Τη μουσική σε κινούμενα σχέδια μπορεί να την ιχνηλατήσει κάποιος από τον 19 αιώνα. Τα σόου των μαγικών λατερνών όπως τα έλεγαν συνοδευόντουσαν από μουσική (το 15 λεπτο έργο των 500 φωτογραφιών του Charles-Émile Reynoud το Pantomimes Lumineuses του 1892 για παράδειγμα).
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στην εποχή του βουβού κινηματογράφου, αυτοσχεδιαστικές μουσικές συντρόφευαν τις ταινίες κινουμένων σχεδίων. Έργα που δεν καταγράφτηκαν και χάθηκαν για πάντα. Οι «περιπέτειες του πρίγκιπα Αχμέτ» του 1926, (της Charlotte "Lotte" Reiniger σε μουσική του Wolfgang Zeller) είναι η πρώτη καταγεγραμμένη ταινία κινουμένων σχεδίων, μεγάλου μήκους (60 λεπτών περίπου), με σύνθεση αυθεντικής μουσικής.
Το 1927 βγαίνει το The jazz singer, ακούγεται η ατάκα «Wait a minute, wait a minute, you ain't heard nothin' yet!» και όλα άλλαξαν δραματικά.
Ο δημιουργός της γνωστής αυτοκρατορίας, Walt Disney, έδειξε από την αρχή τη σημασία που έχει η μουσική στο κινούμενο σχέδιο. Η επιτυχία του Steamboat Willie του 1928, τον οδήγησε στη δημιουργία μιας σειράς ταινιών που αποκαλέστηκαν Silly Symphonies (1929 – 1939). Η κλασσική μουσική διασκευασμένη χιουμοριστικά συντρόφευε τα φιλμ. Το καλλιτεχνικό αποκορύφωμα αυτών των ταινιών, το γνωστό Fantasia του 1940, πήρε και τη σχέση της κλασσικής μουσικής με το κινούμενο σχέδιο πιο σοβαρά. Η εισπρακτική αποτυχία αυτών των ταινιών οδήγησε τoν Disney και τους μιμητές του να παρατήσουν αυτό το είδος σταδιακά στην δεκαετία του ‘40.
Παράλληλα με τις ανόητες συμφωνίες, ο Disney δοκίμασε κάτι εντελώς διαφορετικό από το mickeymousing, δηλαδή την έμφαση στα ηχητικά εφέ και στον απόλυτο συγχρονισμό τους και της μουσικής, με το τι διαδραματίζεται στην μεγάλη οθόνη. Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία ταινίας μεγάλης διάρκειας πιο «σοβαρών» κινουμένων σχεδίων. Για την ακρίβεια η Χιονάτη και οι 7 νάνοι, του 1937, ήταν μάλιστα η πρώτη ταινία που είχε κυκλοφορήσει εμπορικά, το σάουντρακ της και ήταν επίσης υποψήφια για όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, οι παιδικές ταινίες δεν είναι πάντα και τόσο παιδικές, κόβουν απίστευτα εισιτήρια, σε αντίθεση με την "αποτυχία" της Χιονάτης…και προτείνονται από το 1991 ακόμα και για όσκαρ καλύτερης ταινίας.
Ακολουθούν οι 30 υποψηφιότητες ταινιών αμιγώς κινουμένων σχεδίων / stop-action, για όσκαρ καλύτερης μουσικής, στη διάρκεια των 88 απονομών . Άλλοτε λυρικές, άλλοτε επικές άλλοτε ρομαντικές, άλλοτε σκοτεινές και άλλοτε λουσμένες στο φως, σε κάθε περίπτωση έργα υψηλής δημιουργίας. Όπως θα παρατηρήσει κάποιος το 1989 είναι ένα κομβικό σημείο για την δημιουργία ταινιών κινουμένων σχεδίων και για την αποδοχή των σάουντρακ τους. Οι 7 ταινίες που πήραν το όσκαρ σημειώνονται με αστεράκι.
Snow White and the Seven Dwarfs
Frank Churchill , Larry Morey, Paul J. Smith & Leigh Harline (1937)
Gulliver's Travels
Victor Young (1939)
Pinocchio
Leigh Harline & Paul J. Smith (1940)
Dumbo
Frank Churchill, Oliver Wallace (1941) (*)
Bambi
Frank Churchill, Edward H. Plumb (1942)
