Κείμενο από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«Το ξύπνημα της άνοιξης»***
Τις ταινίες του κου. Κωνσταντίνου Γιάνναρη διακρίνει ο ρεαλισμός. Και με το τελευταίο του φιλμ ο 57χρονος δημιουργός αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να έχει επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα, κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί για πολλούς συναδέλφους του. Ο κ. Γιάνναρης αποδεικνύει με το συνολικό έργο του ότι είναι ένας συνειδητοποιημένος δημιουργός. Ασχολήθηκε από νωρίς με τα «δύσκολα» θέματα της ομοφυλοφιλίας και των μεταναστών. Το περιοδικό «ΣΙΝΕΜΑ» προσπάθησε να τον συστήσει στο ελληνικό κοινό, οργανώνοντας μία κυριακάτικη προβολή του «3 Steps to Heaven» (1995), στο οποίο έπαιζε η αξέχαστη Κάτριν Κάρτλιτζ (1961-2002). Τα «Από την άκρη της πόλης» (1998) και ο «Δεκαπενταύγουστος» (2001) τον καθιέρωσαν.
«Το ξύπνημα της άνοιξης» εμπνέεται από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρανκ Βέντεκιντ («Fruhlings Erwachen», 1890-91), το οποίο αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του ηθοποιού Κωνσταντίνου Παπαχρόνη (1977-2008). Το σενάριο των Κωνσταντίνου Γιάνναρη και Μαρίας Πάουελ, που και οι δύο εγκατέλειψαν το Λονδίνο και εργάζονται χρόνια μόνιμα στην Αθήνα, αφορά σε μία ένοπλη συμμορία πέντε νεαρών, 4 αγοριών και μίας κοπέλας. Τα δύο αγόρια είναι ελληνοπαίδες (ο «Αλέξανδρος» του κου. Κωνσταντίνου Ελματζίογλου και ο «Χρήστος» του κου. Κώστα Νικούλι) και τα άλλα δύο είναι αδέρφια αλβανών μεταναστών (ο «Ερμίρ» του κου. Μικελάντζελο Τζέγια και ο μικρότερος «Άρης» του κου. Μούτσο Φαμπρίτσιο). Πλην του κου. Νικούλι («Xenia») οι λοιποί τρεις πραγματοποιούν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο. Το κορίτσι της παρέας ονόματι «Ιωάννα» υποδύεται η 23χρονη κα. Δάφνη Ιωακειμίδου-Πατακιά. Ελματζίογλου και Πατακιά (τέκνα του Εθνικού Θεάτρου) δημιουργούν ένα φονικό ερωτικό τρίο με τον κ. Νικούλι σε μία ταινία, που πραγματεύεται την εφηβική παραβατικότητα, θυμίζοντας κάτι από τα φιλμς του Λάρι Κλαρκ.
Ο κ. Γιάνναρης αφηγείται με ρυθμό την ιστορία των ηρώων, χρησιμοποιώντας φλασμπάκς, ενώ το μοντάζ του κου. Λάμπη Χαραλαμπίδη παρεμβάλλει στα πλάνα συνθήματα των αθηναϊκών δρόμων και «καμμένες» πολαρόιντς. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί στο κέντρο της πόλης, κινούμενος μεταξύ Γαλατσίου και οδού Αθηνάς. Αναδεικνύει το φόβο της απειλής της οικογενειακής εστίας, όπως αυτή παρουσιάστηκε και στις ελληνικές ταινίες «Xenia» (2014) και «Ο εχθρός μου» (2013). O πεσιμισμός κυριαρχεί και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μία κοινωνία, όπου η ανεργία των νέων σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Την ένταση υπογραμμίζει η μουσική των Drog-A-Tek, ενώ αξίζουν συγχαρητήρια στον ήχο, που επιμελήθηκε ο κ. Ορέστης Καμπερίδης. Η ταινία δεν είναι συγκλονιστική, αφού όλα αυτά κάπου τα έχεις ξαναδεί («Natural Born Killers», 1994), δεν παύει όμως να ικανοποιεί δεδομένων των συνθηκών της ελληνικής κινηματογραφικής πραγματικότητας.
Πλην των νεαρών πρωταγωνιστών (Ελματζίογλου, Πατακιά, Νικούλι), που εντυπωσιάζουν, τολμώντας και με τις γυμνές εμφανίσεις τους, οι ηθοποιοί, που υποδύονται τους γονείς τους προσφέρουν τον απαραίτητο διαφορετικό τόνο, λόγω της θεατρικής τους εμπειρίας (Ράνια Σχίζα, Γιάννης Τσορτέκης, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Γιούλη Τσαγκαράκη).
Η ταινία κυκλοφορεί από την Odeon στις 25/02/2016.
Αριστούργημα*****, Πολύ καλό****, Καλό***, Ενδιαφέρον**, Μέτριο*, Κακό
