Δεν ξέρω αν πιστεύετε στις ακαριαίες φιλίες. Εγώ πάρα πολύ. Τέτοια ήταν η φιλία μου με τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη. Με το που γνωριστήκαμε πριν από 30 και βάλε χρόνια, αγαπηθήκαμε πολύ. Εκείνος ήταν ακροατής και θεατής των εκπομπών μου, εμένα με τράβηξαν οι γνώσεις του, το χιούμορ, η ζωντάνια του, το κέφι του και η καλή του ανατροφή.
Το παιδί, γιατί σχεδόν παιδί ήταν ακόμη, ήταν χαρισματικό, είχε προσωπικότητα, αυτό που ονομάζουν star quality, ό,τι κι αν έκανε δεν περνούσε απαρατήρητο. Και αγαπούσε και την Ιστορία όπως εγώ. Ήξερε να μιλά για σινεμά, για θέατρο, για τραγούδι, ήτανε κυριολεκτικά μέσα σε όλα. Και ήτανε απίστευτη η μνήμη του.
Και ποτάμι δροσερό κι αστείρευτο οι ατάκες του από τις κινηματογραφικές ταινίες. Όμως ο Ιάσων τώρα έφυγε, κι εμένα θα μού λείψουν το γέλιο, οι εκπομπές του, η φωνή του, τα αστεία του, η κουβεντούλα στο τηλέφωνο και φυσικά οι συναντήσεις μας, ποτέ όσες θα θέλαμε, αλλά και πάλι αρκετές.
Αποχαιρετώντας και από δω τον φίλο μου τον Ιάσονα, θα ήθελα να τού αφιερώσω μια εκπομπή μου που ξέρω πως τού άρεσε πολύ. Τη Μουσική Βραδιά με τον Γιώργο Μαρίνο που είχαμε φτιάξει με την Μίκα Ζαχαροπούλου για την ΕΡΤ το 1976. Ο Γιώργος Μαρίνος ήταν εκείνος που με παρέμβασή του έκαμψε τις αντιρρήσεις τής τότε διευθύντριας τού Δεύτερου, Σοφίας Μιχαλίτση, για να αρχίσει ο Ιάσων να δουλεύει στο κρατικό ραδιόφωνο, προτού περάσει στον 9,84.
Γιώργος Παπαστεφάνου
