Ακόμα δεν γνωριζόμασταν, φίλοι γίναμε πολλά χρόνια αργότερα. Όμως εγώ, την είχα ήδη δει Λουϊζόν στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» τού Μολιέρου και στην τραγωδία τού Σαίξπηρ, Ιουλιέτα. Ήμουν στην αρχή τής εφηβείας και εκείνη μ’ αυτούς τους ρόλους έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Μετά ήρθε η «Ωραία μου κυρία» που την καθιέρωσε σαν πρωταγωνίστρια και τότε είπα να τής πάρω ένα αυτόγραφο. Όχι για μένα, αλλά για την Μυρτώ, ξαδέρφη δική μου και τού πιανίστα Άρη Γαρουφαλή, που έμενε στη Ρόδο.
Όταν με είδε στο καμαρίνι η Αλίκη, μού χαμογέλασε γλυκά, αλλά μετά, λιγάκι ξίνισε τα μούτρα, όταν κατάλαβε ότι δεν ήμουν εγώ ο θαυμαστής. Έγραψε ωστόσο μια αφιέρωση στη φωτογραφία, βάζοντας ένα σκέτο Αλίκη από κάτω. «Κοίτα φιλόδοξη που είναι», σκέφθηκε το πονηρό μου το μυαλό. «Θέλει να την μάθει ο κόσμος με το μικρό της όνομα, και υπογράφει χωρίς το Βουγιουκλάκη». Αυτό δεν είχε πετύχει η Μελίνα; Ή πιο μπροστά η Κοτοπούλη; Από τις τόσες σπουδαίες Μαρίκες που υπήρχανε στο θέατρο (Μαντινειού, Νέζερ, Κρεββατά), σκέτη Μαρίκα ήταν μονάχα εκείνη. Όπως μία είναι τελικά και η Αλίκη. Πού κατάφερε να σβήσει από τη μνήμη, την άλλη Αλίκη την παλιά, την κόρη της Κυβέλης. Ας αφήσουμε όμως τα εγχώρια κι ας πάμε στα διεθνή. Έλβις, Φράνκι, Μαίρυλιν...
Και χωρίς επίθετο, άνετα κυκλοφορούσαν στην κουβέντα μας. Για σκεφθείτε! Να σε ξέρει όλος ο πλανήτης με το μικρό σου μόνο όνομα. Αυτό κι αν είναι διασημότητα. Και καθώς κοιτάζω τώρα τη φωτογραφία τής Κιμ Νόβακ με το αυτόγραφο που μού έστειλε απ’ το Χόλιγουντ το 1957, υποψιάζομαι πως κι εκείνη η καημένη, τέτοια παγκόσμια αναγνώριση θα ονειρευόταν. Κι έβαλε μονάχα ένα Κιμ για υπογραφή.
Τότε που τής έγραψα η Κιμ ήταν στις δόξες της. Την είχα δει και στο «Πικ-νικ», και στον «Άνθρωπο με το χρυσό χέρι» και στην «Ιστορία του πιανίστα Έντι Ντάτσιν». Και σε λίγο θα την έβλεπα, ξανθή τού Άλφρεντ Χίτσκοκ, στον «Δεσμώτη τού ιλίγγου». Το Χόλιγουντ την προόριζε για διάδοχο τής Μονρόε και τής Χαίηγουωρθ, έπαιξε μάλιστα δίπλα στην ώριμη πια Ρίτα και τον Σινάτρα στο Pal Joey. Κουβαλούσε θυμάμαι ένα μυστήριο. Γι’ αυτό μού άρεσε εμένα η Κιμ Νόβακ.
