Ο Elvis στον κινηματογράφο - Ο Βασιλιάς και η χρυσή του περίοδος, Μέρος Ι

Από Θοδωρής Φαχουρίδης, 27-07-2023 SHARES

" data-services="facebook">

Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη

Την πρώτη εμφάνισή του στις σκοτεινές αίθουσες ο Βασιλιάς την έκανε την εποχή που θεωρείται η χρυσή του περίοδος με το μεγαλύτερο μουσικό αντίκτυπο στις επόμενες γενιές. Το Love me Tender μπήκε στην ιστορία της ροκ μουσικής ως το ντεμπούτο του Elvis λοιπόν, ανοίγοντας το χορό για 30 ακόμη ταινίες. Όπως και η καριέρα του έτσι και αυτές πέρασαν ποιοτικά διάφορες φάσεις. Αρκετές καταδικασμένες να ξεχαστούν, κάποιες για να μείνουν και όλες για να γεμίσουν τραπεζικούς λογαριασμούς με όχημα το πιο καυτό όνομα στη μουσική μετά το ’55.

meros 1

Ο βασιλιάς με ιδιαίτερη εμμονή, τη δεκαετία του ’60, μετά την επιστροφή του από το στρατό, «χάθηκε» στο Χόλυγουντ κυκλοφορόντας υπό το άγρυπνο μάτι του συνταγματάρχη, 27 ταινίες μέσα σε εννιά χρόνια, με την αυτόνομη δισκογραφία του να περνάει σταδιακά σε δεύτερη μοίρα. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας οι επιτυχίες συνέχιζαν να έρχονται. Το Roustabout του 1964, θα είναι το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ σάουντρακ του Presley που θα φτάσει στην κορυφή της Αμερικής. Το όνομά του βέβαια παρέμεινε μια ατμομηχανή που προσέλκυε θαυμαστές. Δεκαεφτά συνολικά μουσικές ταινιών μπήκαν στα 100 πρώτα των ΗΠΑ, έως και το καλλιτεχνικό ναδίρ του Harum Scarum του ‘65 έγινε Top 10. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και αυτό του σάουντρακ για την ταινία Frankie and Johnny του ‘68, Top 20 στην εποχή του, θα πουλούσε σιγά-σιγά με αποτέλεσμα 36 χρόνια μετά να φτάσει το ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Οι συνεργάτες του σε αυτό που θεωρείται και συχνά ήταν, βήτα κατηγορίας τραγούδια, δεν ήταν τυχαίοι. Κάθε άλλο μάλιστα. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό δίδυμο είναι ο στιχουργός Jerry Leiber και ο συνθέτης Mike Stoller. Η ομάδα αυτή, υπεύθυνη για μερικές από τις πιο αγαπημένες και σίγουρα πολυτραγουδισμένες συνθέσεις της μετά rock and roll εποχής ξεκίνησε λίγο νωρίτερα την καριέρα της, το 1952. Είναι υπεύθυνη για τραγούδια όπως των The Coasters - Young Blood – 1957, Yakety Yak – 1958 και Charlie Brown – 1959, Wilbert Harrison – Kansas City – 1959, Ben E. King - Stand by Me - 1961, Dion - Ruby Baby – 1963, The Searchers - Love Portion No 9 - 1964, Michael McDonald - I keep Forgettin - 1982, μέλος του Rock and Roll Hall of fame. Στον βασιλιά χάρισε τραγούδια επιτυχίες, όπως τα Lovin’ you, Jailhouse Rock, Don’t, King Creole, Bossa Nova Baby.

Η ομάδα που συνέδεσε το όνομά της όσο καμία άλλη με το κεφάλαιο κινηματογράφος του Presley είναι οι Sid Tepper και Roy C. Bennett. Συνεργάτες για 25 χρόνια έγραψαν πάνω από 40 τραγούδια για τον εμβληματικό τραγουδιστή. Αυτό όμως ήταν ένα μέρος από τη δουλειά τους. Δική τους σύνθεση είναι το πιο εμπορικό τραγούδι του Cliff Richard για την Αγγλία, το The Young Ones, καθώς και άλλα 20 τραγούδια (Travellin Light, When the Girl in Your Arms Is the Girl in Your Heart, I Love You, A Girl Like You κ.α.). Ήταν τόσο δεμένη συνθετική σύμπραξη που η μοίρα θα αποφασίσει να φύγουν πλήρη ημερών, 96 ετών και οι δύο, την ίδια χρονιά, το 2015.

Ένας άλλος συνθέτης που μάλιστα έγραψε τα περισσότερα τραγούδια από οποιονδήποτε άλλον για τον Elvis, 57 τον αριθμό, ήταν ο Ben Weisman, ο τρελός καθηγητής όπως τον «βάφτησε» ο Presley. Εκτός από μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του κινηματογραφικού καταλόγου του, Rubberneckin, Summer Kisses, Winter Tears, Wooden Heart Pocketful Of Rainbow κ.α., δικά του ήταν τραγούδια έχουν πει ο Guy Mitchell - Pretty Little Black-eyed Susie - 1953, Doris Day & Johnnie Ray - Let's Walk That-A Way 1953, o Nat King Cole - Mother Nature and Father Time 1953, Patti Page – Let Me Go, Lover! – 1954, o Conway Twitty - Lonely Blue Boy – 1959, o Bobby Vee - The Night Has A Thousand Eyes – 1962.

Ο Τζόν Λένον όταν του ζητήθηκε να κάνει μια δήλωση μετά την είδηση του θανάτου του Ελβις, είχε πει χαρακτηριστικά ότι ο Έλβις πέθανε στο στρατό. Οι 4 ταινίες που προηγήθηκαν της στράτευσής του και σίγουρα η μουσική που είχε παρουσιάσει στο ευρύ κοινό από το 1955 έως και το 1958, είχαν λίγα κοινά με την εικόνα του αλλά και με την ουσία ως καλλιτέχνη, με αυτό που βίωναν οι οπαδοί του μετά την επιστροφή του. Από το 1960 ο τέως επαναστάτης ροκ σταρ Elvis με τον ηλεκτρισμένο χορό του, που είχε κάνει μέχρι και τον Τζιν Κέλι να ενθουσιαστεί στα γυρίσματα του Jailhouse Rock, απλά έπαψε να υπάρχει. Τώρα οι θαυμαστές είχαν μια πιο clean cut μεσοαστική έκδοσή του πρωτοπόρου τραγουδιστή.

Γιατί λοιπόν έγινε και κυρίως γιατί συντηρούνταν αυτή η αλλαγή; Οι λόγοι παραπάνω από ένας. Πρώτα από όλα ήταν όνειρό του να μοιάσει στους, Marlon Brando, James Dean. Δεύτερον η δοκιμή στο είδος ελαφρύ μιούζικαλ κωμωδία κομμένο και ραμμένο πάνω στον ίδιο είχε εμπορική επιτυχία και συνεχίζει να αγαπιέται από τους θαυμαστές του. Τρίτον οι δοκιμές του για πιο σοβαρούς ρόλους μετά το G.I. Blues, στις δύο επόμενες ταινίες του, Flaming Star (1960) και Wild in the Country (1961) δεν απέφεραν τα αναμενόμενα ανακόπτοντας εκτός κάποιων εξαιρέσεων να εκφραστούν περαιτέρω καλλιτεχνικές ανησυχίες. Τέταρτον η ύπαρξη ενός μάνατζερ που φρόντιζε να παίρνει τεράστια ποσοστά επί των κερδών που απέφεραν οι ταινίες αλλά και που στο όνομα του όσο δυνατόν χαμηλότερου κόστους δεν τον ενδιέφεραν πραγματικά τα καλλιτεχνικά στάνταρς των φιλμ. Πέμπτον ήδη το 1960 με το που γύρισε από το στρατό βραβεύτηκε στα 25 του μόλις, για παγκόσμιες πωλήσεις του ύψους των 75 εκατομμυρίων δίσκων… ποιος μπορεί να είναι ένας επόμενος δελεαστικός στόχος όταν τόσο γρήγορα κάποιος καταφέρνει τόσα πολλά; Έκτον, ταινίες και σάουντρακ κάλυπταν τις απαιτήσεις του συμβολαίου του Elvis με την RCA για τουλάχιστον τρεις δίσκους κάθε χρόνο.

Όσο ν’ αφορά την ποιότητα των τραγουδιών, η γνώμη μου είναι ότι παρόλο τις γρήγορες ηχογραφήσεις και παραγωγές, τα επαναλαμβανόμενα συχνά μουσικά μοτίβα, τις κατά καιρούς απλά διεξοδικές συνθέσεις, μερικές μάλιστα φορές σε σημείο να αρνείται να τις ερμηνεύσει ο Presley, υπάρχουν σκόρπιες, μουσικές και ερμηνείες που αξίζουν την προσοχή όχι μόνο των φαν του αλλά και των φίλων της μουσικής εν γένει. Όσο για την μικρή αποδοχή που είχαν τα τραγούδια του πέρα από τον μεγάλο μεν αλλά σκληρό πυρήνα των θαυμαστών του, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι το ενδιαφέρον του κοινού για το πακέτο ταινίες και τον ήχο του βασιλιά, μειώθηκε δραματικά ιδιαίτερα μετά τις τεράστιες αλλαγές που επέφερε η βρετανική εισβολή ξεκινώντας στα τέλη του 1963.

Περίπου 270 τραγούδια συνδέονται με τις ταινίες του Elvis με τον έναν ή με το άλλο τρόπο. Κάποια κυκλοφόρησαν σε LP ή EP, κάποια ηχογραφήθηκαν για τις ανάγκες των ταινιών του και ακούστηκαν σε αυτές ενώ κάποια τελικά δεν συμπεριλήφθηκαν στην κινηματογραφική κόπια. Τα 51 τραγούδια που υπάρχουν στις λίστες που ακολουθούν καλύπτουν την «αμαρτωλή» καλλιτεχνική ζωή του αγοριού από το Τούπελο του Μισισιπή, για τους κριτικούς και για αρκετούς από τους οπαδούς της ροκ μουσικής, της περιόδου 1956 – 1969. Παρέλειψα εσκεμμένα από τη λίστα μερικές από τις πολυακουσμένες πολύ μεγάλες επιτυχίες που βγήκαν από τις ταινίες (Love me Tender, (Let Me Be Your) Teddy Bear, Jailhouse Rocκ, Viva Las Vegas, Can’t Help Falling In Love, Return to Sender κ.α.) καθώς και τραγούδια, παλιότερες ηχογραφήσεις ή σύγχρονες με τις ταινίες, άσχετα όμως αυτές, που έμπαιναν στα LP του βασιλιά για να αγγίξουν μια ικανοποιητική διάρκεια, με το χαρακτηρισμό Bonus Tracks. Ακούστε χωρίς προκατάληψη που έλεγε και ο πολυαγαπημένος George…

ΜΕΡΟΣ Ι

1956 We’re Gonna Move (από την ταινία – Love Me Tender)