οι δύο να ξανά συστήσουν στο κοινό τραγούδια με τις διασκευές τους (ενδεικτικά: Respect και I will always love you), κατακτώντας μία θέση στο Rock’n’Roll Hall of Fame.

Συμπτωματικά η Jennifer Hudson (που τραγούδησε Aretha Franklin, για να την πάρουν στο American Idol), που πέρασε ανεπίσημη οντισιόν για τον ρόλο το 2014, ενώπιον της Franklin (δείτε στο τέλος του βίντεο το σινιάλο, που κάνει η Aretha στην Jennifer:

https://www.youtube.com/watch?v=J5umK25gRcM&ab_channel=LEEBARONE

, πήρε το πρώτο της Grammy (και μάλιστα για καλύτερο R&B album) εν έτει 2009 από τα χέρια του ειδώλου της Whitney Houston.

Τελικά η Hudson τραγούδησε στην κηδεία της Franklin, αλλά και τιμητικά στα Grammys για την θανούσα Houston. Το 2010 βέβαια την είχε τιμήσει και εν ζωή στα BET Awards

Η Jennifer Hudson (με Όσκαρ ερμηνείας από το 2007) θυμίζει την Franklin μόνο στον τρόπο, που υιοθετεί την θηλυκότητά της σε σχέση με την πιο στεγνή και άκαμπτη Erivo. Αυτή η αρχική αδυναμία όμως της Erivo στάθηκε το μεγάλο της προτέρημα, καθώς προσηλώθηκε στο να αποδώσει με το πρόσωπό της τα συναισθήματα της τραγουδίστριας, θυμίζοντάς την τελικά σε πολλά κοντινά πλάνα.

Η συμπαραγωγός Jennifer (με εμπειρία στο Broadway) είναι η Hudson, που τραγουδά τις επιτυχίες της Aretha Franklin. Η Cynthia Erivo (επίσης με προϊστορία στο Broadway) τραγουδά τα hits της Aretha, μιμούμενη το στυλ της Franklin, πείθοντας έτσι περισσότερο στον ρόλο της. Τελικά η προηγούμενη θέαση της καλής σειράς καταστρέφει την τελική εντύπωση της ταινίας, όπως το φιλμ Bombshell φάνηκε ξέπνοο μπροστά στο τηλεοπτικό The Loudest Voice.

respect

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης (Waiting to Exhale, 1995 με την Whitney Houston) Forest Whitaker υποδύεται τον δυνάστη πατέρα και η Audra McDonald (η πιο βραβευμένη ηθοποιός του Broadway με 6 βραβεία και στις 4 κατηγορίες ερμηνείας) την μητέρα της Franklin. Σε διάφορες πλατφόρμες και στην ΕΡΤ απολαύστε τον Whitaker στο The Godfather of Harlem και την McDonald στο The Good Fight. Η δις υποψήφια για Όσκαρ Mary J. Blige ξεχωρίζει στο σύντομο ρόλο της Dinah Washington.

Οι Jamie Hartman (Hold Me While You Wait, 2019) και Carole King [(You Make Me Feel Like A) Natural Woman] υπογράφουν το τραγούδι των τίτλων τέλους Here I Am (Singing My Way Home).

Η ταινία κυκλοφορεί στις 28 Οκτωβρίου από την Tulip.