Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«Μανόν»
Βαθμολογία: 7/10
Η δημοφιλής όπερα επέστρεψε στην Εθνική Λυρική Σκηνή μετά από 52 χρόνια. Η υπόθεση αφορά στον άτυχο έρωτα του Ιππότη ντε Γκριέ για την Μανόν. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πόρτα Θωμάς Μοσχόπουλος (Ταμερλάνος, Πειραιώς 260, 30 & 31/7/2006, Φεστιβάλ Αθηνών). Ο σκηνοθέτης επέλεξε να τοποθετήσει την δράση σε ένα περιβάλλον, που αποτελεί μείγμα 18ου και 19ου αιώνα, καθώς και του πρόσφατου παρελθόντος (σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού, κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ, μουσική δραματουργία: Κορνήλιος Σελαμσής, κινησιολογία: Σοφία Πάσχου, φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου). Το εγχείρημα σε μπερδεύει, καθώς το ποιητικό κείμενο δεν συμφωνεί με το οπτικό αποτέλεσμα. Τα λάθη της σκηνοθεσίας δεν περιορίζονται όμως στον χωροχρόνο, που τοποθετούνται οι ήρωες. Στην Β’ Πράξη ο Ντε Μπρετινύ αποκαλύπτει στην Μανόν το σχέδιο αρπαγής του εραστή της και ο Μοσχόπουλος δεν αφήνει τα βλέμματά τους να συναντηθούν. Η ψυχρή σκηνοθεσία αποδεικνύεται και από το ότι στην Ε’ Πράξη Ντε Γκριέ και Μανόν κοιτιούνται ελάχιστα στο τέλος. Ο Μοσχόπουλος τους στήνει, για να τραγουδήσουν προς το κοινό, ελαχιστοποιώντας τον απευθείας διάλογο ανάμεσα στους δύο ερωτευμένους νέους. Έτσι σε αναγκάζει μερικές φορές ως θεατής να κοιτάς αλλού ή να κλείνεις τα μάτια και απλά να ακούς το άψογο τραγούδι της Χριστίνας Πουλίτση (Μανόν Λεσκώ) και του Γιόαν Χοτέα (Ιππότης ντε Γκριέ).
Η υψίφωνος Χριστίνα Πουλίτση είναι παρούσα με όλη την δεξιοτεχνία της φωνής της. Από την άρια της Β’ Πράξης Adieu notre petite table ως την γκαβότα της Γ’ Πράξης (Je marche sur tous les Chemins/Obeissons, quand leur voix appelle) και την άρια A nous les amours et les roses της Δ’ Πράξης. Δεν παύει να είναι και σταρ, καθώς στην Ε’ Πράξη ερμηνεύει με όλο της το είναι στις μύτες των ποδιών της, ενώ στο τελικό χειροκρότημα δεν ξεχνά τις γόβες της. Ισάξιός της ο Ιππότης ντε Γκριέ του Ρουμάνου τενόρου Γιόαν Χοτέα. Το ταιριαστό οπτικά (ντυμένο στην πρώτη του συνάντηση με ραφ κοστούμια, καρό αξεσουάρ και καφέ παπούτσια) και φωνητικά ζευγάρι κράτησε το ενδιαφέρον του κοινού επί 180 λεπτά. Μαγική στιγμή η άρια του Ντε Γκριέ En fermant les yeux στο τέλος της Β’ Πράξης. Ο Χοτέα ξεχώρισε και στην Γ’ Πράξη (Je suis seul!).
Ως Λεσκώ ο βαρύτονος Βαγγέλης Μανιάτης υποδύεται με ταλέντο τον μαστροπό ξάδερφο. Ο δημοφιλής Τάσος Αποστόλου (Κόμης ντε Γκριέ) ερμηνεύει δυναμικά το Epouse quelque brave fille της Γ’ Πράξης. Πολύ καλός στον ρόλο του φωνητικά και υποκριτικά ο Χρήστος Κεχρής (Γκυγιό ντε Μορφονταίν) με στυλ, που θύμιζε Καρλ Λάγκερφελντ. Δοσμένες στους χαρακτήρες τους οι Βαρβάρα Μπιζά (Πουσσέτ), Διαμάντη Κριτσωτάκη (Ζαβότ) και Αθηνά Καστρινάκη (Ροζέτ). Το φωνητικό σύνολο Κόμη ντε Γκριέ, Μανόν, Ιππότη ντε Γκριέ, Πουσσέτ, Ζαβότ, Ροζέτ και Γκυγιό ντε Μορφονταίν κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την Δ’ Πράξη. Αδιάφορος, λόγω σκηνοθεσίας, ο Ντε Μπρετινύ του Κωστή Ρασιδάκι. Κακός υποκριτικά ο φρουρός του Βασίλη Κωτσικογιάννη. Υπηρέτης: Αναστασία Χριστοφιλάκη. Άγνωστο γιατί στις 30/12/18 δεν διηύθυνε την Ορχήστρα της ΕΛΣ ο Ελληνοϊταλός Κλεάντε Ρούσσο, αλλά ο Λουκάς Καρυτινός. Ασυγχρόνιστη η Χορωδία της ΕΛΣ, που διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. Σαν να της λείπουν φωνές.
«ΜΑΝΟΝ» (1884) ΚΩΜΙΚΗ ΟΠΕΡΑ –opéra comique– σε πέντε πράξεις του Jules Massenet (1842-1912), σε ποιητικό κείμενο των Henri Meilhac και Philippe Gille, βασισμένο στο μυθιστόρημα του αβά Πρεβό Η ιστορία του ιππότη ντε Γκριέ και της Μανόν Λεσκώ (1731).
Με την γκαβότα της Γ’ Πράξης.
ΚΥΚΛΟΣ ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΠΕΡΑ.
Κεντρική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής - Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος». Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
