Δεν έχει τελειωμό ο διχασμός που υπάρχει στην χώρα μας με την πολιτική να προσπαθεί να εισχωρήσει παντού με πρόθεση να κερδίσει μερικές αμφίβολες ψήφους.
Σε τέτοιους μεγέθους τραγωδίες οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν σιωπηλοί, όμως υπάρχουν και αυτοί που έχουν διαφορετικές απόψεις και δεν μπορούμε να ξέρουμε την ψυχοσύνθεση τους και το τι επιδιώκουν.
Είναι αβάστακτος ο πόνος που νιώθει ένας γονιός για τον χαμό του παιδιού του και μακάρι να μπορούσε να μην το ζούσε κανείς, αλλά η ζωή είναι τόσο περίεργη που μια στιγμή σε ανεβάζει ή σε καταστρέφει.
Οι άνθρωποι που ζουν στην χώρα μας ποτέ δεν ήθελαν να συμβιβαστούν με τούς νόμους, από την πρώτη μέρα της σύστασης του Ελληνικού κράτους.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του γιατί οι πολίτες της χώρας μας είναι τόσο μπερδεμένοι και τυφλωμένοι από το πάθος τους για κάτι αόριστο που του δίνουν όποια ονομασία θέλουν, ανάλογα με την περίπτωση.
Βασικά αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν το πόσο εύκολα μια ειρηνική χώρα μπορεί να μπλεχτεί σε περιπέτειες και εκδηλώνουν την συμπάθεια τους σε καταστάσεις οι οποίες δεν βρίσκουν σύμφωνους τους συμμάχους μας.
Φοβάμαι ότι δεν θα έχουμε ευοίωνο μέλλον, όλα είναι αρνητικά για μας και ας τα κρύβουμε κάτω από το χαλί.
Όσο για τους καλλιτέχνες ας τους κρίνει, όχι η ιστορία, είναι ασήμαντοι γι' αυτό, αλλά η συνείδηση του λαού.
